Rolf Beilschmidt

Rolf Beilschmidt
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1953
Jena

Wzrost

183 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD
Mistrzostwa Europy
brąz Praga 1978 skok wzwyż
Halowe mistrzostwa Europy
srebro San Sebastián 1977 skok wzwyż
srebro Mediolan 1978 skok wzwyż
Uniwersjada
srebro Meksyk 1977 skok wzwyż

Rolf Beilschmidt (ur. 8 sierpnia 1953 w Jenie[1]) – niemiecki lekkoatleta, skoczek wzwyż, medalista mistrzostw Europy w 1978. W czasie swojej kariery reprezentował Niemiecką Republikę Demokratyczną.

Skakał techniką przerzutową.

Zajął 15. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu oraz 6. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach[2]. Był trzeci w finale pucharu Europy w 1975 w Nicei[3]. Ponownie zajął 6. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1976 w Monachium[4]. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu zajął 7. miejsce[1].

Zdobył srebrny medal na halowych mistrzostwach Europy w 1977 w San Sebastián, przegrywając jedynie z reprezentantem Polski Jackiem Wszołą, a wyprzedzając Ruuda Wielarta z Holandii[5]. Zwyciężył w finale pucharu Europy w 1977 w Helsinkach[3], a następnie zawodach pucharu świata w 1977 w Düsseldorfie[6]. W wyniku tych osiągnięć został wybrany sportowcem roku NRD.

Ponownie zdobył srebrny medal na halowych mistrzostwach Europy w 1978 w Mediolanie, ulegając tylko Władimirowi Jaszczence ze Związku Radzieckiego, a przed Wolfgangiem Killingiem z Republiki Federalnej Niemiec[7]. Wynik Beilschmidta – 2,29 m – był lepszy o centymetr od dotychczasowego nieoficjalnego halowego rekordu Europy (Jaszczenko ustanowił nieoficjalny halowy rekord świata skokiem na wysokość 2,35 m)[8]. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze Beilschmidt wywalczył brązowy medal, za reprezentantami Związku Radzieckiego Jaszczenką i Aleksandrem Grigorjewem[9].

Zdobył srebrny medal na uniwersjadzie w 1979 w Meksyku[10]. Zajął 2. miejsce w finale pucharu Europy w 1979 w Turynie[3] oraz 4. miejsce w pucharze świata w 1979 w Montrealu[6].

Beilschmidt był mistrzem NRD w skoku wzwyż w latach 1974–1979 i 1981 oraz wicemistrzem w 1973[11]. W hali był mistrzem w latach 1973–1978 oraz brązowym medalistą w 1981[12].

Beilschmidt w 2018

Czterokrotnie poprawiał rekord NRD w skoku wzwyż doprowadzając go do wyniku 2,31 m, uzyskanego 13 sierpnia 1977 w Helsinkach[13].

Jest wieloletnim przewodniczącym Związku Sportowego Turyngii[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Rolf Beilschmidt [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-02] (ang.).
  2. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 435, 440 [dostęp 2019-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  3. a b c European Cup A Final and Super League (Men). GBRAthletics. [dostęp 2019-11-21]. (ang.).
  4. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 444 [dostęp 2019-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  5. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 448–449 [dostęp 2019-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  6. a b 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 40 [dostęp 2019-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
  7. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 452–453 [dostęp 2019-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  8. Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme européen en salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 111–112. ISBN 2-9095528-06-5.
  9. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 555 [dostęp 2019-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  10. World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2019-11-21] (ang.).
  11. Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (Hochsprung – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2019-11-21] (niem.).
  12. Leichtathletik – DDR – Hallen – Meisterschaften (Hochsprung – Herren) [online], Sport-Komplett.de [dostęp 2019-11-21] (niem.).
  13. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 93. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).