Rząd Maria Draghiego

Mario Draghi i ministrowie jego rządu w dniu zaprzysiężenia

Rząd Maria Draghiego – rząd Republiki Włoskiej, urzędujący od 13 lutego 2021 do 22 października 2022.

Gabinet powstał w trakcie XVIII kadencji parlamentu wyłonionego w wyborach parlamentarnych z 4 marca 2018. Początkowo w kadencji tej powołano urzędujący od czerwca 2018 pierwszy rząd Giuseppe Contego. Wspierała go koalicja obejmująca określający się jako ugrupowanie antyestablishmentowe Ruch Pięciu Gwiazd (M5S) oraz prawicową Ligę Północną (LN)[1][2]. W sierpniu 2019 doszło do wzmożenia sporów w między koalicjantami. W ich następstwie M5S porozumiał się z opozycyjną dotąd centrolewicową Partią Demokratyczną (PD)[3]. We wrześniu formacje te (oraz lewicowy Artykuł 1) utworzyły drugi rząd Giuseppe Contego[4][5]. W styczniu 2021, w trakcie światowej pandemii COVID-19 i związanych z nią problemów gospodarczych, doszło do kolejnego w XVIII kadencji kryzysu rządowego. Swoje poparcie dla gabinetu wycofała Italia Viva[6], ugrupowanie Mattea Renziego, które powstało we wrześniu 2019 w wyniku rozłamu w PD i pozostawało członkiem koalicji. Rząd uzyskał w tym samym miesiącu wotum zaufania w obu izbach parlamentu, premier Giuseppe Conte jednak ogłosił swoją dymisję[7].

Na początku lutego 2021 misję stworzenia nowego gabinetu od prezydenta Sergia Mattarelli otrzymał Mario Draghi, były prezes EBC[8]. W wyniku konsultacji uzyskał szerokie poparcie, tworząc polityczno-techniczny gabinet określany jako rząd jedności narodowej[9]. 12 lutego Mario Draghi ogłosił listę kandydatów na ministrów, wśród których znalazły się osoby bezpartyjne[10] (w tym dotychczasowy dyrektor generalny Banku Włoch i była prezes Sądu Konstytucyjnego[11]) oraz przedstawiciele większości głównych ugrupowań parlamentarnych: Ruchu Pięciu Gwiazd, Partii Demokratycznej, Ligi[12], Italia Viva, Artykułu 1 oraz centroprawicowej formacji Forza Italia[10]. Następnego dnia prezydent dokonał zaprzysiężenia członków gabinetu, który rozpoczął funkcjonowanie[13][14]. Sekretarzem rządu został Roberto Garofoli[14]. Wkrótce utworzeniu rządu skorygowano strukturę ministerstw[15].

14 lipca 2022 Mario Draghi złożył prezydentowi swoją rezygnację po tym, jak Ruch Pięciu Gwiazd odmówił wsparcia dla rządowego pakietu pomocowego. Sergio Mattarella odmówił przyjęcia jego dymisji[16]. 20 lipca senatorowie Ligi, FI i M5S nie wzięli udziału w głosowaniu nad wotum zaufania w izbie wyższej parlamentu[17]. Następnego dnia premier wygłosił przemówienie w Izbie Deputowanych, po czym ponowił swoją dymisję. Prezydent przyjął rezygnację, rozpisując również przedterminowe wybory parlamentarne[18][19].

Rząd zakończył funkcjonowanie 22 października 2022, kiedy to po tych wyborach został zastąpiony przez rząd Giorgii Meloni.

Skład rządu[edytuj | edytuj kod]

Funkcja[20] Imię i nazwisko Partia polityczna
Premier Mario Draghi bezp.
Minister spraw zagranicznych Luigi Di Maio M5S
Minister spraw wewnętrznych Luciana Lamorgese bezp.
Minister sprawiedliwości Marta Cartabia bezp.
Minister obrony Lorenzo Guerini PD
Minister gospodarki i finansów Daniele Franco bezp.
Minister rozwoju gospodarczego Giancarlo Giorgetti Liga
Minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnej Stefano Patuanelli M5S
Minister transformacji ekologicznej[21] Roberto Cingolani bezp.
Minister infrastruktury i zrównoważonej mobilności[22] Enrico Giovannini bezp.
Minister pracy i polityki społecznej Andrea Orlando PD
Minister edukacji Patrizio Bianchi bezp.
Minister szkolnictwa wyższego
i badań naukowych 		Maria Cristina Messa bezp.
Minister kultury[23] Dario Franceschini PD
Minister zdrowia Roberto Speranza Artykuł 1
Minister turystyki[24] Massimo Garavaglia Liga
Minister ds. kontaktów z parlamentem Federico D’Incà M5S
Minister ds. administracji publicznej Renato Brunetta Forza Italia
Minister ds. regionalnych i autonomii Mariastella Gelmini Forza Italia
Minister ds. regionów południowych
i spójności terytorialnej 		Mara Carfagna Forza Italia
Minister ds. rodziny i równych szans Elena Bonetti Italia Viva
Minister ds. młodzieży Fabiana Dadone M5S
Minister ds. technologii informacyjnych
i transformacji cyfrowej 		Vittorio Colao bezp.
Minister ds. osób niepełnosprawnych Erika Stefani Liga

