Reda (miasto)

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Reda

miasto i gmina
Kościół parafialny św. Antoniego Padewskiego
Herb Flaga
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	wejherowski
Aglomeracja	trójmiejska
Data założenia	1357 (osada)
Prawa miejskie	1 stycznia 1967
Burmistrz	Krzysztof Krzemiński
Powierzchnia	33,5[1] km²
Populacja (30.06.2023) • liczba ludności • gęstość	28 588[2] 853,37 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 58
Kod pocztowy	84-240
Tablice rejestracyjne	GWE
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego Reda
Położenie na mapie Polski Reda
Położenie na mapie województwa pomorskiego Reda
54°36′27″N 18°20′46″E/54,607500 18,346111
TERC (TERYT)	2215011
SIMC	0934659
Hasło promocyjne: Reda...z perspektywą
Urząd miejski ul. Gdańska 33 84-240 Reda
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa
BIP

Reda (kaszub. Réda, niem. Rheda) – kaszubskie miasto w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, położona w Pradolinie Redy-Łeby nad rzeką Redą. Stanowi jedno z miast Małego Trójmiasta Kaszubskiego oraz jest częścią aglomeracji Trójmiasta.

Wieś królewska w starostwie puckim w powiecie puckim województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI wieku^[3]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa gdańskiego, obszar bezpośrednio przylegający do niego tworzy gminę wiejską. Jako jedna z gmin wchodzi w skład Komunalnego Związku Gmin „Dolina Redy i Chylonki”.

Bardzo szybki rozwój Redy pod koniec XX wieku miał związek z budową osiedla bloków z mieszkaniami dla pracowników budowanej w latach 1982–1990 Elektrowni Jądrowej w Żarnowcu.

Według danych z 31 grudnia 2022 r. miasto miało 28 506 mieszkańców^[1].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Reda leży w Pradolinie Redy-Łeby, między zalesionymi wysoczyznami Pucką i Pojezierza Kaszubskiego. Na wschód od miasta znajduje się rozległa nizina, zwana Mościmi Błotami, a na północ – Kępa Rekowska. Przez miasto przebiegają ważne szlaki komunikacji drogowej i kolejowej.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

• Betlejem
• Reda Główna
• Ciechocino
• Marianowo
• Moście Błota
• Osiedle Przy Młynie
• Pieleszewo
• Rekowo Dolne

Środowisko naturalne[edytuj | edytuj kod]

Według danych z 2006 roku w mieście 8,76 km² (29,75%) obejmują użytki rolne, a 15,45 km² (52,46%) stanowią lasy^[4].

Geologia[edytuj | edytuj kod]

Miasto korzysta z ujęć wód plejstoceńskich i trzeciorzędowych.

Wody[edytuj | edytuj kod]

Przez miasto przepływa rzeka Reda. Wypływa ona pod wsią Strzebielino Morskie, a następnie meandruje dnem obniżenia nazywanego Pradoliną Redy-Łeby do Zatoki Puckiej. Wspomniane obniżenie wyżłobiły pod koniec epoki plejstoceńskiej spływające tędy ku zachodowi wody topniejącego lodowca. W późniejszych okresach, po utworzeniu się pod Strzebielinem progu przedzielającego w poprzek pradolinę, rzeka Reda skierowała się ku wschodowi, podczas gdy płynące w zachodniej części pradoliny wody rzeki Łeby zachowały kierunek biegu strumienia polodowcowego.

Rzekę Redę cechują dość wysokie stany wód zimą i wczesną wiosną, powodujące wylewy. Szerokość rzeki na poziomie zwierciadła wody, przy średnim stanie, w środkowym odcinku jej biegu, wynosi 10–12 m. Na wschód od miasta Redy rzeka skanalizowanym korytem kończy swój bieg i wpada do Zatoki Puckiej między Rewą a Osłoninem. Dawniej była ona wykorzystywana do celów transportowych, a obecnie służy rekreacji (spływy kajakowe).

