Sándor Kocsis
 Sándor Kocsis (1960) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 21 września 1929 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 22 lipca 1979 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 177 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Sándor Kocsis (ur. 21 września 1929 w Budapeszcie, zm. 22 lipca 1979 w Barcelonie) – węgierski trener i piłkarz, który występował na pozycji napastnika. W latach 1948–1956 reprezentant Węgier.
Uważany za jednego z najlepszych zawodników w historii piłki nożnej[1][2]. Wychowanek TC Kobanyai, zawodnik TC Ferencvárosi, Honvédu Budapeszt, szwajcarskiego Young Fellows Zürich, hiszpańskiej FC Barcelony oraz gościnnie hiszpańskiej CF Valencii.
Z reprezentacją Węgier zdobył mistrzostwo olimpijskie 1952, wicemistrzostwo świata 1954 oraz Puchar Europy Środkowej 1948–1953, a także był członkiem tzw. Złotej jedenastki. W 1954 został królem strzelców mistrzostw świata z 11 golami.
Jako trener prowadził Hércules Alicante oraz CF Alicante.
Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]
Sándor Kocsis karierę piłkarską rozpoczął w 1943 roku w TC Kobanyai, w którym występował do 1944 roku. Następnie w latach 1945–1950 reprezentował barwy TC Ferencvárosi, z którym zdobył mistrzostwo Węgier 1949, wicemistrzostwo Węgier 1950 oraz 3. miejsce w Nemzeti Bajnokság I 1947. W 1950 roku został zawodnikiem Honvédu Budapeszt, klubu stanowiącego bezpośrednie zaplecze dla trenera reprezentacji Węgier – Gusztáva Sebesa. Wywalczył z tym klubem czterokrotne mistrzostwo Węgier (1950, 1952, 1954, 1955), dwukrotne wicemistrzostwo Węgier (1951, 1953) oraz dotarł do finału Pucharu Węgier 1955. W klubie występował do 1956 roku, gdyż w wyniku wybuchu powstania węgierskiego w tym samym roku uciekł za granicę, najpierw do Szwajcarii, gdzie w latach 1957–1958 grał w Young Fellows Zürich, potem w 1958 roku do Hiszpanii, gdzie w latach występował w FC Barcelonie, z którą również odnosił sukcesy: dwukrotne mistrzostwo Hiszpanii (1959, 1960), dwukrotne wicemistrzostwo Hiszpanii (1962, 1964), dwukrotnie Puchar Króla Hiszpanii (1959, 1963) oraz Puchar Miast Targowych 1960, a po sezonie 1965/1966 w wieku 36 lat zakończył piłkarską karierę. W 1961 roku gościnnie wystąpił w CF Valencii podczas turnieju Trofeu Taronja, z którym triumfował.
Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]
Sándor Kocsis w 1948–1956 w reprezentacji Węgier rozegrał 68 meczów, w których strzelił 75 goli, co jest drugim najlepszym wynikiem w historii drużyny Madziarów. Debiut zaliczył 6 czerwca 1948 roku na stadionie Hungária w Budapeszcie w wygranym 9:0 meczu z reprezentacją Rumunii w ramach turnieju Balkan Cup 1948, w którym Kocsis strzelił swoje dwa pierwsze gole w drużynie narodowej. W 1949 roku reprezentację Węgier przejął selekcjoner Gusztáv Sebes i od tego momentu Kocsis stał się kluczowym zawodnikiem Madziarów tworząc tzw. Złotą jedenastkę. Zdobył z nią mistrzostwo olimpijskie 1952 w Helsinkach, Puchar Europy Środkowej 1948–1953.
Mundial 1954[edytuj | edytuj kod]
Sándor Kocsis w 1954 roku wyjechał z reprezentacją Węgier na mistrzostwa świata 1954 w Szwajcarii jako stuprocentowy faworyt do triumfu w turnieju. Na tym turnieju Kocsis zdobył 11 goli (3 gole z reprezentacją Korei Południowej, 4 gole z reprezentacją RFN-u w fazie grupowej, 2 gole w ćwierćfinale z reprezentacją Brazylii – potocznie nazywanego Bitwą pod Bernem oraz 2 gole w półfinale z reprezentacją Urugwaju), co dało mu tytuł króla strzelców tego turnieju.
4 lipca 1954 roku na Wankdorfstadion w Bernie Złota jedenastka spotkała się z reprezentacją RFN-u, z którą już grała na tym turnieju. Finał zakończył się sensacyjnym triumfem rywali, którzy pokonali drużynę Gusztáva Sebesa 3:2, co uznano za największą sensację, a mecz potocznie nazywany jest tzw. Cudem w Bernie.
