Ruch Radzionków

Ruch Radzionków
Pełna nazwa

Klub Sportowy Ruch Radzionków

Przydomek

Cidry

Maskotka

Tygrys "Ecik"

Barwy

żółto-czarne

Data założenia

14 sierpnia 1919

Debiut w najwyższej lidze

24 lipca 1998
Ruch Radzionków - Widzew Łódź 5:0

Liga

IV liga

Państwo

 Polska

Adres

ul. Św. Wojciecha 15
41-922 Radzionków

Stadion

ul. Knosały 113
Radzionków

Prezes

Witold Wieczorek

Trener

Marcin Trzcionka[1]

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

KS Ruch Radzionkówpolski klub piłkarski z Radzionkowa, założony 14 sierpnia 1919. Ćwierćfinalista Pucharu Polski (1997/98). W latach 1998–2001 występował w ekstraklasie, a w 1999 r. został najlepszą śląską drużyną piłkarską zajmując w niej 6. miejsce.

Wychowankiem sekcji kolarskiej klubu jest Lucjan Lis – reprezentant Polski, srebrny medalista wyścigu drużynowego na 100 km podczas Igrzysk Olimpijskich 1972 w Monachium.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Okres międzywojenny[edytuj | edytuj kod]

Marcin Dziewulski w barwach Ruchu Radzionków (2012)

Klub został założony jako Towarzystwo Gier i Zabaw 14 sierpnia 1919. Zebranie założycielskie zwołał Rudolf Poloczek, który został też pierwszym prezesem towarzystwa. 28 maja 1920 na Walnym Zebraniu uchwalono decyzję o zmianie nazwy na Towarzystwo Sportowe Ruch Radzionków, a prezesem został Paweł Stopik. W 1924 r., w Rojcy, Piotr Warzecha – były zawodnik Ruchu – założył Klub Sportowy Powstańców Śląskich, jednak po roku został on wchłonięty przez radzionkowski klub. W 1925 r. prezesem został Brunon Fick, którego kilka miesięcy później – 10 stycznia 1926 roku – zastąpił Szczepan Krupa. W 1928 r. funkcję tę objął Piotr Warzecha, który pozostał prezesem do wybuchu wojny.

Od reaktywacji do fuzji[edytuj | edytuj kod]

W 1945 r. Piotr Warzecha zwołał zebranie inauguracyjne celem reaktywowania działalności klubu. Cztery miesiące później stanowisko prezesa objął Józef Wiśniowski. Od 1949 r. patronat nad klubem objęła Kopalnia Węgla Kamiennego Bytom, a prezesem został Eryk Porąbka – wiceminister górnictwa i energetyki, dzięki któremu klub rozszerzył działalność na kilka sekcji oraz wybudował boiska do piłki nożnej i ręcznej z zapleczem. W sezonie 1952 piłkarze odnieśli pierwszy sukces – po awansie do II ligi zajęli w niej 5. miejsce, zdobywając 20 punktów. Był to jednak sezon, po którym następowała reorganizacja rozgrywek tej klasy i Ruch spadł do niższej ligi. Zimą 1956 r. miały miejsce pierwsze międzynarodowe mecze w historii klubu – drużyna wyjechała do Czechosłowacji, gdzie spotkała się ze Spartakiem Nowy Jiczyn, Spartakiem Kromieryż i Banikiem Karwina. W sezonie 1957 Ruch zajął pierwsze miejsce w tabeli swojej grupy III ligi, ale nie zakwalifikował się do wyższej klasy, ponieważ przegrał turniej barażowy, w którym uczestniczyły również Legia Krosno, Unia Oświęcim i Włókniarz Pabianice. W 1959 r. prezesem klubu został Stefan Basista. Piłkarze w tym samym roku spadli do klasy A, która w tym czasie była czwartym szczeblem w krajowych rozgrywkach. W kolejnym sezonie wywalczyli mistrzostwo swojej grupy i wrócili do III ligi by spaść z niej ponownie w 1961 roku. Na początku 1964 r. zdecydowano o połączeniu dwóch radzionkowskich klubów – Ruchu i Górnika - w jeden.

