Ryan Hunter-Reay
 Ryan Hunter-Reay w 2021 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Sezon | |
| Seria | |
| Zespół | |
| Samochód | |
| Sukcesy | |
| 2012: Indy Racing League (mistrz) | |
| Strona internetowa | |
Ryan Hunter-Reay (ur. 17 grudnia 1980 w Dallas) – amerykański kierowca wyścigowy, mistrz serii IRL IndyCar Series z 2012 roku.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Początki kariery[edytuj | edytuj kod]
Po zdobyciu sześciu krajowych tytułów mistrzowskich w kartingu, wygrał stypendium pozwalające ścigać się w Formule Skip Barber Dodge Series. Zdobył w tej serii tytuł mistrzowski w 1999 roku. Kolejne dwa lata ścigał się w Barber Dodge Pro Series, a w 2002 roku wystartował w Formule Atlantic zajmując na koniec sezonu szóste miejsce.
Champ Car[edytuj | edytuj kod]
Dobre występy w pierwszym sezonie startów w Formule Atlantic, zwróciły na Hunter-Reaya uwagę szefów zespołów serii Champ Car. W 2003 roku wystartował w debiutującym w tej serii zespole American Spirit Team Johansson i pomimo niskiego budżetu oraz słabszego nadwozia udało mu się w pierwszym sezonie startów dwukrotnie stanąć na podium, w tym raz na najwyższym stopniu – w Surfers Paradise.
W sezonie 2004 Hunter-Reay przeszedł do zespołu Herdez Competition, dla którego zdobył pierwsze pole position i zwycięstwo. Cały sezon jednak był dość nieregularny i zakończył go na 9. miejscu. W kolejnym sezonie znalazł miejsce w zespole Rocketsports, który nie był zbyt konkurencyjny i najlepsze miejsce jakie udało mu się osiągnąć to szóste (w Toronto i w Denver).
A1 Grand Prix i 24 godziny Daytony[edytuj | edytuj kod]
W sezonie 2006/2007 Hunter-Reay pracował w amerykańskim zespole w serii A1 Grand Prix. Miał wystartować w Pekinie jednak problemy z torem ograniczyły czas treningów i Ryan nawet nie usiadł za kierownicą. Ostatecznie zadebiutował podczas nowozelandzkiej rundy w Taupo.
W styczniu 2007 wystartował w 24-godzinnym wyścigu Rolex 24 at Daytona razem z Jimem Matthewsem, Markiem Goossensem i mistrzem NASCAR z 2006 roku Jimmie Johnsonem. W początkowej fazie Pontiac, którym startowali prowadził w wyścigu, jednak późniejsze problemy z silnikiem sprawiły, że nie ukończyli zawodów.
IRL Indycar Series[edytuj | edytuj kod]
W drugiej części sezonu 2007 zespół Rahal Letterman Racing startujący w serii IndyCar ogłosił, że Ryan Hunter-Reay zastąpi Jeffa Simmonsa, którego zespół zwolnił po serii wypadków. Startując tylko w ostatnich sześciu wyścigach sezonu Ryan zapewnił sobie tytuł nowicjusza roku (Rookie of the year). Sezon 2008 to pierwszy pełny sezon w jego wykonaniu i również pierwsze zwycięstwo w tej serii (na torze Watkins Glen International). Ostatecznie zajął 8. miejsce w klasyfikacji generalnej, najlepsze spoza kierowców z trzech najsilniejszych zespołów.
Wszystko wskazywało na to, że sezon 2009 będzie kontynuował w zespole Rahal Letterman, jednak na początku roku zespół ogłosił, że z braku sponsorów nie przystąpi do rywalizacji. W tej sytuacji pomógł kontrakt z firmą odzieżową która została jednym z głównych sponsorów serii i na kilka dni przed rozpoczęciem sezonu ogłoszono, że Hunter-Reay wystartuje w drugim samochodzie zespołu Vision Racing[1]. W pierwszym wyścigu sezonu sprawił sporą niespodziankę zajmując drugie miejsce (najlepszy wynik w historii zespołu Vision Racing), później jednak notował słabsze wyniki. 12 czerwca ogłoszono, że Hunter-Reay zastąpi kontuzjowanego Vítora Meirę w zespole A.J. Foyt Enterprises[2]. W nowym zespole Ryan jeździł do końca sezonu zajmując najlepsze miejsce – czwarte – na torze w Lexington, a w klasyfikacji generalnej sezonu uplasował się na 15. miejscu.
