Rodrigo Palacio

Rodrigo Palacio

Pełne imię i nazwisko	Rodrigo Sebastián Palacio Alcalde
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1982 Bahía Blanca
Wzrost	176 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1990–2001 Bella Vista
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2001–2002 Bella Vista 29 (16) 2002–2003 Huracán Tres Arroyos 53 (16) 2004 Banfield 36 (9) 2005–2009 Boca Juniors 131 (54) 2009–2012 Genoa CFC 90 (35) 2012–2017 Inter Mediolan 140 (39) 2017–2021 Bologna FC 1909 127 (19) 2021–2022 Brescia Calcio 30 (6) W sumie: 636 (194)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2005–2014  Argentyna 27 (3)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata srebro Brazylia 2014 Copa América srebro Wenezuela 2007
Multimedia w Wikimedia Commons

Rodrigo Sebastián Palacio Alcalde (ur. 5 lutego 1982 w Bahia Blanca) – argentyński piłkarz, reprezentant Argentyny.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Rodrigo Palacio jest wychowankiem Bella Vista Bahía Blanca, dla którego pierwszy oficjalny mecz rozegrał w 2001 r. Zawodową karierę kontynuował od 2002 w klubie Huracán Tres Arroyos, do którego przeniósł się za 60 tysięcy dolarów. Debiutował w drużynie El Globito 25 sierpnia 2002 w meczu z Juventud Antoniana Salta, w którym też zdobył pierwszego gola. Na początku 2004 r. był testowany przez Betis Sewilla. Coraz lepsza gra sprawiła, że podpisał kontrakt z Club Atlético Banfield, który zapłacił za niego 250 tysięcy dolarów.

Boca Juniors[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu rundy Clausura w roku 2004 został dostrzeżony przez ekipę Boca Juniors i kupiony latem 2005 r. przez ten klub za 190 tysięcy euro. Debiutował w meczu z Racingiem. Pierwsze trafienie zaliczył 18 stycznia 2005 w starciu z Independiente. 7 sierpnia dwukrotnie pokonał bramkarza w meczu z Gimnasia y Esgrima Jujuy. 2 października powtórzył to w spotkaniu z Quilmes Atlético Club^[1]. W sezonie 2005/2006 strzelił 22 gole i został najlepszym strzelcem w drużynie. Przyczynił się do zdobycia mistrzostwa ligi argentyńskiej obydwu rund. Dzięki bardzo dobrej formie został wybrany przez fanów zespołu najlepszym zawodnikiem sezonu 2005/06. Z Boca wygrał: Copa Libertadores (2007), Copa Sudamericana (2005) i trzy razy Recopa Sudamericana (2005, 2006, 2008). 8 kwietnia 2007 zdobył dwie bramki w meczu z Velez Sarsfield. W trakcie Torneo Inicial 2006/07 dwukrotnie strzelał bramki: San Lorenzo (27 sierpnia 2006), Gimnasią (10 września), Velezem (1 października) i Colon Santa Fe (26 listopada)^[2]. 16 września 2007 zaliczył trzy asysty w starciu z Banfield. W grudniu 2007 brał udział w Klubowych Mistrzostwach Świata. Zakończyły się one porażką Boca w finale z Milanem 4:2, w którym Rodrigo zdobył jedną z bramek. Po turnieju został ogłoszony 3 najlepszym piłkarzem. 8 czerwca zdobył gola i zaliczył dwie asysty w spotkaniu z Lanus. 7 marca dwukrotnie pokonał golkipera Atlasu Guadalajara w potyczce fazy grupowej Copa Libertadores^[3]. 22 czerwca 2008 w meczu z CA Tigre zdobył 2 gole i asystował przy dwóch kolejnych^[4]. Dla Boca Juniors zagrał w 130 meczach ligowych i strzelił 55 bramek.

Genoa[edytuj | edytuj kod]