Po fuzji[edytuj | edytuj kod]

W 1970 r. rozpoczęto budowę nowego stadionu, który służył klubowi do 2018 r. Początkowo widownia miała być sześciostopniowa, jednak w trakcie prac postanowiono podwyższyć ją do dziesięciu stopni. Budowę zakończono w 1973 r., a w uroczystości otwarcia uczestniczył wojewoda katowicki Jerzy Ziętek. W latach siedemdziesiątych drużyna występowała w klasie A kończąc kolejne sezony w czołówce tabeli. W 1985 r. prezesem klubu został Paweł Wieczorek. Drużyna wciąż walczyła o awans do III ligi piłkarskiej. Udało się to w sezonie 1988/89. Trenerem piłkarzy był wtedy Paweł Bomba – późniejszy prezes Ruchu. W III lidze po dwóch sezonach w roli średniego zespołu zajmującego miejsca w środku tabeli, drużyna wyrosła na pretendenta do awansu w sezonie 1991/92, kiedy została wicemistrzem swojej grupy. W następnym sezonie klub nie spadł jednak o klasę niżej tylko dzięki upadłości Zagłębia Sosnowiec. W sezonie 1993/94 trenerem został Jan Żurek, który sprowadził z Górnika Zabrze Romana Cegiełkę, Czesława Wrześniewskiego, Jana Kłąbka, Tomasza Grosmaniego i Adama Kompałę. Po rundzie jesiennej sezonu 1995/96, po dwóch latach gry w barwach GKS Katowice, wrócił do drużyny Marian Janoszka. Z nim w składzie zespół zajął pierwsze miejsce w swojej grupie i awansował do II ligi.

W najwyższych klasach[edytuj | edytuj kod]

Klub po awansie pozyskał z chorzowskiego Ruchu Damiana Galeję i Tomasza Fornalika, z Górnika Zabrze Rafała Jarosza oraz Janusza Kościelnego z Polonii Bytom. Zawodnicy ci stali się podstawowymi graczami drużyny, stanowiącymi o dalszych sukcesach. W sezonie 1996/97 Ruch zajął szóste miejsce w lidze zdobywając 52 punkty. Przed kolejnym sezonem do drużyny dołączyli Andrzej Wróblewski z Rakowa Częstochowa, Marek Szymiński z Cracovii, Robert Sierka z Rozwoju Katowice, Wojciech Myszor z Górnika Lędziny i Krzysztof Kokoszka z Gwarka Zabrze. Po rundzie jesiennej Ruch zajmował w tabeli drugie miejsce. W edycji 1997/98 Pucharu Polski odpadł w ćwierćfinale, przegrywając z Górnikiem Zabrze po rzutach karnych 6:7 – spotkanie po dogrywce zakończyło się wynikiem 1:1. W rundzie wiosennej drużyna przegrała jeden mecz, cztery zremisowała, wszystkie inne wygrała, dzięki czemu została mistrzem swojej grupy II ligi, osiągając ośmiopunktową przewagę nad drugim w tabeli Aluminium Konin. Po awansie kontrakt z klubem podpisali Józef Żymańczyk, Grzegorz Bonk i Wojciech Grzyb. Drużyna w nowym sezonie zadebiutowała meczem z Widzew Łódź, w którym wywołała sensację wygrywając 5:0. Nie był to jednak wyjątek, ponieważ w dalszej części rozgrywek piłkarze grając na swoim stadionie m.in. pokonali 4:0 ówczesnego mistrza Polski - ŁKS, zremisowali 1:1 z przyszłym mistrzem Wisłą Kraków i pokonali Lecha Poznań w ostatniej kolejce sezonu 4:1, kiedy Lech wygrywając mógł zostać wicemistrzem Polski. Drużyna w swoim pierwszym sezonie w ekstraklasie zajęła szóste miejsce, zostając najlepszym wśród śląskich klubów.

Kłopoty finansowe[edytuj | edytuj kod]

Na skutek problemów finansowych, w których Ruch Radzionków znajdował się od dłuższego czasu, zarząd podjął decyzję o wycofaniu klubu z rozgrywek I ligi w sezonie 2012/13. Miejsce Ruchu na zapleczu ekstraklasy zajęła Polonia Bytom, która tym samym uniknęła relegacji do II ligi. Władze "Cidrów" postanowiły, że działalność zostanie podtrzymana, ale będzie prowadzona na zasadach amatorskich. Ruch spadł do IV ligi. Zlicytowano stadion Ruchu i w 2018 r. klub musiał przenieść miejsce rozgrywania meczu poza historyczny stadion[2].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Dawny Stadion Ruchu Radzionków w Bytomiu

Nazwy klubu[edytuj | edytuj kod]

  • 14 sierpnia 1919 – Towarzystwo Gier i Zabaw
  • 28 maja 1920 – Towarzystwo Sportowe Ruch Radzionków
  • 1949 – Górniczy Klub Sportowy Ruch Radzionków
  • 1 lipca 2005 – Klub Sportowy Ruch Radzionków

Miejsca zajmowane przez klub od sezonu 1990/91[edytuj | edytuj kod]

