Rezerwat przyrody Wymięklizna
 Wawrzynek wilczełyko w rezerwacie Wymięklizna | |
| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia | 1996 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia | 62,37 ha |
Położenie na mapie gminy Sobienie-Jeziory  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu otwockiego  | |
 51°56′10″N 21°22′30″E/51,936111 21,375000 | |
Rezerwat przyrody Wymięklizna – rezerwat przyrody położony w gminie Sobienie-Jeziory (województwo mazowieckie)[1].
Został powołany Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 czerwca 1996 r. (M.P. z 1996 r. nr 42, poz. 415[2]) na powierzchni 62,37 ha.
Jest to rezerwat leśny[1], częściowy. Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych wielogatunkowych drzewostanów liściastych, iglastych i mieszanych o znacznym stopniu naturalności wraz z występującymi w nich gatunkami różnych ptaków lęgowych.
Walory przyrodnicze[edytuj | edytuj kod]
Największą powierzchnię zajmują las mieszany wilgotny (33,8%), bór mieszany wilgotny (24,9%), bór mieszany świeży (21,4%) i ols jesionowy (19,9%), a gatunkami panującymi są sosna (68,6%) i olsza (17,9%). W drzewostanie występuje tu brzoza omszona (Betula pubescens). Według opracowania rezerwatowego występują tu takie zbiorowiska, jak Molinio-Pinetum (bór trzęślicowy – 177b), Querco roboris-Pinetum (bór mieszany), Tilio-Carpinetum typicum (grąd typowy) Circaeo-Alnetum (łęg olszowo-jesionowy) oraz typowa dla nich roślinność.
We florze stwierdzono obecność gatunków chronionych, takich jak wawrzynek wilczełyko i bluszcz pospolity, chronionych częściowo, jak porzeczka czarna, kalina koralowa, kruszyna pospolita, bagno zwyczajne i konwalia majowa. Z gatunków rzadkich można spotkać szczyr trwały, berberys zwyczajny i przylaszczkę pospolitą.
Na terenie rezerwatu obserwowano obecność występujących nielicznie ptaków, takich jak trzmielojad, krogulec, samotnik, siniak, dzięcioł średni, gil zwyczajny i słonka zwyczajna.
Występujące w centrum rezerwatu podmokłe łęgi i olsy z bujnym podszytem zapewniają dzikom i innym ssakom bezpieczną kryjówkę. Jedną z największych rzadkości w tym rezerwacie jest gniewosz plamisty (Coronella austriaca). Występują tu też jaszczurki i żaby.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rezerwat przyrody Wymięklizna. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-06-10].
- ↑ M.P. z 1996 r. nr 42, poz. 415