17 lipca 2009 roku Palacio podpisał 4-letni kontrakt z włoskim zespołem Genoa FC, który zapłacił za niego 4,9 mln euro^[5]. Miał w nim zastąpić sprzedanego Diego Milito. Debiut Palacia w nowych barwach przypadł na kwalifikacyjne spotkanie do Ligi Europy z Odense BK. W Serie A zaczął występować od meczu z AS Roma rozegranego 23 sierpnia. Pierwszą bramkę zdobył dopiero 5 listopada 2009 z Lille OSC (3:2), gdyż uniemożliwiła mu wcześniej grę kontuzja kostki. 6 grudnia w meczu z FC Parma zdobył premierwoego gola w Serie A. 14 marca miał udział przy 3 golach strzelonych Cagliari Calcio – strzelił bramkę i asystował przy dwóch. 18 kwietnia 2010 zaliczył dwa trafienia z Parmą^[6]. 20 lutego 2011 zdobył dwie bramki i asystował przy trzeciej w meczu z Romą^[4]. 17 kwietnia 2011 w starciu z Brescią (3:0) zaliczył asysty przy wszystkich trzech golach dla Genoy. 23 kwietnia dwukrotnie pokonał bramkarza US Lecce. Szczególnie udany był dla niego sezon 2011/12 w którym zdobył 19 bramek w lidze, co stanowiło 4 rezultat w Serie A. Ustrzelił wtedy 4 dublety w lidze: z Catanią (21 września), US Palermo (22 stycznia), SSC Napoli (29 stycznia) oraz Parmą (25 lutego) i jeden w Pucharze Włoch z AG Nocerina^[7]. Niemal w pojedynkę ograł 21 września Catanię (3:0), której zaaplikował 2 trafienia oraz asystował przy trzecim. Bramkarza w meczu z Lacjum rozegranym 5 lutego 2012 r. pokonał zaskakującym uderzeniem piętą^[8]. 6 maja otrzymał w spotkaniu z US Palermo pierwszą we Włoszech czerwoną kartkę. Ogółem w Genoi zagrał w 90 meczach ligowych i zdobył w nich 35 goli.

Inter[edytuj | edytuj kod]

W 2012 roku przeszedł do Interu Mediolan, który chciał pozyskać Palacio rok wcześniej^[9], za 10,5 mln euro^[5]. Z tytułu trzyletniego kontraktu otrzymuje 2,5 mln euro rocznie^[10]. Pierwszy mecz w barwach Interu rozegrał 2 sierpnia przeciwko Hajdukowi Split w Lidze Europy (3:0). W rozegranym 23 sierpnia meczu Ligi Europy z FC Vaslui zdobył pierwszego gola w nowych barwach^[11]. 18 grudnia w meczu Pucharu Włoch stanął w bramce Interu na kilkanaście minut, gdyż bramkarz La Beneamata doznał kontuzji, a limit zmian został wyczerpany^[12][13]. 3 marca 2013 r. w spotkaniu Interu z Catanią po wejściu po przerwie strzelił dwie bramki oraz zanotował asystę czym odwrócił losy meczu w którym Mediolańczycy przegrywali już 0:2^[14]. W rozgrywkach Ligi Europy 2012/13 strzelił 6 bramek w części zasadniczej: dwie w drugim meczu z Partizanem (8 listopada), jedną w pierwszym, dwie w pierwszym spotkaniu 2 rundy z CFR Cluj (14 lutego), a w rewanżowym starciu w 1/16 z Tottenhamem do gola dołożył asystę^[15]. Ponadto w eliminacjach dwukrotnie zdobył po golu w dwumeczu z FC Vaslui. 3 kwietnia dwa razy zmusił do kapitulacji bramkarza Sampdorii^[16]. 30 czerwca 2017 roku wygasł jego kontrakt z Interem.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Debiut w kadrze nastąpił 9 marca 2005 r. w meczu przeciwko Meksykowi (1:1). Następnie Palacio został powołany przez trenera Jose Pekermana do 23-osobowej kadry reprezentacji Argentyny na Mistrzostwa Świata w Niemczech. Na turnieju tym Palacio zagrał tylko w meczu przeciwko drużynie Wybrzeża Kości Słoniowej, kiedy to w 64 minucie zmienił Hernána Crespo. Rok 2007 to występ w barwach Argentyny na Copa America, który zakończył się zdobycie srebra. Pierwszą bramkę w narodowych barwach zdobył 15 lipca 2008 w meczu z Ekwadorem (1:1).

Styl gry[edytuj | edytuj kod]

Palacio najlepiej czuje się grając na skrzydle lub za wysuniętym napastnikiem, ale z konieczności potrafi i to całkiem dobrze zagrać jako wysunięty napastnik^[17]. Dysponuje dobrą szybkością, wyszkoleniem technicznym, dryblingiem oraz siłą^[18].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

• Mistrzostwo Argentyny (3): Apertura 2005, Clausura 2006, Apertura 2008
• Copa Libertadores: 2007
• Copa Sudamericana: 2005
• Recopa Sudamericana (3): 2005, 2006, 2008

Indywidualne

• król strzelców ligi argentyńskiej: Apertura 2006
• Brązowa Piłka FIFA Club World Cup: 2007
• Premios Jorge Newbery: 2008
• najskuteczniejszy zawodnik w historii Recopa Sudamericana
• Najlepsza jedenastka Ameryki: 2005, 2006^[19]

