Russell Ingall

Russell Ingall

Russell Ingall w 2006 roku
Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1964 Wielka Brytania
Sukcesy
2005: V8 Supercars (mistrz) 1995, 1997: Bathurst 1000 (zwycięzca)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Russell Ingall (ur. 24 lutego 1964 w Wielkiej Brytanii) – australijski kierowca wyścigowy startujący w wyścigach V8 Supercars. Mistrz tej serii w roku 2005 oraz dwukrotny zwycięzca prestiżowego wyścigu Bathurst 1000 rozgrywanego w ramach tej serii.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Ingall rozpoczął ściganie od kartingu w wieku 12 lat. Odnosił w nim sporo sukcesów na arenie krajowej, a później kontynuował starty w Europie. Kolejnym krokiem w karierze była Formuła Ford. W 1990 został mistrzem Australii w tej serii, a następnie ponownie wyjechał do Europy kontynuować starty w jej brytyjskim odpowiedniku zdobywając tam tytuł wicemistrzowski. W 1992 startował w niemieckiej Formule 3, a rok później ponownie wystartował w brytyjskiej Formule Ford, tym razem zostając jej mistrzem. Po sezonie 1993 powrócił do Australii nie mając funduszy na dalsze kontynuowanie europejskiej kariery.

W pierwszej części sezonu 1994 startował w japońskiej Formule 3, a w dalszej jego części wystartował w dwóch niepunktowanych, ale bardzo prestiżowych, długodystansowych wyścigach V8 Supercars (wtedy jeszcze pod nazwą Australian Touring Car Championship) w zespole Wayne'a Gardnera.

W 1995 roku wystartował w brytyjskiej Formule Renault zajmując w niej trzecie miejsce, a na zakończenie sezonu ponownie pojawił się w Australii na długodystansowych wyścigach V8 Supercars i odniósł zwycięstwo w wyścigu Bathurst 1000 w parze z Larrym Perkinsem. Od następnego sezonu startował już w pełnym cyklu V8 Supercars i odniósł pierwsze zwycięstwo podczas rundy na torze Calder Park, a w 1997 zajął 3. miejsce w klasyfikacji i po raz drugi wygrał wyścig Bathurst 1000 (ponownie w parze z Perkinsem).

Przez kolejne pięć lat kontynuował starty Holdenem Commodore w zespole Perkins Engineering trzykrotnie zdobywając tytuł wicemistrzowski (w 1998, 1999 i 2001).

W 2003 przeniósł się do obozu Forda - zespołu Stone Brothers Racing i rok później po raz czwarty zdobył tytuł wicemistrzowski. W 2005 roku w końcu udało mu się zdobyć tytuł mistrza serii V8 Supercars. Kolejne dwa lata były słabsze w jego wykonaniu i z końcem sezonu 2007 ogłosił, że powraca do Holdena i będzie ścigał się w zespole Paul Morris Motorsport.

W nowym zespole, określanym także jako Supercheap Auto Racing ze względu na głównego sponsora nie odnosił już zwycięstw, ale nadal był liczącym się kierowcą w stawce. W sezonach 2008 i 2009 zajmował dziewiąte miejsca w klasyfikacji generalnej. Po słabym sezonie 2011, przeniósł się wraz z głównym sponsorem do zespołu Walkinshaw Racing. Spędził w nim dwa lata osiągając miejsca w połowie stawki. W trakcie sezonu 2013 zapowiadał, że będzie to jego ostatni z regularnymi startami. Jednak otrzymał ofertę z zespołu Lucas Dumbrell Motorsport i wystartował w ich barwach w 2014^[1].

W 2015 zajął się komentowaniem wyścigów V8 Supercars. Wystartował jednak w wyścigach długodystansowych w dalszej części sezonu zastępując najpierw kontuzjowanego Jamesa Courtneya^[2] (wyścigi Sandown i Bathurst), a następnie Chaza Mosterta^[3] (w Surfers Paradise).

Starty w karierze[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Russell Ingall racing career profile. driverdb.com. [dostęp 2016-06-26]. (ang.).