Roland (rycerz)

Roland
ilustracja
Data i miejsce śmierci

15 sierpnia 778
Roncevaux

Zawód, zajęcie

rycerz

Śmierć Rolanda w bitwie w wąwozie Roncevaux, ilustracja z manuskryptu, ok. 1455–1470

Roland (Hruodald, Hruotland) – postać historyczna, frankijski hrabia marchii bretońskiej, wzmiankowany przez Einharda w jego dziele Vita Karoli Magni, opowiadającym o życiu Karola Wielkiego, gdzie zapisano, że Roland zginął w Hiszpanii podczas bitwy z Saracenami, co datuje się na lata 780/790. W rzeczywistości historyczny Roland zginął podczas walk z plemionami baskijskimi[1].

Legenda[edytuj | edytuj kod]

Roland jest głównym bohaterem Pieśni o Rolandzie. Należał do grona dwunastu parów Francji, a także był dalszym krewnym Karola Wielkiego. Podczas powrotu z wyprawy przeciwko Saracenom w 778 dowodził tylną strażą wojsk frankijskich. W czasie przeprawy przez Pireneje jego oddział został napadnięty i pokonany. W rzeczywistości, według francuskiej wersji wydarzeń, "Wyprawa przeciw Saracenom" była wyprawą łupieską na obszary Hiszpanii. Hrabia Roland natknął się na nich przypadkiem podczas powrotu. Zginął na terenie wroga. Źródła arabskie podają jednak, iż wyprawa Karola Wielkiego odbyła się na wezwanie Sulejmana z Saragossy, który zamierzał wzniecić bunt przeciw królowi Marsylowi, gdy jednak francuski król dotarł do Hiszpanii, Sulejman zmienił zdanie. Karol Wielki pojmał go i próbował przeprowadzić do Francji, dlatego właśnie w ariergardzie, która trzymała nad jeńcem straż, pojawiło się tak wielu znamienitych rycerzy. Na pomoc Sulejmanowi przybyli jego synowie, odbili jeńca i pokonali tylną straż francuską, w której znaleźć się miał wedle Pieśni o Rolandzie hrabia Roland.

Według Pieśni o Rolandzie walczył on legendarnym mieczem Durandalem częściej zwanym Durendalem. Wg tejże w tylnej straży dowodził on 1/6 wojsk francuskich, które liczyły 120 tysięcy rycerzy.

Galeria pomników[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jorge Ruiz Lardizabal: Mity, obyczaje i wierzenia Basków. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2002, s. 26. ISBN 83-85557-94-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]