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Północne i zachodnie obszary Redy są porośnięte lasami Puszczy Darżlubskiej, w których rosną sosny, świerki, graby, buki, a rzadziej modrzew, brzozy i klony. Podobne lasy, pokrywające południowo-zachodnie obszary miasta, mieszczą się w granicach chronionego Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Tereny położone na wschodniej części zajmują łąki torfowe, porośnięte gdzieniegdzie drobnymi zagajnikami, urozmaicającymi krajobraz.

Wysoki stan czystości wód rzeki Redy stwarza warunki do życia w niej wielu gatunkom ryb, a w tym szczególnie pstrągom potokowym, trociom wędrownym i lipieniom. Wzdłuż brzegów rzeki występują stanowiska ciekawych zarośli halofilnego arcydzięgla nadbrzeżnego, osiągającego wysokość 2 m oraz półhalofilnych szuwar z sitowcem nadmorskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Tę sekcję należy dopracować: od 2010-05 → zweryfikować treść i dodać przypisy, od 2013-01 → zaktualizować na podstawie najświeższych informacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.

• 1357 – wymienienie w kontrakcie lokalizacyjnym Grężlewa – osady istniejącej na prawie chełmińskim na obecnym obszarze Redy
• 1358 – wystąpienie osady pod nazwą Granslaw
• 1398 – zmiana nazwy Granslaw na Granissow lub Granslow
• 1400 – otrzymanie przez osadę nazwy Redau
• 1433 – zmiana nazwy Redau na Reda
• 1500 – otrzymanie przez wieś na stałe nazwy Reda od nazwy rzeki, nad którą jest położona
• 1627–1628 – zarekwirowanie chłopskiego dobytku z wsi Reda, Ciechocino i Pieleszewo przez oddziały płk. Jana Lanckorońskiego
• 1635 – przekazanie przywileju wsi sołtysowi Redy Szymonowi Borschowi przez króla Władysława IV
• 1656–1660 – obrabowanie i wyniszczenie wsi podczas potopu szwedzkiego
• 1767 – wydanie wilkierza dla starostwa puckiego przez starostę Ignacego Przebendowskiego
• 1772 – wejście Redy pod panowanie monarchii pruskiej w wyniku I rozbioru Polski
• 1870 – przeprowadzenie przez wieś linii kolejowej
• 1891 – podpisanie ustawy pruskiej dotyczącej ustroju samorządowego na terenach Redy
• 1903 – zakończenie budowy kościoła parafialnego Wniebowzięcia NMP
• 1908 – założenie spółki prywatnej, która uruchamia w Redzie cegielnię produkującą cegłę silikatową
• 1920 – 10 lutego wkroczenie do Redy wojska polskiego Frontu Pomorskiego; przejście administracji samorządowej w ręce Polaków
• 1923 – (październik) kolejna fala strajków obejmująca okoliczne zakłady drzewne m.in. w Redzie
• 1934–1935 – modernizacja trasy przelotowej Gdańsk – Koszalin o nawierzchni tłuczniowej, włącznie z ułożeniem nawierzchni bitumicznej na odcinku Rumia – Lębork
• 1939 – 9 września zajęcie Redy przez Niemców
• 1945 – 12 marca zajęcie Redy przez oddziały 8 Gwardyjskiego Korpusu Zmechanizowanego w składzie 1 Armii Pancernej Twardii oraz 40 Gwardyjskiego Korpusu Armijnego z 19 Armii II Frontu Białoruskiego oraz oddziały polskiej 1 Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte^[5].
• 1949 – zakończenie budowy toru kolejowego z Chyloni do Redy
• 1955 – 1 stycznia powołanie w Redzie Gromadzkiej Rady Narodowej obejmującej swoim zasięgiem działania oprócz Redy: Ciechocino, Pieleszewo i Państwowe gospodarstwo rolne Kąpino; przewodniczącym Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej zostaje Alfons Wesołka
• 1956 – 1 stycznia uzyskanie przez Redę praw osiedlowych; zmiana nazwy Gromadzka Rada Narodowa na Osiedlowa Rada Narodowa
• 1957 – oddanie do użytku drugiego toru między Redą a Wejherowem z przystosowaniem do ruchu pociągów elektrycznych
• 1967 – 1 stycznia uzyskanie przez Redę praw miejskich
• 1969 – koniec pełnienia funkcji przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej przez Alfonsa Wesołkę
• 1972 – oddanie do użytku przystanku kolejowego Reda Pieleszewo
• 1974 – powołanie Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Redzie
• 1974–1975 – budowa cmentarza komunalnego; położenie drugiej jezdni od granicy Gdyni do Redy; zbudowanie mostu, skrzyżowania dróg w kierunku Pucka i Wejherowa, wiadukt pod torami kolejowymi i dwóch jezdni do Wejherowa
• 1990 – pierwsze powojenne wolne wybory samorządowe. Urząd objął pierwszy burmistrz miasta Barbara Brzezińska-Lacka
• 1996 – 19 sierpnia przyjęcie jako obowiązujący wzór herbu i flagi miasta Redy
• 1998 – wieś Rekowo Dolne została przyłączona w granice administracyjne miasta
• 2010
  • 1 stycznia – osada Moście Błota została przyłączona w granice administracyjne miasta
  • rozpoczęcie budowy drogi pomiędzy Rumią a Redą (koszt ponad 80 mln zł), w celu odciążenia zakorkowanej drogi krajowej nr 6^[6]
  • rozpoczęcie budowy największego obiektu sportowo-rekreacyjnego w Polsce o nazwie AquaSfera^[7]
• 2013
  • 1 października – powołanie Miejskiego Domu Kultury w Redzie
• 2015
  • 17 lipca – ukończenie budowy ul. Morskiej, łączącej Rumię i Redę
• 2017
  • marzec – badania archeologiczne w rejonie ulic Grażyny Bacewicz i Fryderyka Chopina (stanowisko archeologiczne Reda 11). Odkrycie pieca jamowego (konstrukcja kamienna) oraz fragmentów ceramiki z wczesnej epoki żelaza^[8].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Zmiana liczby ludności na przekroju lat[edytuj | edytuj kod]

