Rejon ponikowicki
| Rejon | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Republika związkowa | |
| Obwód | |
| Siedziba | |
| Data powstania | 1940, 1944 |
| Data likwidacji | 1941, 1946 |
Rejon ponikowicki (ukr. Пониковицький район) – dawna jednostka podziału administracyjnego Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich w latach 1940–1941 i 1944–1946. Należał do obwodu lwowskiego. Siedziba władz rejonu znajdowała się w Ponikowicy.
Rejon ponikowicki został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie lwowskim utworzono 37 rejonów, między innymi ponikowicki[1]. Rejon objął następujące obszary, należące przed wojną do województwa tarnopolskiego:
- prawie całą zniesioną gminę Jasionów (bez gromady Hucisko Brodzkie[2]) z powiatu brodzkiego;
- prawie całą zniesioną gminę Ponikowica (bez gromady Gaje Smoleńskie[3]) z powiatu brodzkiego;
- mniejszą część zniesionej gminy Stanisławczyk (tylko gromady Rażniów i Ruda Brodzka[4] z powiatu brodzkiego;
- część zniesionej gminy Sokołówka (bez gromad Bajmaki i Bołożynów[5]) z powiatu złoczowskiego;
- część zniesionej gminy Toporów (tylko gromady Hucisko Turzańskie i Turze[6]) z powiatu radziechowskiego.
Rejon ponikowicki przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Złoczów dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa[7].
Rejon został odtworzony latem 1944 roku, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[8].
W 1946 roku rejon ponikowicki podzielony był na 19 rad wiejskich (stan na 1 września 1946): Dubyna, Hłuszyn, Hołoskowice, Hucisko Turzańskie, Jasionów, Łuczkowce (do 1946 Kadłubiska), Łuhowe (do 1946 Czechy), Majdan Pieniacki, Ponikowica, Ponikwa, Przewłoczna, Rażniów, Ruda Brodzka, Sokołówka, Suchodoły, Turze, Podgórze (do 1946 Wołochy), Wysocko i Zabłotce[9].
1 listopada 1946 rejon ponikowicki zniesiono, przenosząc siedzibę z Ponikowicy do Zabłociec i przekształcając go w rejon zabłotecki[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН України.
- ↑ Włączoną do rejonu podkamieńskiego
- ↑ Włączoną do rejonu brodzkiego
- ↑ Główną częsć włączono do rejonu brodzkiego
- ↑ Pozostałą częsć włączono do rejonu buskiego
- ↑ Pozostałą częsć włączono do rejonów buski i łopatyńskiego
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
- ↑ 1944 рік в історії (history.org.ua)
- ↑ NBUV
- ↑ Указ Президії Верховної Ради УРСР «Про перенесення районного центру Львівського району та перейменування Пониковицького і Сокольницького районів Львівської області» від 1 листопада 1946 р. // Відомості Верховної Ради Української РСР. — 1947. — № 11 (30 листопада). — С. 19–20.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
| Miasta na prawach rejonów |
|
|---|---|
| Rejony |
|
