SM U-54 (1916)
 SM U-53 bliźniaczy do U-54 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy | sierpień 1914 |
| Położenie stępki | 18 marca 1915 |
| Wodowanie | 22 lutego 1916 |
 Kaiserliche Marine | |
| Wejście do służby | 25 maja 1916 |
| Los okrętu | poddany 24 listopada 1918 i zniszczony w 1919 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość | 65,2 m |
| Szerokość | 6,4 m |
| Zanurzenie | 3,6 m |
| Zanurzenie testowe | 50 metrów |
| Napęd | |
| 2 silniki Diesla (2x1200 KM), 2 silniki elektryczne (2x600 KM), 2 wały | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg | powierzchnia: 9400 Mm / 8 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 6 torped, działo 88 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe | 4 x 500 mm (dziób-rufa) |
| Załoga | 38 |
SM U-54 – niemiecki okręt podwodny typu U-51 zbudowany w Kaiserliche Werft w Gdańsku w latach 1915-1916. Wodowany 22 lutego 1916 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 25 maja 1916 roku. Służbę rozpoczął w II Flotylli, a jego dowódcą został kapitan Volkhard von Bothmer[1]. U-54 w czasie dwunastu patroli zatopił 26 statków o łącznej pojemności 66 713 BRT, jeden okręt wojenny o wyporności 1290 BRT, oraz uszkodził 4 statki o łącznej pojemności 17 847 BRT. 2 lipca 1916 roku okręt został przydzielony do II Flotylli.
Pierwszym zatopionym statkiem był norweski żaglowiec o pojemności 453 BRT, 3 lutego 1917 roku około 100 mil na południowy zachód od Fastnet Rock[2]. Statek płynął z ładunkiem drewna z Jamajki do Fleetwood.
20 maja 1917 roku Volkhard von Bothmer został dowódcą SM UC-23, a na jego miejsce przyszedł kapitan Kurt Heeseler[3], który był dowódcą do 22 marca 1918 roku. Za jego kadencji U-54 zatopił 12 statków oraz 1 uszkodził. 3 lipca 1917 roku w odległości około 120 mil od wyspy Tory U-54 uszkodził brytyjski tankowiec SS „San Lorenzo” o pojemności 9607 BRT[4].
23 lipca 1917 roku około 270-290 mil na południowy zachód od Fastnet Rock U-54 zatopił dwa brytyjskie parowce: SS „Ashleigh” o pojemności 6985 BRT oraz SS „Huelva” o pojemności 4867 BRT. Oba statki płynęły z ładunkiem węgla z Newport.
16 lipca 1918 roku U-54 storpedował brytyjski okręt wojenny HMS „Anchusa”[5]. Wyniku ataku zginęło 78 członków załogi.
23 marca 1918 roku na stanowisku dowódcy okrętu Volkhard von Bothmer został zastąpiony przez kapitana Hellmutha von Ruckteschella[6]. Pod jego dowództwem U-54 zatopiła 6 statków oraz jedne uszkodził.
24 listopada 1918 roku U-54 został poddany we Włoszech. W maju 1919 roku okręt został zniszczony.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Volkhard von Bothmer (27 sierpnia 1882 - 20 marca 1948),pierwszy dowódca okrętu, który za jego kadencji zatopił 9 statków nieprzyjaciela oraz uszkodził dwa. Następnie dowódca SM UC-23. - Uboat.net WWI U-boat commanders.
- ↑ SV Tamara (+1917) Wrecksite.eu
- ↑ Kurt Heeseler (27 grudnia 1883 - 9 kwietnia 1941). Uboat.net WWI U-boat commanders.
- ↑ Ships hit during WWI – San Lorenzo Uboat.net, [Dostęp=2013-11-02]
- ↑ The Wartime Memories Project - The Great War HMS Anchusa. [dostęp 2015-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-20)].
- ↑ Hellmuth von Ruckteschell (23 marca 1890 - 24 września 1948) wcześniej dowódca SM UB-34. Uboat.net WWI U-boat commanders.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 28. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 177. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 104. ISBN 1-85367-623-3.