Dane od 1995 r. według GUS^[4], według faktycznego miejsca zamieszkania:

Struktura ludności[edytuj | edytuj kod]

Dane z 31 grudnia 2014 według GUS^[4]:

Znaczący odsetek^{[potrzebny przypis]} osób mieszkających w Redzie stanowią Kaszubi, rdzenni mieszkańcy pochodzący od Pomorzan.

• Piramida wieku mieszkańców Redy w 2014 roku^[9].
  

Administracja[edytuj | edytuj kod]

Reda jest gminą miejską. Mieszkańcy miasta wybierają do rady miasta 21 radnych^[10]. Organem wykonawczym miasta jest burmistrz. Redy należy do Komunalnego Związku Gmin „Dolina Redy i Chylonki”.

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Według danych z 30 czerwca 2009 roku Reda miała 619 mieszkańców bezrobotnych zarejestrowanych powiatowym urzędzie pracy^[11].

Budżet miasta na rok 2012^[12]:

• Dochody: 50 760 926 zł
• Wydatki: 50 066 861 zł

Transport[edytuj | edytuj kod]

Drogi krajowe i wojewódzkie[edytuj | edytuj kod]

Przez Redę przebiega droga krajowa nr 6 (dwupasmowe ulice Gdańska i Wejherowska), swoją trasę rozpoczyna również droga wojewódzka nr 216 (jednopasmowa ulica Pucka).

Transport zbiorowy[edytuj | edytuj kod]

Pociągi[edytuj | edytuj kod]

Przez Redę kursują pociągi na liniach kolejowych 202 i 213. Pasażerowie mogą korzystać z 3 stacji:

Nazwa	Zdjęcie	Linie kolejowe	Rodzaje przewozów	Ilość pasażerów dziennie
Reda		202 213	pociągi dalekobieżne, pociągi regionalne, pociągi podmiejskie	ok. 8500[13]
Reda Rekowo		213	pociągi regionalne	100 – 149[14]
Reda Pieleszewo		202	pociągi podmiejskie	1500–2000[13]

Autobusy miejskie[edytuj | edytuj kod]

Reda obsługiwana jest w 2022 roku przez 7 linii autobusowych: 4 należące do MZK Wejherowo i 3 należące do ZKM Gdynia.

