Roman Tokarczyk
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: etyka prawnicza, filozofia prawa, historia doktryn politycznych i prawnych, organizacja i zarządzanie, prawo amerykańskie, teoria organizacji i kierownictwa, współczesne kultury prawne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1970 |
| Habilitacja | 1976 |
| Profesura | 1994 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej |
| Odznaczenia | |
    | |
| Strona internetowa | |
Roman Andrzej Tokarczyk (ur. 16 marca 1942 w Gródkach, zm. 14 lutego 2022[1]) – polski prawnik i filozof, profesor zwyczajny. Wykładowca na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz na Wydziale Zarządzania i Administracji Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji w Zamościu. Zajmował się etyką, historią doktryn polityczno-prawnych, filozofią prawa, komparatystyką prawniczą i prawem amerykańskim. Jest autorem popularnych książek z tego zakresu. Przetłumaczył dzieła Hobbesa i Fullera.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
W 1961 roku ukończył Liceum Pedagogiczne w Biłgoraju, w 1966 roku prawo i filozofię na UMCS. Był radnym Miejskiej Rady Narodowej w Lublinie w latach 1969–1973. Stopień doktora dostał w 1970 roku. Habilitował się w 1976 roku. Tytuł profesora otrzymał w 1990, profesora zwyczajnego w 1994 roku.
Od 1979 roku był kierownikiem Zakładu Teorii Organizacji i Kierownictwa na Wydziale Prawa i Administracji na UMCS. W latach 1996–2000 był dziekanem Wydziału Prawa i Ekonomii Studii Generalis Sandomiriensis. W latach 1993–1997 był członkiem Trybunału Stanu. Był wykładowcą na obecnym Uniwersytecie Rzeszowskim oraz w Wyższej Szkole Handlowej w Radomiu.
Został profesorem Wyższej Szkoły Humanitas w Sosnowcu[2].
Odbywał staże naukowe z Fundacji Fullbrighta m.in. w: International Research and Exchange Board w Nowym Jorku, w uniwersytetach Notre Dame, Harvard, Berkeley, Los Angeles i Fundacji NATO w Paryżu, Rzymie, Wiedniu, Kopenhadze.
Był promotorem dużej liczby prac licencjackich i magisterskich[3] oraz co najmniej 7 dysertacji doktorskich, a także recenzentem co najmniej 9 prac doktorskich i 7 rozpraw habilitacyjnych[2].
Członek wielu organizacji naukowych m.in.: Polskiej Akademii Medycyny, Komitetów Naukowych PAN, The New York Academy of Sciences, Komitetu Wykonawczego The International Communal Studies Association.
Jest autorem terminu biojurysprudencja jako gałęzi prawoznawstwa obejmującej regulacje zagrożeń dla życia człowieka od chwili jego poczęcia aż do śmierci. Jest także autorem terminów takich jak: bioprawo (regulacje prawne problematyki należącej do przedmiotu biojurysprudencji), biojusgeneza (problematyka ochrony normatywnej poczętej istoty ludzkiej i płodu ludzkiego - religijna, moralna, prawna), biojusterapia (problematyka ochrony normatywnej życia człowieka od narodzin aż do śmierci - religijna, moralna, prawna) i biojustanatologia (problematyka normatywna śmierci człowieka - religijna, moralna, prawna)[potrzebny przypis].
Został odznaczony m.in. Brązowym, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Odznaką „Za Zasługi dla Lubelszczyzny”, Odznaką „Za Zasługi dla Województwa Zamojskiego” oraz wyróżniony wieloma innymi medalami, dyplomami i nagrodami
Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]
- Współczesne doktryny polityczne (1971)
- 25 Lat Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (1975)
- Winstanley (1975)
- Prawa wierne naturze. Krytyka doktryny Lona Luvois Fullera (1976)
- Doktryna Prawa Natury Lona Luvois Fullera (1976)
- Utopia Nowej Lewicy Amerykańskiej (1979)
- Współczesna amerykańska myśl polityczna (1981)
- Szkice z myśli politycznej marksizmu (1981)
- Tradycja i postęp w prawie (red.) (1983)
- Prawa narodzin, życia i śmierci (1984)
- Hobbes. Zarys żywota i myśli (1987)
- Historia filozofii prawa (1988)
- Klasycy praw natury (1988)
- Komparatystyka prawnicza (1989)
- Gródki. Dzieje wsi roztoczańskiej (1992)
- Filozofia prawa (1993)
- Rozważania o sprawiedliwości (1993)
- Polska myśl utopijna (1995)
- Prawo amerykańskie (1996)
- Biojurysprudencja. Nowy nurt jurysprudencji (1997)
- Współczesne kultury prawne (2000)
- Ze sztandarem prawa przez świat (współredaktor: Krzysztof Motyka) (2002)
- Turobin. Dzieje miejscowości (2002)
- Przykazania etyki prawniczej. Księga myśli, norm i rycin (2003)
- Etyka prawnicza (2005)
- Antologia anegdoty akademickiej (2006)
- Biojurysprudencja. Podstawy prawa dla XXI wieku (2008)
- Biojurisprudence. Foundations of law for the twenty-first century (2008)
- Nowa Lewica (2010)
- Medycyna a normy (2011)
- Liceum Pedagogiczne w Biłgoraju (2011)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Juha – Pekka Rentto, Bioiurisprudence? A Comment to Professor Tokarczyk, Recent Developments and State Practice, Helsinki, 1999.
