Rick Genest

Rick Genest

Rick Genest (2011)
Imię i nazwisko	Rick Stephan Genest
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1985 LaSalle
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 2018 Montreal
Zawód	aktor, artysta, model
Lata aktywności	2009–2018
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rick Stephan Genest^[1] (ur. 7 sierpnia 1985 w LaSalle, zm. 1 sierpnia 2018 w Montrealu) – kanadyjski aktor, artysta i model. Znany również jako Zombie Boy^[2][3], ponieważ większość powierzchni jego ciała była pokryta tatuażem przedstawiającym ludzki szkielet^[4]. W 2011 został liderem rankingu Guinnessa^[5] w kategorii najwięcej tatuaży prezentujących insekty, ustanawiając rekord wynoszący 176 owadów^[6].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w LaSalle^[7][8] w prowincji Quebec jako starszy z dwóch braci^[9]. Dorastał w Châteauguay, na przedmieściach Montrealu^[1]. Kiedy był nastolatkiem, wykryto u niego guza mózgu, który został usunięty chirurgicznie, gdy Rick miał 15 lat^[10].

W wieku lat 16 zrobił swój pierwszy tatuaż – czaszkę ze skrzyżowanymi kośćmi na lewym ramieniu^[1][9]. Po skończeniu szkoły średniej, mając 17 lat, opuścił swój rodzinny dom^[7] i stał się częścią undergroundowej kultury punkowej^[1].

Zdołał przetrwać dzięki zaangażowaniu w mycie szyb samochodów stojących na światłach i mieszkaniu w opuszczonych budynkach^[11] i otrzymał pseudonim „Zombie Boy”^[12].

W wieku 19 lat rozpoczął realizację projektu tatuażu obejmującego całe ciało^[1]. Powierzył go artyście z Montrealu o nazwisku Frank Lewis^[1]. Po ponad sześciu latach 80% ciała Genesta zostało pokryte tatuażem, który przedstawiał rozkładające się ludzkie ciało, a także hołd dla ulubionego gatunku filmowego – horroru. Poświęcił w tym celu ponad 17 tys. dolarów^[13]. Jak sam deklarował, tatuaż nie był jeszcze skończony^[14].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Stał się popularną postacią w podziemnej scenie Montrealu, ale przeszedł przez trudności finansowe i ostatecznie stał się bezdomnym^[9]. 5 marca 2010 stworzył swój profil na portalu społecznościowym Facebook. Stronę „polubiło” ponad 1,5 mln osób (stan na 11 maja 2011) i została ona odkryta przez Nicola Formichetti, dyrektora artystycznego francuskiego domu mody Mugler i ds. mody Lady Gagi^[12].

19 stycznia 2011 pojawił się w kolekcji męskiej Thierry’ego Muglera na sezon jesień/zima 2011/12 jako model wiodący^[15]. Prezentacji towarzyszył teledysk wyprodukowany przez fotografa mody, Mariano Vivanco^[9].

27 lutego 2011 wystąpił w teledysku Lady Gagi „Born This Way”^[16].

Był na okładkach prestiżowych magazynów modowych, w tym „Vanity Fair”, „GQ”^[7] czy „Vogue”^[17], a także „Bizarre” (czerwiec 2008), polskiej edycji dwumiesięcznika „Fashion Magazine” (czerwiec 2011) z Moniką Jagaciak, „Schön!” (Niemcy, październik 2011), „Inked” (Brazylia, luty 2012), „Neo2” (Hiszpania, marzec 2012) i „Dazed & Confused” (Korea Południowa, grudzień 2014)^[18]. Promował też korektor do tatuażu^[19].

Zagrał niewielką rolę pracownika cyrku i karnawałowego tatuatora w telewizyjnym filmie sensacyjnym fantasy Diabeł z New Jersey (Carny, 2009) z Lou Diamondem Phillipsem jako szeryfem z małego miasteczka. W dramacie sensacyjno-przygodowym 47 roninów (47 Ronin, 2013) z Keanu Reevesem, Hiroyuki Sanadą, Kō Shibasaki i Tadanobu Asano pojawił się jako brygadzista^[20]. W krótkometrażowym dramacie fantasy In Faustian Fashion (2013) wystąpił w roli Phoenixa. W serialu kryminalnym BBC Milczący świadek (Silent Witness, 2017) w dwóch odcinkach zagrał postać o przydomku „El Buitre”, czyli z hiszpańskiego sęp^[21][22].

Pod koniec 2011 został częścią kampanii reklamowej „Go Beyond Cover”, promującej profesjonalne produkty do makijażu firmy Dermablend^[23][24]. Sukces komercyjny tej kampanii doprowadził do podpisania dwuletniego kontraktu z L’Oréal i tym samym stał się pierwszym w historii męskim rzecznikiem prasowym^[12][19].

19 stycznia 2012 odbyła się telewizyjna premiera teledysku Honoraty Skarbek pt. „Sabotaż” (2012) z jego udziałem^[25][26].

W 2012, podczas San Diego Comic-Con, firma Tonner Doll Company wyprodukowała postać Zombie Boy z limitowanej edycji na podobieństwo Genesta. Był także gościem Tonnera na kongresie. W zestawie z każdą lalką znajduje się certyfikat autentyczności podpisany przez Genesta (jako Rico the Zombie)^[2]. Edycja została ograniczona do 400 lalek, z których wszystkie zostały sprzedane 27 lipca 2012^[19].

We wrześniu 2012 stał się twarzą wytwórni muzycznej Roc-A-Wear, marki Jay-Z^[8], która została ponownie uruchomiona w Europie^[19].

6 lutego 2014 jego woskowy posąg został wyeksponowany w gabinecie figur woskowych Musée Grévin w Montrealu^[27][28].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

1 sierpnia 2018 został znaleziony martwy w swoim mieszkaniu w Le Plateau-Mont-Royal w Montrealu. Według pierwszych doniesień przyczyną jego śmierci było samobójstwo^[29].

W raporcie, który został opublikowany przez Melissę Gagnon otrzymujemy jednak zupełnie inną informację: „Biorąc pod uwagę jego przyzwyczajenia oraz poziom alkoholu we krwi, dopuszczalne jest twierdzenie, że pan Genest uległ nieszczęśliwemu wypadkowi”. Model miał w swojej krwi wysokie stężenie THC, a także alkoholu. Sąsiedzi twierdzili, że miał w zwyczaju siadać na barierce na balkonie, kiedy palił papierosa. Najprawdopodobniej doszło więc do wypadnięcia Genesta przez barierkę.

Ponadto według raportu wykluczone zostały wszelkiego rodzaju choroby psychiczne^[30].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Rick Genest w bazie IMDb (ang.)
• Rick Genest w bazie Filmweb