Autobusy regionalne[edytuj | edytuj kod]

Przez Redę przejeżdżają obecnie 3^[15] linie organizowane przez PKS Gdynia: 650 z Gdyni do Karwi, 651 z Gdańska do Karwi (nie zatrzymuje się jednak w Redzie) i 656 z Rumi do Pucka.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Informacji turystycznej w Redzie można zasięgnąć w Miejskiej Bibliotece Publicznej.

Jedynym zabytkiem w mieście jest kościół pw. Wniebowzięcia NMP w stylu neogotyckim, wybudowany w latach 1901–1903^[16].

Obiekty o walorach historycznych w Redzie:

• zespół dworca i osiedla kolejowego z 1875 roku, składający się z dworca kolejowego, budynku dawnej poczty i telegrafu, domów mieszkalnych pracowników kolejowych, budynków technicznych i gospodarczych, w 2015–2016 budynek został odnowiony,
• budynki mieszkalne przy ul. Ogrodowej liczące ponad 200 lat,
• budynek dawnej oberży Kożyczkowskich sprzed 150 lat,
• spichlerz i dom mieszkalny – pozostałość po zakładzie produkcyjnym, założonym jeszcze w 1340 roku,
• budynki mieszkalne przy ul. ks. Józefa Poniatowskiego z lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku,
• zespół dworsko-parkowy przy ul. Parkowej i Gajowej, składający się z dworu i parku z pierwszej połowy XIX wieku,
• zespół dworsko-parkowy przy ul. Rzecznej z końca XIX wieku,
• cmentarzysko grobów skrzynkowych (badane obecnie przez archeologów).

Atrakcje turystyczne:

• Punkt widokowy o wysokości ok. 70 m n.p.m. (ul. Jara) z widokiem na Zatokę Pucką i Mierzeję Helską, na który prowadzą 204 stopnie,
• Miejska Biblioteka Publiczna przy ul. Hieronima Derdowskiego ze stałą ekspozycją rzeźb ludowych Izajasza Rzepy (drewno, polichromia), obrazów olejnych i wyszywanych oraz utworów poetyckich.
• Miejski Dom Kultury w Redzie (ul. Łąkowa 59 A)
• Galeria street artu w dwóch tunelach (pod ul. Gdańską – tunel prowadzący do dworca PKP oraz ul. Gniewowska – tunel pod torami prowadzący na Osiedle Buczka) oraz na rondzie autobusowym na końcu ul. 12 Marca (dzielnica – Nowe Betlejem)
• Rzeźba w drzewie „Zespołu folklorystycznego Redzan” (skrzyżowanie ul. Wiejskiej i ul. Wiśniowej), a także rzeźby w drewnie „Kaszuby i Kaszubki” w Rodzinnym Parku Miejskim nad rzeką Redą (ul. Łąkowa)
• Park Miejski nad rzeką Redą, przy ul. Łąkowej
• Aquapark przy ul. Morskiej

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Piesze[edytuj | edytuj kod]

Przez Redę lub w jej okolicy przebiegają następujące piesze szlaki turystyczne:

• „Szlak Krawędzią Kępy Puckiej” – trasa liczy 33,2 km i biegnie z Pucka przez Rzucewo, Osłonino, Mrzezino oraz Redę do Wejherowa,
• „Szlak Zagórskiej Strugi” – szlak ma długość 56 km i prowadzi z Wejherowa przez Zbychowo, Rumię oraz dzielnice Gdyni do Gdyni Wzgórza św. Maksymiliana.

Rowerowe[edytuj | edytuj kod]

W Redzie są dwie ścieżki rowerowe: jedna biegnie wzdłuż ul. Kazimierskiej i dalej wzdłuż ulicy Obwodowej. Druga ciągnie się wzdłuż ul. Morskiej. Przez miasto przebiega jeden turystyczny szlak rowerowy z Wejherowa przez Kazimierz do Rumi. Jest on słabo oznakowany, a jego trasę wyznaczają zwykłe uliczki. Za miastem szlak biegnie po prowizorycznie ułożonych płytach betonowych lub po drogach nieutwardzonych. Orientacyjny przebieg szlaku przez miasto (od strony Wejherowa): ul. 12 Marca, al. Lipowa, ul. Brzozowa, ul. Kazimierska, ul. Mostowa.

