Sanktuarium w Sławsku Wielkim

Sanktuarium w Sławsku Wielkim – stanowisko archeologiczne, relikty kompleksu świątyń pogańskich z grobami zwierząt ofiarnych odnaleziony w Sławsku Wielkim[1] niedaleko Kruszwicy (powiat inowrocławski, województwo kujawsko-pomorskie). Jest to historyczne pogranicze Wielkopolski i Kujaw[2].

Sanktuarium z okresu wpływów rzymskich[1] zostało odkryte w 1993, podczas prac wykopaliskowych związanych z budową polskiego odcinka gazociągu jamalskiego[2]. Kompleks pochodzi z I wieku p.n.e.[1] W jego centralnym punkcie stała niewielka świątynia na rzucie prostokąta, która była wydzielona od otoczenia ogrodzeniem (wykryto obecność czterech kolejnych budowli). Dach tego obiektu wspierał się na kolumnadzie drewnianych słupów. W centrum stał kolisty ołtarz. W pobliżu świątyni odnaleziono pochówki zwierząt ofiarnych, w tym dobrze zachowany szkielet psa. Natrafiono również na krążki ceramiczne oraz kamienie o nietypowych kształtach. W jamie grobowej odkopano ponadto nietypowo położony szkielet człowieka, z prawą nogą założoną na lewą, najprawdopodobniej także złożonego w ofierze[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Justyna Kuchta, Relikty przedchrześcijańskich kultów, wierzeń i obyczajów religijnych na terenie Wielkopolski. Propozycja szlaku turystyczno-kulturowego, „Turystyka Kulturowa”, 7 (0), 1 lipca 2012, s. 21–44, ISSN 1689-4642 [dostęp 2022-08-22] (pol.).
  2. ↑ a b c Zygmunt Rola, Tajemnicza Wielkopolska, wyd. 1, Poznań: Zysk Wydawn, 2000, s. 44-45, ISBN 83-7150-930-8, OCLC 163385816 [dostęp 2022-08-22].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sanktuarium_w_Sławsku_Wielkim&oldid=70745573”