- Jan Klabbers, Bioiurisprudence?, Religion and Human Rights. An International Jurnal, Helsinki, no. 20, 1999.
- Wagner Wenceslas J., Comment On Prof. Tokarczyk’s Article „The Subject Matter of Bioiurisprudence and Biolaw”, Dialoque and Universalism 2000, vol. X, No. 7–8.
- Aleksander Mereżko, Biojurysprudencja – nowij napriom w suczastii naući prawa, "Juridićieskij Żurnał" 2008, nr 1.
- Jerzy Jaskiernia, Biojurysprudencja – nowe oblicze prawa. "Państwo i Prawo" 2008, z. 11.
- Jan Filip, Biojurisprudence – nový pohled na právo nebo jen nový směr právní vědy?, Časopis pro právní vědu a praxi, Roč. 17, č. 2(2009), s. 71–76
- Mateusz Godawa, Biojurisprudence as an Original Concept of Knowledge and Information on the Law, Proceedings of the 8th International Conference on Human Rights. The Rights to Knowledge and Information in a Heterogenic Society. Edited by: Bronisław Sitek, Jakub J. Szczerbowski, Aleksander W. Bauknecht and Anna Kaczyńska, Cambridge Scholars Publishing 2009, s. 350–372
- Oktawian Nawrot, Jerzy Zajadło, Biojurysprudencja – dom zbudowany na piasku czy na skale?, Diametros 2009, nr 22 s. 172–177
- Jerzy Stelmach, Bartosz Brożek, Marta Soniewicka, Wojciech Załuski Paradoksy bioetyki prawniczej, Warszawa 2010
- Edyta Sadowska, Biojurysprudencja, 12 listopada 2010
- Anetta Breczko, Podmiotowość prawna człowieka w warunkach postępu biotechnomedycznego, Białystok 2011, s. 39, 414.
- Słownik Bioetyki, Biopolityki i Ekofilozofii, Redakcja naukowa Mariusz Ciszek, Polskie Towarzystwo Filozoficzne, Warszawa 2008 s. 32–33
- Biojurysprudencja. Podstawy prawa dla XXI wieku. Roman Tokarczyk. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej, Lublin, 2008
- Biojurisprudence. Foundations of law for the twenty-first century. Roman Tokarczyk. Maria Curie – Sklodowska University Press, Lublin, 2008
- Stetsenko S. Biojurisprudence: A Fundamental Part of the Modern General Theoretical Law, Legal journal «Law of Ukraine», 9(2013) s. 194–216
- Oksana Kaszyncewa, Prawo bioetyki i prawo medyczne: Nowy kierunek doświadczeń naukowych Kijowskiego Uniwersytetu Prawa na Ukrainie, Problemy ukraińskiego prawa cywilnego i handlowego Kijów 2009 s. 208
- David Keane, Survival of the Fairest? Evolution and the Geneticization of Rights, Oxford J Legal Studies (2010) 30(3): s. 469
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zmarł śp. prof. dr hab. Roman Tokarczyk
- ↑ a b Prof. zw. dr hab. Roman Andrzej Tokarczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2022-02-17].[martwy link]
- ↑ prof. dr hab. Roman Tokarczyk [online], UMCS [zarchiwizowane z adresu 2010-12-26].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona domowa prof. Tokarczyka. [dostęp 2012-02-21]. (pol. • ang.).
- Roman Tokarczyk – artykuły w bibliotece Polona