Po Mundialu 1954[edytuj | edytuj kod]
Porażka ta została uznana za początek końca Złotej jedenastki, gdyż m.in.: bramkarz Gyula Grosics został oskarżony o zdradę i szpiegostwo, w wyniku której został zdyskwalifikowany na półtora roku. 23 października 1956 roku na Węgrzech wybuchło powstanie węgierskie. W wyniku licznych represji w kraju na emigrację udali się: Zoltán Czibor, Kocsis (obaj FC Barcelona) i Ferenc Puskás do Realu Madryt, a trenerem od kilku miesięcy już nie był Gusztáv Sebes. To był całkowity rozpad Złotej jedenastki, a reprezentacja Węgier już nigdy więcej nie nawiązała ponownie do tych wspaniałych czasów.
Ostatni mecz Kocsisa w reprezentacji Węgier miał miejsce 7 października 1956 roku na Parc des Princes w Paryżu, kiedy to drużyna Madziarów wygrała 2:1 w meczu towarzyskim z reprezentacją Francji, Kocsis zdobył w tym meczu swojego ostatniego gola w reprezentacji Węgier.
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Sándor Kocsis po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. Trenował Hércules Alicante (1970–1971) oraz CF Alicante.
Statystyki[edytuj | edytuj kod]
Kluby[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]
| Reprezentacja | Rok | Mecze | Bramki |
|---|---|---|---|
 Węgry | |||
| 1948 | 1 | 2 | |
| 1949 | 6 | 5 | |
| 1950 | 6 | 5 | |
| 1951 | 3 | 6 | |
| 1952 | 12 | 16 | |
| 1953 | 5 | 1 | |
| 1954 | 14 | 23 | |
| 1955 | 12 | 10 | |
| 1956 | 9 | 7 | |
| Łącznie | 68 | 75 | |
Gole w reprezentacji[edytuj | edytuj kod]
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicze[edytuj | edytuj kod]
TC Ferencvárosi
- Mistrzostwo Węgier: 1949
- Wicemistrzostwo Węgier: 1950
- 3. miejsce w Nemzeti Bajnokság I: 1947
Honvéd Budapeszt
- Mistrzostwo Węgier: 1950, 1952, 1954, 1955
- Wicemistrzostwo Węgier: 1951, 1953
- Finał Pucharu Węgier: 1955
FC Barcelona
- Mistrzostwo Hiszpanii: 1959, 1960
- Wicemistrzostwo Hiszpanii: 1962, 1964
- Puchar Króla Hiszpanii: 1959, 1963
- Puchar Miast Targowych: 1960
CF Valencia
- Trofeu Taronja: 1961
Reprezentacyjne
Indywidualne[edytuj | edytuj kod]
- Król strzelców ligi węgierskiej: 1951, 1952, 1954
- Król strzelców mistrzostw świata: 1954
- Drugi piłkarz mistrzostw świata: 1954
- Piłkarz roku na Węgrzech: 1954
- Drużyna marzeń mistrzostw świata: 1954
Wypadek i śmierć[edytuj | edytuj kod]
Sándor Kocsis w 1966 roku został ciężko ranny w wypadku samochodowym, w wyniku którego amputowano mu obie nogi. 22 lipca 1979 roku dowiedział się, że ma nowotwór, a chwilę po tej informacji, popełnił samobójstwo, wyskakując z okna szpitala w Barcelonie, w którym się znajdował. Miał 49 lat.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sándor Kocsis [online], Best 100 Footballers in the World, 16 września 2020 [dostęp 2023-01-30] (ang.).
- ↑ Devika Khattar, Check out Hungarian Football star Sándor Kocsis’s best moments [online], Daily News Hungary, 21 lutego 2020 [dostęp 2023-01-30] (ang.).
- ↑ Uwzględniono Puchar Węgier, Puchar Szwajcarii, Puchar Króla.
- ↑ Sandor Kocsis - Level-k.com (ang.)
- ↑ Sándor Kocsis - Football National Teams (ang.)
- ↑ Sándor Kocsis - RSSSF.com (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sándor Kocsis w bazie LFP.es (hiszp.)
- Sándor Kocsis w bazie RSSSF.com (ang.)
- Sándor Kocsis w bazie Level-k.com (ang.)
- Sándor Kocsis, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-23].
- Sándor Kocsis, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-23].
- Sándor Kocsis
- Sándor Kocsis. sportmuzeum.hu. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-08-27)]. w bazie Sportmuzeum.hu (węg.)
- Sándor Kocsis w bazie Worldfootball.net (ang.)
- Sándor Kocsis w bazie FootballDatabase.eu (ang.)
- Sándor Kocsis w bazie National Football Teams (ang.)