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Italy’s populist 5 Star, League parties reach deal on government program. marketwatch.com, 13 maja 2018. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  2. ↑ Governo, Conte accetta l'incarico e presenta la lista: 18 ministri, 5 le donne. Tria all'Economia. repubblica.it, 31 maja 2018. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  3. ↑ Włochy: Giuseppe Conte otrzymał misję powołania nowego rządu. interia.pl, 29 sierpnia 2019. [dostęp 2021-02-13].
  4. ↑ Governo, Conte annuncia i ministri: Gualtieri all'Economia, Lamorgese all'Interno, Di Maio agli Esteri. Fraccaro sottosegretario alla presidenza dopo lite tra il premier e il capo politico M5S. repubblica.it, 4 września 2019. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  5. ↑ Governo. A sorpresa il Ministero della Salute a LeU. quotidianosanita.it, 4 września 2019. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  6. ↑ Crisi di governo, Renzi ritira le ministre Bonetti e Bellanova. Conte: „Grave responsabilità di Italia viva, danno al Paese. Mai sottratto al confronto ma terreno era minato”. ilfattoquotidiano.it, 13 stycznia 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  7. ↑ We wtorek premier Włoch, Giuseppe Conte, złoży dymisję. gazetaprawna.pl, 25 stycznia 2021. [dostęp 2021-02-13].
  8. ↑ Mattarella sceglie un governo del presidente e convoca Mario Draghi: „Voto non opportuno con l’emergenza, serve pienezza delle funzioni”. ilfattoquotidiano.it, 3 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  9. ↑ Governo Draghi, Berlusconi: «Governo di unità nazionale, non nascerà una maggioranza politica». corriere.it, 9 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  10. ↑ a b Governo, Draghi scioglie la riserva e annuncia i ministri: Franco all'Economia, Cingolani alla Transizione ecologica, Cartabia alla Giustizia. repubblica.it, 12 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  11. ↑ Anna T. Kowalewska z Rzymu: Rząd Draghiego zaprzysiężony. Czy „Smoczy Mario” uratuje Włochy?. polityka.pl, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-14].
  12. ↑ Liga jako odrębne ugrupowanie w 2020 nieformalnie przejęła rolę Ligi Północnej, stając się zapleczem politycznym Mattea Salviniego i dotychczasowego środowiska LN.
  13. ↑ Cerimonia di giuramento del Governo Draghi. quirinale.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  14. ↑ a b Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid. repubblica.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  15. ↑ Nuovo Governo – nomina ministri. gazzettaufficiale.it, 4 marca 2021. [dostęp 2021-07-25]. (wł.).
  16. ↑ Davide Ghiglione, Paul Kirby: Italian PM Mario Draghi offers resignation after coalition falls apart. bbc.com, 14 lipca 2022. [dostęp 2022-07-15]. (ang.).
  17. ↑ Fine del governo Draghi Lega, Forza Italia e M5s non votano la fiducia. Il premier stasera non sale al Quirinale. ilfoglio.it, 20 lipa 2022. [dostęp 2022-07-21]. (wł.).
  18. ↑ Paul Kirby: Italian PM Mario Draghi resigns after week of turmoil. bbc.com, 21 lipca 2022. [dostęp 2022-07-21]. (ang.).
  19. ↑ Arkadiusz Grochot: Mario Draghi złożył dymisję z funkcji premiera Włoch. rmf24.pl, 21 lipca 2022. [dostęp 2022-07-21].
  20. ↑ I Ministri del Governo Draghi. governo.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
  21. ↑ Do marca 2021 jako minister środowiska.
  22. ↑ Do marca 2021 jako minister infrastruktury i transportu.
  23. ↑ Do marca 2021 jako minister kultury i turystyki.
  24. ↑ Do marca 2021 jako minister ds. koordynacji sektora turystyki.
Rząd Maria Draghiego (2021–2022)
W dniu powstania

Rządy Włoch od 1946
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rząd_Maria_Draghiego&oldid=70112819”