Reprezentacyjne

• Copa America 2007: srebro
• Mistrzostwa Świata 2014: Srebrny

Rekordy

• Najstarszy strzelec hat-tricka w historii Serie A (39 lat i 86 dni). Rekord ustanowił 2 maja 2021 roku w zremisowanym 3 - 3 meczu przeciwko Fiorentinie.^[20]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Joségo Ramóna Palacia, który był piłkarzem Olimpo Bahía Blanca w latach 80. Dzięki hiszpańskim korzeniom (jego rodzina wywodzi się z Kantabrii) posiada obywatelstwo Hiszpanii. Jego zwisający z tyłu głowy kucyk, będący jego znakiem rozpoznawczym, to Trenza, którego nikt nie może dotykać^[21]. Zapuścił go po skończeniu 18 lat, gdy postanowił krótko się obcinać. Ma z Wendy, która jest jego partnerką, syna Juana. W rodzinnym Bahia Blanca ma swój dom do którego wraca na coroczne wakacje^[22]. Lubi grać na PlayStation, słuchać rocka oraz koszykówkę, którą kiedyś trenował. Jako dziecko kibicował Gimnasii y Esgrimie i marzył, aby zostać piłkarzem^[23].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Klub	Sezon	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki	Asysty
Huracan	2002/2003	Argentyna	Primera B Nacional	34	7
	2003/2004			19	8
	Razem			53	15	-
Banfield	2003/2004		Primera División	19	2
	2004/2005			17	7
	Razem			36	9	-
Boca Juniors	2004/2005			15	3
	2005/2006			32	17
	2006/2007			32	19
	2007/2008			31	10	13
	2008/2009			20	5	4
	Razem			130	54	17
Genoa CFC	2009/2010	Włochy	Serie A	31	7	11
	2010/2011			27	9	10
	2011/2012			32	19	7
	Razem			90	35	28
Inter Mediolan	2012/2013			26	12	4
	2013/2014			37	17	7
	2014/2015			35	8	8
	2015/2016			27	2	4
	2016/2017			15	0	3
	Razem			140	39	26
Łącznie w lidze argentyńskiej				219	78	17
Łącznie w Serie A				230	74	54
Ogółem				449	152	71

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Statystyki reprezentacyjne

Lp Data Miejsce Rezultat Rywal Rozgrywki Bramki Minuty 1 9 marca 2005 Los Angeles 1:1  Meksyk mecz towarzyski 0 2 26 marca 2005 Estadio Hernando Siles, La Paz 1:2  Boliwia eliminacje do MŚ 2006 0 3 10 czerwca 2006 Imtech Arena, Hamburg 2:1  Wybrzeże Kości Słoniowej Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2006 0 27 4 17 kwietnia 2007 Estadio Malvinas Argentinas, Mendoza 0:0  Chile mecz towarzyski 0 90 5 5 lipca 2007 Estadio Metropolitano de Fútbol de Lara, Barquisimeto 1:0  Paragwaj Copa América 2007 0 90 6 11 lipca 2007 Estadio Polideportivo Cachamay, Puerto Ordaz 0:3  Meksyk Copa América 2007 0 13 7 15 czerwca 2008 Estadio Monumental, Buenos Aires 1:1  Ekwador eliminacje do MŚ 2010 1 2 8 18 czerwca 2008 Estádio Mineirão, Belo Horizonte 0:0  Brazylia eliminacje do MŚ 2010 0 1 9 11 października 2011 Estadio General José Antonio Anzoátegui, Puerto La Cruz 1:0  Wenezuela eliminacje do MŚ 2014 0 17 10 7 września 2012 Estadio Olímpico Chateau Carreras, Córdoba 3:1  Paragwaj eliminacje do MŚ 2014 0 26 11 22 marca 2013 Estadio Monumental, Buenos Aires 3:0  Wenezuela eliminacje do MŚ 2014 0 11 12 26 marca 2013 Estadio Hernando Siles, La Paz 1:1  Boliwia eliminacje do MŚ 2014 0 85 13 11 czerwca 2013 Estadio Olímpico Atahualpa, Quito 1:1  Ekwador eliminacje do MŚ 2014 0 89 14 14 czerwca 2013 Estadio Mateo Flores, Gwatemala 0:4  Gwatemala mecz towarzyski 0 22 15 14 sierpnia 2013 Stadio Olimpico, Rzym 2:1  Włochy mecz towarzyski 0 88 16 10 września 2013 Estadio Defensores Del Chaco, Asunción 5:2  Paragwaj eliminacje do MŚ 2014 0 64

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Rodrigo Palacio w bazie National Football Teams (ang.)