W 2010 roku został kierowcą zespołu Andretti Autosport, dzięki wsparciu koncernu odzieżowego IZOD, równocześnie nowego sponsora tytularnego serii IndyCar. Początkowo nie miał zapewnionego pełnego programu startów, jednak bardzo dobre występy, w tym zwycięstwo w Long Beach sprawiły, że otrzymał możliwość startu we wszystkich wyścigach i w klasyfikacji sezonu zajął 7. miejsce. Sezon 2011 rozpoczął bardzo słabo. Dopiero w połowie roku uzyskał kilka lepszych wyników, w tym jedno zwycięstwo, co na koniec sezonu dało mu w klasyfikacji ponownie 7. miejsce.
Początek sezonu 2012 był dla Hunter-Reaya umiarkowanie dobry, natomiast w połowie sezonu stał się poważnym kandydatem do mistrzostwa po wygraniu trzech wyścigów z rzędu. O tytuł walczył z Willem Powerem do ostatniego wyścigu, ale ostatecznie to Ryanowi przypadł tytuł mistrzowski zdobyty różnicą zaledwie trzech punktów w klasyfikacji generalnej.
Starty w karierze[edytuj | edytuj kod]
| Sezon | Seria | Zespół | Starty | PP | Zwyc. | Punkty | Pozycja |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2002 | Formuła Atlantic | Hylton Motorsports | 11 | 3 | 3 | 102 | 6. |
| 2003 | CART | American Spirit Team Johansson | 18 | 0 | 1 | 64 | 14. |
| 2004 | Champ Car | Herdez Competition | 14 | 1 | 1 | 199 | 9. |
| 2005 | Champ Car | Rocketsports Racing | 11 | 0 | 0 | 110 | 15. |
| 2006/2007 | A1 Grand Prix | A1 Team USA | 2 | 0 | 0 | 42 | 9.[3] |
| 2007 | IRL IndyCar Series | Rahal Letterman Racing | 6 | 0 | 0 | 119 | 19. |
| 2008 | IRL IndyCar Series | Rahal Letterman Racing | 18 | 0 | 1 | 360 | 8. |
| 2009 | IRL IndyCar Series | Vision Racing | 6 | 0 | 0 | 298 | 15. |
| A.J. Foyt Enterprises | 11 | 0 | 0 | ||||
| 2010 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 17 | 0 | 1 | 445 | 7. |
| 2011 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 17 | 0 | 1 | 347 | 7. |
| 2012 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 15 | 1 | 4 | 468 | 1. |
| 2013 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 19 | 3 | 2 | 469 | 7. |
| 2014 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 18 | 1 | 3 | 563 | 6. |
| 2015 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 16 | 0 | 2 | 436 | 6. |
| 2016 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 16 | 0 | 0 | 428 | 13. |
Starty w Indianapolis 500[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Nadwozie | Silnik | Start | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 2008 | Dallara | Honda | 20 | 6 | |
| 2009 | Dallara | Honda | 32 | 32 | Wypadek |
| 2010 | Dallara | Honda | 17 | 18 | Kolizja z M. Conwayem |
| 2011 | Dallara | Honda | 33 | 23 | |
| 2012 | Dallara | Chevrolet | 3 | 27 | Zawieszenie |
| 2013 | Dallara | Chevrolet | 7 | 3 | |
| 2014 | Dallara | Honda | 19 | 1 | |
| 2015 | Dallara | Honda | 16 | 15 | |
| 2016 | Dallara | Honda | 3 | 24 | |
| 2017 | Dallara | Honda | 10 | 27 | Awaria silnika |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Vision Racing signs Ryan Hunter-Reay. motorsport.com, 2009-03-31.
- ↑ Foyt Racing names Hunter-Reay as No. 14 driver. motorsport.com, 2009-06-12.
- ↑ W A1 Grand Prix nie ma klasyfikacji indywidualnej – punkty i miejsce są wspólne dla całego zespołu.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryan Hunter-Reay. ChampCarStats.com. [dostęp 2013-11-02]. (ang.).
- Ryan Hunter-Reay at Driver Database. driverdb.com. [dostęp 2013-11-02]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|
