Rejon krasnoziorski

Rejon krasnoziorski

Краснозёрский район

Rejon
Herb Flaga
Państwo	Rosja
Obwód	nowosybirski
Siedziba	Krasnozierskoje
Powierzchnia	5 330 km²
Populacja (2010) • liczba ludności	37 777[1]
• gęstość	7,11 os./km²
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rejon krasnoziorski (ros Краснозёрский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rosyjska obecność na terenach dzisiejszego rejonu krasnoziorskiego rozpoczyna się na przełomie XVII i XVIII wieku, gdy zaczynają napływać tu pierwsi osadnicy^[2]. Kolejną falę nowych osiedleńców stanowili zesłańcy po nieudanym Powstaniu Pugaczowa^[3]. W 1823 roku zostaje utworzona tutaj wołost karasucka, ale sam region jest słabo zamieszkany, w roku tym żyło tu 2157 mężczyzn^[2]. W 1834 roku liczba mieszkańców wynosi 2859 mężczyzn i 3068 kobiet^[3]. W 1834 roku wołost składała się z około pięćdziesięciu różnych wiosek^[2]. Masowa akcja osiedleńcza zaczyna się dopiero w 1888 roku, gdy na ten teren przybywają osadnicy z centralnych i południowych guberni Imperium Rosyjskiego, duże skupiska wokół w zasadzie własnych "narodowych" wiosek tworzą Ukraińcy, a sama populacja regionu wzrasta parokrotnie w ciągu zaledwie kilkunastu lat^[2]. W 1916 roku obszar ten zostaje wyłączony z guberni tomskiej, a następnie włączony do ałtajskiej guberni^[2]. Działała tu wówczas dwie szkoły publiczne i dwie szkoły parafialne^[3]. Placówki te obsługiwało 6 nauczycieli, a naukę pobierało w nich 196 dzieci^[3]. W rejonie pracowało 2 lekarzy, jeden policjant, a także żyło 14 osób duchownych^[3].

W czasie rosyjskiej wojny domowej ziemie te podlegały pod rząd, na którego czele stał admirał Aleksandr Kołczak, a następnie zostały zajęte przez bolszewików. W 1925 roku tworzą oni tutaj rejon, który 7 czerwca 1933 roku zostaje nazwany rejonem krasnoziorskim^[2]. Na 28 wiosek regionu tylko 3 były zamieszkiwane głównie przez Rosjan, 1 przez Kazachów, a cała reszta przez Ukraińców^[3]. Od 1937 roku rejon znajdował się w granicach Kraju Ałtajskiego, a w 1944 roku został przeniesiony do obwodu nowosybirskiego^[2]. W czasach stalinowskich przechodzi on przez proces forsownej kolektywizacji^[3]. Kołchozom i sowchozom nadawano imiona związane z komunistyczną rzeczywistością, a także bohaterami Rewolucji, istniały kołchozy imienia m.in. Włodzimierza Lenina i Siemiona Budionnego^[3]. Władza sowiecka inwestowała w rozwój średniego przemysłu, budowano drogi, tworzono placówki kulturalne, szkoły oraz szpitale^[3]. Po wojnie dynamika inwestycyjna spadła, z uwagi na braki w ludziach oraz w sprzęcie^[3]. Ogółem 6 mieszkańców rejonu zostało odznaczonym tytułem Bohatera Związku Radzieckiego, a 7 tytułem Bohatera Pracy Socjalistycznej^[2].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Rejon krasnoziorski położony jest w południowo-zachodniej części obwodu nowosybirskiego i jest to największy rolniczy rejon obwodu^[4]. Położony jest w odległości 300 kilometrów od Nowosybirska, z północy na południe liczy 81 kilometrów, a z zachodu na wschód 91 kilometrów^[4]. W jego skład wchodzi 1 osiedle typu miejskiego i 18 osiedli typu wiejskiego. Jego terytorium leży na terenie stepu kułundyjskiego^[5]. Bogactwa naturalne to głównie glina, ale sam region słynie jako miejsce kąpieli błotnych, a jego główne uzdrowisko jako jedyne w regionie posiada odpowiedni certyfikat federalny na wykonywanie tego typu zabiegów^[6]. Ziemie uprawne zajmują obzar 475 000 hektarów z 533 000 hektarów całego obwodu^[4]. W 2011 pod względem produkcji zbóż rejon zajął pierwsze miejsce w obwodzie^[7]. Wyprodukowano łącznie 375 000 ton różnych zbóż, 38 000 ton mleka i 7000 ton mięs^[7]. Według statystyk z 2012 roku hoduje się tu łącznie 22 200 sztuk bydła, a wartość produkcji rolnej w 2011 roku oszacowano na kwotę 2,71 miliardów rubli^[7]. Przemysł skupia się głównie na przetwórstwie produktów żywnościowych^[8]. Znajduje się tu także fabryka cegieł^[5].

Łączna długość dróg w rejonie wynosi 604 kilometry, z czego długość dróg o utwardzonej nawierzchni to 370 kilometrów^[9]. Mieszkańcy regionu mają do dyspozycji komunikację autobusową, która oferuje połączenia na 18 regularnych liniach przewozowych^[9]. W ciągu 2010 roku przewieziono ogółem 287 000 pasażerów^[9]. Rejon nie jest podłączony do żadnego z rurociągów gazowych, co oznacza brak gazyfikacji^[9]. Na terenie rejonu krasnoziorskiego funkcjonują 33 szkoły publiczne różnego szczebla, a także 27 punktów i oddziałów przedszkolnych^[10]. Działa tu 8 rejonowych szpitali, kilkanaście przychodni oraz wspomniane już sanatorium oferujące kąpiele błotne^[5]. W 2010 roku swe siedziby miało tu 109 placówek kulturalnych różnego typu^[10], a także 34 biblioteki, muzeum rejonowe i galeria sztuki^[5].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Wiadomości ogólne[edytuj | edytuj kod]

Dane federalne wskazują, że w 2010 roku rejon krasnoziorski zamieszkiwany był przez 37 777 ludzi^[1]. W ostatnich latach zauważalny jest spadek mieszkańców, w 1998 roku żyło tutaj 40 700 ludzi^[5], podczas gdy dane ze stycznia 2012 roku wskazują, że obecnie populacja rejonu wynosi 37 065 dusz^[11]. Z liczby tej dzieci stanowiły 6716 osób, a emeryci i renciści 10 715 osób^[11]. W 2009 roku średnia długość życia mężczyzn wynosiła 58,4 lat^[12]. Średnia długość życia kobiet w analogicznym okresie była dużo wyższa, bo wynosiła 72,4 lata^[12]. Władze rejonu mają nadzieję na powstrzymanie niekorzystnych trendów w spadku populacji i przy zastosowaniu polityki prorodzinnej oraz tworzenia takich warunków ekonomicznych by ograniczyć emigrację, liczą na to że w 2020 roku liczba mieszkańców rejonu nie zmniejszy się dramatycznie i będzie wynosić 37 492 ludzi^[12]. W 2011 roku średnia miesięczna pensja stanowiła wysokość 11 140 rubli^[11]. 87% ludności stanowią Rosjanie, pozostali to m.in. Ukraińcy, Niemcy oraz Kazachowie^[5].

Liczba ludności w ostatnich latach[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Obwód nowosybirski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]