Rubén Glaria

Rubén Glaria
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Rubén Oscar Glaría

Data i miejsce urodzenia

10 marca 1948
Bella Vista

Wzrost

167 cm

Pozycja

lewy obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1968–1974 San Lorenzo 154 (7)
1975–1977 Racing 110 (12)
1978 Belgrano 93 (7)
1979 Sarmiento 68 (4)
1979–1981 San Lorenzo 8 (0)
1982 Atlanta 7 (0)
W sumie: 440 (30)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1973–1974  Argentyna 9 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
San Miguel
Sportivo Italiano
Chaco For Ever
Villa Dálmine
Atlanta
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Rubén Oscar Glaría (ur. 10 marca 1948 w Bella Vista) – argentyński piłkarz, grający podczas kariery na pozycji lewego obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Rubén Glaria rozpoczął karierę w klubie San Lorenzo de Almagro w 1968. Z San Lorenzo trzykrotnie zdobył mistrzostwo Argentyny: Metropolitano 1972 i Nacional 1972 oraz Nacional 1974. W latach 1975-1977 występował w Racingu. W 1978 był zawodnikiem drugoligowego Belgrano Córdoba, a w 1979 w Sarmiento Junín, który również występował na zapleczu argentyńskiej ekstraklasy.

W 1979 powrócił do San Lorenzo i występował w nim przez kolejne dwa lata. Ogółem w lidze argentyńskiej rozegrał 264 spotkania, w których strzelił 19 bramek. Piłkarską karierę zakończył w drugoligowej Atlancie Buenos Aires w 1982.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Argentyny Glaria zadebiutował w 23 września 1973 w wygranym 1-0 meczu eliminacji Mistrzostw Świata 1974. W 1974 został powołany na Mistrzostwa Świata. Na Mundialu w RFN Glaria wystąpił w dwóch meczach z: Włochami i Brazylią. Ogółem w barwach albicelestes wystąpił w 9 meczach.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Glaria został trenerem. Prowadził kluby: San Miguel Buenos Aires, Sportivo Italiano Buenos Aires, Chaco For Ever Resistencia, Villa Dálmine Buenos Aires i Atlanta Buenos Aires.

Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery trenerskiej Glaria zajął się polityką. W 1989 wspierał w wyborach prezydenckich Carlosa Menema. W latach 90. pełnił funkcję ministra sportu w lokalnym rządzie Prowincji Buenos Aires. W 2005 kandydował w wyborach do senatu z ramienia Nuevo Partido.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]