Robert Karger

Robert Karger
Ilustracja
Robert Karger
Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1874
Wyszki, obecnie Polska

Data i miejsce śmierci

17 października 1946
Amecke

Dziedzina sztuki

poezja

Dom rodzinny Kargera we wsi Wyszki

Robert Karger (ur. 24 czerwca 1874 w Wyszkach, zm. 17 października 1946 w Amecke(inne języki)) – niemiecki poeta, główny przedstawiciel twórczości literackiej w dialekcie kłodzkim (Glätzisch Mundart).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył seminarium nauczycielskie w Bystrzycy Kłodzkiej, pracował jako nauczyciel na ziemi kłodzkiej i Górnym Śląsku. W latach 1923–1946 (aż do wysiedlenia) mieszkał w Nowej Rudzie.

W latach 1911–1942 był wraz z Augustem Walzelem redaktorem i wydawcą popularnego, ludowego kalendarza regionalnego „Guda Obend”, który przyczynił się do popularyzacji folkloru kłodzkiego i jego twórców.

Autor licznych wierszy, zarówno w literackim języku niemieckim, jak i w gwarze kłodzkiej.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Poezja

  • Schniegläckla (Śnieżyczki, 1910),
  • Marmelade (1917), Marjasonne. A Zoaspel Gedichta aus a Gleetscha Barja (Poranne słonko. Garść wierszy z kłodzkich gór, 1921),
  • A holb Schook aale gleetsche Leutla (Pół kopy starych kłodczan, 1925),
  • Pauerbrot (Chłopski chleb, 1929).
  • Zbiór Bargloft (Górskie powietrze), przygotowany do druku i zawierający ponad 400 wierszy, zaginął w 1945.

Do kilku wierszy poety skomponowano muzykę np. Paul Elsner, Es lei ei a Barja (Wśród gór leży), Anton Günter Om’f Ufabänkla (Przy piecu, na ławeczce)[1].

Sztuki

  • Familie Knieckebään (1931),
  • Lotterie und Liebe (1931),
  • Zwee joste Poarla.
  • Der Granzbook – najbardziej znana z jego sztuk została opracowana muzycznie przez Georga Hartmanna (prapremiera w 1924).

W latach 30. XX w. na łamach Guda Obend publikował artykuły prezentujące ideologię nazistowską, napisał także wiersz wychwalający führera[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Groffschoaftersch Häämte; Mundart-Lieder-Musik, płyta gramofonowa.
  2. A. Herzig, M. Ruchniewicz, Dzieje Ziemi Kłodzkiej, Hamburg-Wrocław 2006, s. 289.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]