SZD-56 Diana
 SZD-56-2 Diana 2, trening do zawodów Grand Prix w Santiago, 2010, Andy | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | Bogumił Bereś (Krzysztof Kubryński skrzydło Diana 2) |
| Typ | |
| Konstrukcja | wykonany z rowingu, tkanin węglowych oraz aramidowych (kevlaru). średniopłat |
| Załoga | 1 |
| Historia | |
| Data oblotu | 29 listopada 1990 (12 stycznia 2005 Diana 2) |
| Liczba egz. | 4 (9? Diana 2) |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 15 m |
| Wydłużenie | 27,57 (26 Diana 2) |
| Długość | 6,88 m |
| Wysokość | 1,35 m |
| Powierzchnia nośna | 8,16 m² (8,64 m² Diana 2) |
| Profil skrzydła | NN 27-13 (KL-002-128/17 Diana 2) |
| Masa | |
| Własna | 182 kg (185 kg Diana 2) |
| Startowa | max 410 kg (500 kg Diana 2) |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna | 85 km/h (60 km/h Diana 2) |
| Prędkość dopuszczalna | 275 km/h (277 km/h Diana 2) |
| Prędkość min. opadania | 0,46 m/s (0,45 m/s Diana 2) |
| Doskonałość maks. | 48 przy 110 km/h (>50 Diana 2) |
| Dane operacyjne | |
SZD-56 Diana – polski, jednomiejscowy szybowiec zawodniczy. Zaprojektowany w Przedsiębiorstwie Doświadczalno-Produkcyjnym Szybownictwa PZL Bielsko (PDPSz PZL-Bielsko) w Bielsku-Białej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prace konstrukcyjne Diany rozpoczęto w listopadzie 1987 r. pod kierunkiem mgr. inż. Bogumiła Beresia. Sporządzanie dokumentacji prototypu zostało zakończone w lutym 1989 r. Oblatany 29 listopada 1990 r. przez pilota doświadczalnego Jacka Żaka. W badaniach tego szybowca brał też udział pilot doświadczalny Jacek Marszałek. W związku z upadkiem Zakładów Szybowcowych zdołano wyprodukować tylko cztery egzemplarze. Jeden trafił do Wojciecha Kosa z Aeroklubu Bielsko-Bialskiego. Drugi w 2000 został wystawiony przez Aeroklub Polski na sprzedaż. Dwa pozostałe trafiły do USA. Po upadku Zakładów Szybowcowych inż. Bogumił Bereś odkupując od syndyka prawa do produkcji Diany założył własną firmę. Nowo powstała firma zajęła się wdrożeniem do produkcji tego szybowca. 12 stycznia 2005 r. oblatano zmodernizowaną wersję szybowca Diana 2 z całkowicie nowym skrzydłem projektu dr. Krzysztofa Kubryńskiego. Poprawie uległa doskonałość szybowca (do 52 jednostek), doskonałość dla wysokich prędkości, odporność na zanieczyszczenia i opad, większe są zbiorniki balastowe poprawiające osiągi szybowca podczas silnej termiki.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Szybowiec jednomiejscowy, zawodniczy klasy 15-metrowej jest średniopłatem z usterzeniem T podzielonym na ster i statecznik konstrukcji laminatowej (węgiel i kevlar).
Skrzydło dwudzielne profilu NN-27-13 konstrukcji skorupowej w wersji Diana 1. Dla wersji Diana 2 dr Krzysztof Kubryński zaprojektował nowe skrzydło o zmiennym profilu z rodziny KL-002. Konstrukcja skrzydła minimalizuje opór interferencyjny skrzydło-kadłub, w tym celu m.in. skrzydło jest cieńsze w miejscu zamocowania niż w dalszej od kadłuba części. Projekt został wykonany przy pomocy symulacji numerycznej. Skrzydło jest (foremnik) produkowane w całości w technologii CNC ze względu na zmienność profilu[1]. W skrzydłach zabudowane zbiorniki balastowe o łącznej pojemności 160 litrów.
Kadłub w kształcie kijanki konstrukcji bezprzekładkowej z limuzyną otwieraną do góry.
Podwozie z chowanym kołem głównym 260x85 (z hamulcem bębnowym) i kółkiem tylnym o średnicy 80 mm.
Rekordy[edytuj | edytuj kod]
- W 2003 Janusz Centka latając w Tonoph w USA pobił rekord świata na dystansie trójkąta 1000 km uzyskując 144,95 km/h[2].
- W latach 1998 i 1999 Hana Zeidova (Czeszka) zdobyła kilka kobiecych Rekordów Świata.
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
- 2005 1 miejsce Mistrzostwa Świata w zawodach Grand Prix, pilot Sebastian Kawa
- 2006 1 miejsce Mistrzostwa Świata w klasie 15m, pilot Janusz Centka[3]
- 2007 1 miejsce Mistrzostwa Świata w zawodach Grand Prix, pilot Sebastian Kawa
- 2010 1 miejsce Mistrzostwa Świata w zawodach Grand Prix, pilot Sebastian Kawa[4]
- 2010 1 miejsce Mistrzostwa Świata w klasie 15m, pilot Stefano Ghiorzo[4]
- 2012 1 miejsce Mistrzostwa Świata w klasie 15m, pilot Sebastian Kawa[5]
- 2014 1 miejsce Mistrzostwa Świata w klasie 15m, pilot Sebastian Kawa[6]
- 2017 1 miejsce Mistrzostwa Świata w klasie 15m, pilot Sebastian Kawa[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sebastian Kawa: Niebo pełne Żaru. Bielsko Biala: SCG, 2012. ISBN 978-83-932826-1-6.„...skrzydło nie zawiera ani jednej prostej linii...”
- ↑ Grzegorz Nadolny: Aeroklub Bydgoski. 20 listopada 2009. [dostęp 2011-04-03]. (pol.).
- ↑ 29 Szybowcowe Mistrzostwa Świata Eskilstuna, Szwecja 2006
- ↑ a b 31 Szybowcowe Mistrzostwa Świata, Szeged, Węgry 2010
- ↑ 32 Szybowcowe Mistrzostwa Świata Uvalde, USA 2012
- ↑ 33 Szybowcowe Mistrzostwa Świata Räyskälä, Finlandia 2014
- ↑ 34 Szybowcowe Mistrzostwa Świata Benalla, Australia 2017
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Piechowski: Modelarstwo lotnicze. SZD-56 Diana. [dostęp 2011-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 grudnia 2009)]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