Motoryzacyjne[edytuj | edytuj kod]

Przez Redę przebiegają następujące szlaki turystyczne dla turystów zmotoryzowanych:

• „Trasa Morska” – szlak ma długość 57 km i prowadzi z Redy przez Puck, Gnieżdżewo, Swarzewo, Władysławowo, Chałupy, Jastarnię oraz Juratę na Hel.
• „Trasa Kaszubska” – szlak liczy 78 km i biegnie ze wsi Piaśnica Wielka przez Wejherowo, Redę, Osłonino, Rzucewo, Puck, Połczyno, Mechowo i Starzyno do Krokowej.
• „Trasa Nadmorska” – trasa liczy 65 km i zatacza koło z Redy przez Puck, Gnieżdżewo, Rozewie, Jastrzębią Górę, Karwię, Krokową, Starzyno oraz Połczyno z powrotem do Redy^{[potrzebny przypis]}.

Wodne[edytuj | edytuj kod]

Przez Redę przechodzi jeden kajakowy szlak turystyczny na rzece Redzie na dnie Pradoliny Redy-Łeby. Został wytyczony od wsi Zamostne do ujścia w Zatoce Puckiej. Spływ odbywa się na nim z przerwami z powodu licznych przeszkód, które wymuszają ich omijanie lądem.

Oświata[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: lista szkół w Redzie.

Kultura[edytuj | edytuj kod]

Problem języka kaszubskiego[edytuj | edytuj kod]

W XX wieku większość rdzennych mieszkańców Redy stanowili Kaszubi, a językiem ojczystym był kaszubski. Dzisiaj ludność kaszubska stanowi procentową mniejszość. Wiąże się to z nasilonym osiedlaniem Polaków z innych rejonów Polski od lat 90. XX wieku. Znaczącym problemem jest zanik języka kaszubskiego w Redzie. Posługują się nim głównie starsi mieszkańcy Redy urodzeni przed latami 70. XX wieku. Mniejszy odsetek posługujących się językiem kaszubskim stanowią mieszkańcy w wieku 20–40 lat. Naukę kaszubskiego prowadzi się w SP nr 5 im. Jana Drzeżdżona w Redzie^[17] (Rekowo Dolne), jednak jest to za mało, aby uchronić dziedzictwo kulturowe Redy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejski Dom Kultury[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy Miejski Dom Kultury w Redzie założono w 1961 przy ul. Gniewowskiej 5. Pierwotnie składał się z sali widowiskowej w której mieściło się kino, sali klubowej (od 1962 pierwszy w powiecie klub prasy i książki „Ruch”), sali telewizyjnej, biura kierownika oraz dwóch innych pomieszczeń, z których jedno zajmowała biblioteka. Wyposażony był w sprzęt audiowizualny i muzyczny (między innymi gitarę i perkusję).

Został on zlikwidowany uchwałą Rady Miasta z grudnia 1995 „(…) Podczas sesji rady 2 lipca 1996 roku podkreślano, że Komisja ds. Oświaty, Kultury, Sportu i Rekreacji była przeciwna likwidacji tej placówki. Wielu radnych także się sprzeciwiało, ale władze zwracały uwagę przede wszystkim na zły stan obiektu, którego zamknięcie lub gruntowną modernizację nakazała straż pożarna. Ostatecznie za uchwałą o likwidacji MDK głosowało 16 radnych, 3 było przeciw, 1 się wstrzymała”^{Historia Redy pod red. Jerzego Tredera, Wyd. Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej, Wejherowo 2006}.

Dzięki utworzeniu MDK w Redzie zaczęto częściej dyskutować nad perspektywami życia kulturalnego, dzięki czemu w 1964 przyjęto do realizacji program rozwoju kultury. Oceny jego realizacji dokonano na sesji MRN 26 maja 1967 roku. W tym samym roku rozpoczął się remont generalny budynku kultury. W roku 1974 przymierzano się dobudowy nowej infrastruktury dla Domu Kultury, niestety nie zrealizowano tego planu.