Sezon Liga Pozycja Punkty Bramki Uwagi
1990/1991 III liga (grupa katowicka) 14 19 25–42
1991/1992 III liga (grupa katowicka) 2 46 63–29
1992/1993 III liga (grupa katowicka) 3 34 47–46
1993/1994 III liga (grupa katowicka) 7 36 38–35
1994/1995 III liga (grupa katowicka) 4 40 46–28
1995/1996 III liga (grupa katowicka) 1 73 64–19 awans
1996/1997 II liga (grupa zachodnia) 6 52 41–35
1997/1998 II liga (grupa zachodnia) 1 68 55–24 awans
1998/1999 I liga 6 41 40–35
1999/2000 I liga 10 37 38–49
2000/2001 I liga 16 31 27–51 spadek
2001/2002 II liga 8 50 52–51
2002/2003 II liga 16 34 29–44 spadek
2003/2004 III liga (grupa 3) 7 40 30–30
2004/2005 III liga (grupa 3) 4 54 48–28
2005/2006 III liga (grupa 3) 14 33 28–39 spadek
2006/2007 IV liga (grupa śląska I) 1 69 63–22 baraże o III ligę (przegrane z Koszarawą Żywiec)
2007/2008 IV liga (grupa śląska I) 2 69 64–18
2008/2009 III liga (grupa opolsko-śląska) 1 72 66–17 awans
2009/2010 II liga (grupa zachodnia) 1 76 61–25 awans
2010/2011 I liga 9 46 34–32
2011/2012 I liga 9 48 46–51 spadek (drużyna wycofana po sezonie)
2012/2013 drużyna wycofana z rozgrywek
2013/2014 III liga 4[3] 45 44–40 spadek
2014/2015 IV liga (grupa śląska I) 1 66 82–20 baraże o III ligę (przegrane z LKS Bełk)
2015/2016 IV liga (grupa śląska I) 2 62 84-31
2016/2017 IV liga (grupa śląska I) 2 65 69-36
2017/2018 IV liga (grupa śląska I) 1 64 61-30 awans baraże o III ligę (wygrane z Polonią Bytom)
2018/2019 III liga (grupa III) 16 32 32-72 spadek
2019/2020[4] IV liga (grupa śląska I) 5 24 30-21
2020/2021 IV liga (grupa śląska I) 4 54 48-36
2021/2022 IV liga (grupa śląska I) 2 70 69-27
2022/2023 IV liga (grupa śląska I) 9 45 72-54
Legenda
Oznaczenie kolorami
I poziom ligowy
II poziom ligowy
III poziom ligowy
IV poziom ligowy
V poziom ligowy

Kadra zawodnicza[edytuj | edytuj kod]

Stan na 14 listopada 2018.

Nr Poz. Piłkarz
BR Polska Rafał Strzelczyk
BR Polska Robert Glanc
BR Polska Dawid Stambuła
OB Polska Marcin Trzcionka
OB Polska Kamil Banaś
OB Polska Daniel Skalski
OB Polska Tomasz Harmata
OB Polska Marcel Gieroń
OB Polska Daniel Sroka
OB Polska Jakub Barteczko
OB Polska Patryk Wnuk
PO Polska Damian Sadowski
Nr Poz. Piłkarz
PO Polska Andrzej Piecuch
PO Polska Michał Staszowski
PO Polska Kamil Kopeć
PO Polska Mateusz Pietryga
PO Polska Dawid Krzemień
PO Polska Mikołaj Łabojko
NA Polska Robert Wojsyk
NA Polska Mateusz Hermasz
NA Polska Paweł Lechki

Dawne sekcje[edytuj | edytuj kod]

  • szachowa
  • bokserska
  • piłki ręcznej
  • żeglarska
  • narciarska
  • tenisa stołowego
  • siatkówki
  • koszykówki
  • pływacka
  • motorowa
  • kolarska
  • szermiercza
  • podnoszenia ciężarów
  • badmintona

Znani sportowcy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. aj: Marcin Trzcionka trenerem Ruchu Radzionków. Nowa rola kapitana drużyny. Gwarek, 2023-02-14. [dostęp 2023-05-08]. (pol.).
  2. Burzą stadion Ruchu Radzionków. dziennikzachodni.pl. [dostęp 2021-08-02].
  3. Grupa spadkowa.
  4. Z powodu pandemii COVID-19 rozegrano tylko rundę jesienną.
  5. Lis Lucjan Roman. olimpijski.pl. [dostęp 2009-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Grzegorz Bylica, Kazimierz Krzyśków, 80 lat klubu. Spełniony sen o wielkiej piłce, Bytom, B-PRESS, Agencja Dziennikarska, 1999 ISBN 83-912080-0-1.