Salvo Andò
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 13 lutego 1945 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | polityk, prawnik |
Salvatore (Salvo) Andò (ur. 13 lutego 1945 w Giarre[1]) – włoski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta, w latach 1992–1993 minister obrony.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent studiów prawniczych z 1968. W latach 1972–1974 pracował jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie Bolońskim, następnie został wykładowcą na Uniwersytecie w Katanii. W 1980 objął stanowisko profesorskie na tej uczelni. Wykładał także m.in. na Uniwersytecie Maltańskim[2]. W 2004 został pierwszym rektorem nowo powołanej uczelni Università Kore di Enna[2].
Prowadził także aktywną działalność polityczną w ramach Włoskiej Partii Socjalistycznej. W latach 1979–1994 sprawował mandat posła do Izby Deputowanych VIII, IX, X i XI kadencji. Od czerwca 1992 do kwietnia 1993 zajmował stanowisko ministra obrony w rządzie Giuliana Amato[1]. W okresie ujawniania afer korupcyjnych w pierwszej połowie lat 90. (tzw. Tangentopoli) był czasowo aresztowany. W jednym z procesów został uniewinniony, drugi proces zakończył się umorzeniem postępowania[3]. Po rozwiązaniu PSI działał m.in. w ugrupowaniu Włoscy Demokratyczni Socjaliści, współtworzył koalicję wyborczą Róża w Pięści, później dołączył do Partii Demokratycznej[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Salvatore Andò. camera.it. [dostęp 2018-04-07]. (wł.).
- ↑ a b Curriculum Salvo Andò. qds.it, 4 stycznia 2011. [dostęp 2018-04-07]. (wł.).
- ↑ Andò e tornò. repubblica.it, 29 lutego 2008. [dostęp 2018-04-07]. (wł.).
- ↑ Salvo Andò. istitutospiov.it. [dostęp 2019-02-13]. (wł.).
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
.jpg)