Rudolf Macko
 | |
 podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 września 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 grudnia 1917 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914 – 1917 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 1 pułk piechoty Legionów Polskich |
| Stanowiska | dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
.png){kind=small}
.jpg)
Rudolf Andrzej Macko[a] (ur. 23 września 1892 w Tarnowie, zm. 21 grudnia 1917 w walce nad rzeką Piawą) – żołnierz armii austro-węgierskiej, oficer Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Stanisława i Wiktorii z d. Sztark[1]. Od 1912 w drużynach strzeleckich. W 1913 zakończył naukę w c. k. Gimnazjum w Tarnowie[2].
Zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Walczył na froncie I wojny światowej. We wrześniu 1914 w czasie bitwy pod Kraśnikiem zdezerterował i wstąpił do Legionów Polskich. 9 października tego roku został mianowany przez Józefa Piłsudskiego na stopień podporucznika. Służył w 1 pułku piechoty, a następnie 5 pułku piechoty. 1 listopada 1916 został mianowany na stopień podporucznika piechoty[3].
Szczególnie odznaczył się 5 lipca 1915 w walce pod Polską Górą i Laskiem Polskim gdzie podczas wycofywania się wojsk polskich „był jednym z tych oficerów którzy skupili wokół siebie garść żołnierzy z różnych jednostek i kontratakami osłaniali nowe ugrupowanie wojsk własnych”[4]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Po kryzysie przysięgowym, ze względu na miejsce zamieszkania ponownie wcielony do armii austro-węgierskiej brał udział w walkach na froncie włoskim.
Poległ w walkach nad rzeką Piawą. Został pochowany na cmentarzu w San Stino di Livenza.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7174 – pośmiertnie 17 maja 1922[5][4][6][7]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 16 marca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[8][4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 125.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1912/13. Tarnów: Fundusz Naukowy, 1913, s. 65..
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 20, jako Rudolf Maćko.
- ↑ a b c Polak (red.) 1993 ↓, s. 126.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923 roku, s. 6.
- ↑ Pomarański 1931 ↓, s. 105.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923 roku, s. 5-8.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pomarański 1991 ↓, s. 105 wymienia nazwisko Maćko-Złom Rudolf.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Stefan Pomarański: Zarys historii wojennej 1-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.