Jedną z największych imprez, która dzięki MDK gościła w mieście był Międzynarodowy Festiwal Folkloru Ludów Północy organizowany przez Nadbałtyckie Centrum Kultury w Gdańsku.

Po likwidacji MDK-u przy ul. Gniewowskiej kulturę włączono w struktury Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji, którego nazwę przemianowano na Miejski Ośrodek Kultury Sportu i Rekreacji – tak powstał Dział Kultury.

1 października 2013 utworzono ponownie Miejski Dom Kultury w Redzie z siedzibą przy ul. Łąkowej 59 A, który oczekuje na remont i przebudowę swojej siedziby, którego ukończenie planowane jest na koniec 2014 roku.

Kino[edytuj | edytuj kod]

Kino „Zacisze” mieściło się w sali widowiskowej Miejskiego Domu Kultury przy ulicy Gniewowskiej 5. Zostało założone 9 kwietnia 1964, zlikwidowano je razem z MDK w 1996. Wyposażone w ekran panoramiczny. W roku 1968 odwiedziło 12 012 widzów, liczba ta rosła z roku na rok.

Cykliczne imprezy kulturalno-rozrywkowe w Redzie[edytuj | edytuj kod]

Organizowane przez Miejski Dom Kultury w Redzie:

• DRAP RAP hip-hop, rap festiwal (maj)
• SUN GRASS festiwal muzyki elektronicznej (lipiec)
• Zgrana Reda – comiesięczne spotkania z grami planszowymi
• Dzień Dziecka i inne imprezy dla dzieci
• Akcje street art na terenie całego miasta
• Lato z kulturą – warsztaty letnie
• Dni Redy (czerwiec)
• Festyn w Rekowie

Inne:

• spotkania literackie i poetyckie w Miejskiej Bibliotece Publicznej
• wystawy „Kunsztu” w Galerii Hirkowa Izba w MBP
• koncerty orkiestry dętej w kościele św. Antoniego i NMP
• spektakle w Teatrze Amatorskim w Zespole Szkół nr 1
• „Redzkie Impresje” październikowe wystawy Stowarzyszenia „Kunszt”

Organizacje pozarządowe w Redzie[edytuj | edytuj kod]

• Stowarzyszenie Twórców Kultury „Kulturnatywa”
• Nadmorska Grupa Fotograficzna
• Stowarzyszenie Twórców Sztuki i Rękodzieła Artystycznego „Kunszt”
• Grupa Trio Arte
• Stowarzyszenie Nowe Betlejem
• Stowarzyszenie Przyjaciół Biblioteki
• Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich
• Uniwersytet Trzeciego Wieku w MBP
• Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie Oddział w Redzie
• Towarzystwo Przyjaźni i Współpracy Polsko-Francuskiej w Redzie
• Chór Consonans
• Zespół folklorystyczny Redzanie

Język[edytuj | edytuj kod]

Mieszkańcy Redy głównie posługują się językiem polskim, w mniejszej części także językiem kaszubskim.

Według danych Narodowego Spisu Powszechnego 2011 Reda jest zakwalifikowana do gmin, w których co najmniej 10% mieszkańców posługuje się językiem kaszubskim.

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]

• Kościół rzymskokatolicki (dekanat Reda):
  • parafia Wniebowzięcia NMP – kościół Wniebowzięcia NMP,
  • parafia NMP Nieustającej Pomocy – kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy,
  • parafia św. Wojciecha – kościół św. Wojciecha,
  • parafia św. Antoniego Padewskiego – kościół Antoniego Padewskiego.
• Świadkowie Jehowy:
  • zbór Reda (Sala Królestwa ul. Spółdzielcza 20)^[18].

Zaprzyjaźnione samorządy[edytuj | edytuj kod]

• Lubliniec
• Łowicz
• Rejon wileński
• Waldbronn

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Serwis informacyjny miasta Redy
• Reda na stronie powiatwejherowski.pl
• Miejski Dom Kultury w Redzie
• Dziedzictwo Kulturowe Północnych Kaszub
• Reda, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 584 .
• Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona