Ryszard Mossin

Ryszard Mossin (ur. 24 kwietnia 1910 w Warszawie, zm. 24 lutego 2003 w Baltimore[1][2]) – polski dziennikarz, po II wojnie światowej na emigracji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Maksymiliana i Stefanii. W 1928 ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie, w 1932 studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Od 1928 współpracował z Przeglądem Sportowym, w 1936 był korespondentem podczas igrzysk olimpijskich w Berlinie, specjalizował się w piłce nożnej, tenisie i lekkiej atletyce[1][2], publikował także w dzienniku Dzień Dobry[3]. Równocześnie był aplikantem adwokackim, praktykę odbył w kancelarii Mieczysława Ettingera, w 1938 zdał egzamin adwokacki[2]. Był działaczem Związku Dziennikarzy Sportowych RP[1], w latach 1934–1939 jego sekretarzem[4].

Po wybuchu II wojny światowej opuścił Warszawę na apel Romana Umiastowskiego. Znalazł się w Łucku, następnie w Równem. Po wkroczeniu wojsk sowieckich próbował przedostać się na Węgry, ale został zatrzymany przez NKWD i następnie skazany na pięć lat łagru. Przebywał m.in. w Kandałakszy i od 1941 w Uchcie[2]. Został zwolniony jesienią 1941 w związku z zawarciem układu Sikorski-Majski, w marcu 1942 dotarł do Armii Andersa. Służył początkowo w nasłuchu radiowym, następnie ukończył kurs szkoły podchorążych rezerwy[2]. Po opuszczeniu ZSRR znalazł się w szeregach Armii Polskiej na Wschodzie, gdzie służył w nasłuchu radiowym Wydziału Prasy i Propagandy, uczestniczył też w przygotowywaniu audycji radiowych na falach Radia Bagdad. Był także organizatorem reprezentacji piłkarskiej Armii[2]. Od 1944 służył w 2 Korpusie Polskim, jako korespondent w Kwaterze Prasowej[2], m.in. należał do grupy dziennikarzy, którzy znaleźli się na szczycie Monte Cassino bezpośrednio po zakończeniu bitwy o to wzgórze, a następnie przy wkroczeniu wojsk polskich do Rzymu, Ancony i Bolonii[5].

Po II wojnie światowej mieszkał początkowo w Wielkiej Brytanii. jako reporter polskiej sekcji BBC obsługiwał igrzyska olimpijskie w Londynie (1948)[1]. Współpracował z Bolesławem Wierzbiańskim w organizacji Międzynarodowej Federacji Wolnych Dziennikarzy[2], m.in. uczestniczył w jej zjeździe organizacyjnym, był także delegatem na zjazd w 1952[5]. Od 1950 współpracował z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa. W marcu 1951 wyemigrował do USA i od 1 kwietnia tego roku do 6 kwietnia 1957 był pracownikiem Sekcji Polskiej RWE w Nowym Jorku, gdzie przygotowywał przeglądy prasy, komentarze o tematyce międzynarodowej, reportaże i relacje sportowe (m.in. obsługiwał igrzyska olimpijskie w Meksyku (1968), a także mistrzostwa świata w 1978 i 1986). Był także korespondentem Dziennika Polski i Dziennik Żołnierza oraz Nowego Świata. W latach 1957–1987 pracował w Sekcji Polskiej Głosu Ameryki w Waszyngtonie, od 1983 był także korespondentem Nowego Dziennika[1][2][5]. Był akredytowany przy Kongresie Stanów Zjednoczonych, Białym Domu i amerykańskim Departamencie Stanu[5].

W 1994 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6], w 2000 Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Bogdan Tuszyński Bardowie sportu, wyd. Fundacja Dobrej Książki, Warszawa 2009, s. 96-97
  2. ↑ a b c d e f g h i j Lechosław Gawlikowski Pracownicy Radia Wolna Europa. Biografie zwykłe i niezwykłe, wyd. ISP PAN i NDAP, Warszawa 2015, s. 433-435
  3. ↑ Bogdan Tuszyński Sprintem przez prasę sportową, wyd. MON, Warszawa 1975, s. 155
  4. ↑ Bogdan Tuszyński Sprintem przez prasę sportową, wyd. MON, Warszawa 1975, s. 115
  5. ↑ a b c d 'Wiesława Piątkowska-Stepaniak "Nowy Dziennik" w Nowym Świecie, wyd. Uniwersytetu Opolskiego, Opole, s. 43, 453
  6. ↑ M.P. z 1994 r. nr 25, poz. 206
  7. ↑ M.P. z 2001 r. nr 6, poz. 98
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ryszard_Mossin&oldid=72622243”