Rezerwat przyrody Uroczysko Wrzosy

Uroczysko Wrzosy
Ilustracja
Krajobraz rezerwatu nad rzeką Juszką
rezerwat leśny
Typ

fitocenotyczny[1]

Podtyp

zbiorowisk leśnych[1]

Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Mezoregion

Wysoczyzna Rościsławicka

Data utworzenia

8 marca 2000

Akt prawny

Dz. Urz. Woj. Dolnośląskiego Nr. 10, Poz. 149

Powierzchnia

575,11 ha

Powierzchnia otuliny

397,35 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie gminy Wołów
Mapa konturowa gminy Wołów, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Uroczysko Wrzosy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Uroczysko Wrzosy”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Uroczysko Wrzosy”
Położenie na mapie powiatu wołowskiego
Mapa konturowa powiatu wołowskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Uroczysko Wrzosy”
Ziemia51°21′56″N 16°33′16″E/51,365556 16,554444

Rezerwat przyrody Uroczysko Wrzosyleśny rezerwat przyrody w południowo-zachodniej Polsce, na Nizinie Śląskiej, w woj. dolnośląskim, gmina Wołów.

Rezerwat położony jest na terenie Parku Krajobrazowego Doliny Jezierzycy na Wysoczyźnie Rościsławskiej, w dorzeczu Jezierzycy, między miejscowością Wrzosy na wschodzie i Wodnica na zachodzie, około 5 km na północny zachód od Wołowa.

Obszar rezerwatu stanowi objęty ochroną czynną[2] fragment Parku Krajobrazowego Doliny Jezierzycy między rzekami Juszką i Niecieczną. Położony w całości na obszarze Natura 2000 Dębniańskie Mokradła PLH020002[3].

Bagno na terenie rezerwatu

Rezerwat przyrody Uroczysko Wrzosy utworzony został na podstawie Rozporządzenia Wojewody Dolnośląskiego Nr 2 z dnia 8 marca 2000 r. (Dz. Urz. Woj. Dolnośląskiego Nr. 10, Poz. 149). W 2010 roku Zarządzeniem nr 1 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu[1] powiększono obszar i utworzono otulinę rezerwatu o powierzchni 397,35 ha. Rezerwat obejmuje: lasy, wody płynące i stojące, grunty leśne oraz łąki śródleśne, o łącznej powierzchni 575,11 ha, utworzony dla ochrony wielu rzadkich gatunków roślin chronionych oraz naturalnych zbiorowisk leśnych. Rezerwat utworzono głównie dla ochrony stanowiska fragmentów lasów łęgowych, zwłaszcza zespołów olsu porzeczkowego i łęgu olszowo-jesionowego, oraz lęgowisk awifauny leśnej i wodno-błotnej[1].

Rezerwat wyróżnia się dużym skupieniem rzadkich i chronionych gatunków roślin i cennych ptaków, z wieloma drzewami pomnikowymi, lęgowiskami ptaków wodno-błotnych i ostojami zwierząt, oraz znacznym stopniem naturalności występujących tu fitocenoz olsu porzeczkowego i pozostającego z nim w układzie przestrzennym wielkopowierzchniowego łęgu jesionowo-olszowego. Zachowały się fragmentarycznie fitocenozy łęgu wiązowo-jesionowego. Dęby stanowią ważny element zbiorowisk grądowych, kwaśnej dąbrowy oraz boru mieszanego. Na uboższych i piaszczystych siedliskach rezerwatu, podstawowym gatunkiem lasotwórczym jest sosna. Występuje ona w drzewostanach mieszanych, najczęściej z dębami i modrzewiem jak i w litych monokulturach. W szacie leśnej dominują szeroko rozpowszechnione fitocenozy suboceanicznego boru świeżego. Tereny bezleśne poza zabudowaniami zajmują łąki i pastwiska, pola oraz stanowiące ważny element krajobrazu bagna i zbiorniki wodne.

Rezerwat charakteryzuje się wieloma siedliskami sprzyjającymi rozwojowi roślinności hydrofitycznej. Są nimi starorzecza, stawy hodowlane (Na Wrzosach), śródleśne młaki, rowy odwadniające oraz strumienie i cieki wodne. Bogata flora rezerwatu obejmuje około 470 gatunków roślin, w tym 21 chronionych. Awifauna liczy około 180 gatunków, w tym 120 lęgowych. Zachowane w stanie naturalnym olsy, o charakterystycznej strukturze kępowodolinowej dna lasu, należą do najpiękniejszych na Dolnym Śląsku.

Na terenie rezerwatu stwierdzono liczne rzadkie lub chronione rośliny. Do najważniejszych należą[4]:

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przez rezerwat przechodzi szlak turystyczny

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]