Ratusz w Głogowie
 nr rej. A/2887/37 z 25.11.1949[1] | |
.jpg) Ratusz w Głogowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | Rynek 10 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
| Zniszczono | |
| Odbudowano | |
| Pierwszy właściciel | Miasto Głogów |
| Obecny właściciel | Urząd Miejski w Głogowie |
Położenie na mapie Głogowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu głogowskiego  | |
 51°39′49″N 16°05′33″E/51,663611 16,092500 | |
Początki głogowskiego ratusza sięgają końca XIII wieku, czyli czasów lokacji miasta przez Konrada I głogowskiego, kiedy wybudowano wieżę-strażnicę[2]. Z czasem obiekt rozbudowano i w 1349 w Głogowie powstał dwuskrzydłowy, murowany ratusz[2]. Budynek zniszczyły jednak pożary w latach 1420 i 1433. Największy pożar miał miejsce w roku 1574, po którym ratusz odbudowany został w stylu renesansowym, a wieżę zwieńczono hełmem[2]. Widok obiektu z tego okresu uwiecznił w XVIII wieku na rysunku Friedrich Bernhard Werner, który opublikowano w dziele Topographia Seu Compendium Silesiae.
Ratusz utracił swoją formę renesansową podczas gruntownej przebudowy w latach 1823–1835 według projektu architekta A. Sollera[2]. Powstały wtedy dwa kontrastujące ze sobą skrzydła: zachodnie o cechach klasycyzmu pruskiego i wschodnie, zbudowane w modnym wówczas stylu florenckim.
W XIX wieku zegar na wieży ratuszowej miał odwrotne ustawienie wskazówek – duża pokazywała godziny, mała minuty. Stawało się to powodem częstych spraw i nieporozumień między przyjezdnymi a miejscowymi. Głogowianie odczuwali rodzaj dumy, traktując zegar jako swoisty znak wyróżniający ich miasto. Później na głogowskim ratuszu czas odmierzał zegar z głogowskiej fabryki zegarów Weissa, który zdobył złoty medal na wystawie światowej w Wiedniu w 1873 roku[potrzebny przypis].
Na głogowski ratusz 5 marca 1933 roku wciągnięto po raz pierwszy sztandar ze swastyką. W czasie walk o Głogów w 1945 ratusz został poważnie zniszczony i wypalony. Z wieży pozostały jedynie jej dolne fragmenty.
Decyzję o odbudowie ratusza w formie, którą posiadał po przebudowie z 1835 roku podjął Urząd Miejski w styczniu 1984 roku, zaś roboty budowlane wykonywane były od maja 1984[2]. Inwestycja ta pochłonęła przez 18 lat kwotę 14 mln zł. W roku 2000 na ukończeniu było zachodnie skrzydło budynku. Od 2002 roku ratusz ponownie służy mieszkańcom miasta i mieści się w nim Urząd Miejski[2].
Wieża, o wysokości 80,35 m (najwyższa wieża ratuszowa na Śląsku i druga w Polsce – po gdańskim Ratuszu Głównego Miasta; niższa od pierwowzoru z 1720 roku o 13 cm), zrekonstruowana została w latach 1994–1996, na podstawie stanu z 1720 roku. Jej podstawa jest kwadratowa, a wyżej przechodzi w ośmiokąt[2]. W 2016 roku ogłoszono przetarg na otynkowanie wieży. Odtworzono też zegar o średnicy tarcz 3,55 m. Na wysokości 47,07 m znajduje się taras widokowy.
W skrzydle wschodnim na parterze zachowane są cenne wnętrza, pochodzące głównie z przełomu gotyku i renesansu. Jedno z pomieszczeń posiada sklepienie sieciowe – wsparte na centralnym słupie. Sąsiadująca z nim sala ozdobiona jest sklepieniem kryształowym[2].
Z wieży ratuszowej nadaje Radio Elka Głogów (89,6 MHz; ERP 0,2 kW)[potrzebny przypis].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 18 [dostęp 2013-02-23].
- ↑ a b c d e f g h Roman Pawlak: Polska – Zabytkowe ratusze. Warszawa: Sport i Turystyka, MUZA SA, 2003, s. 18-19. ISBN 83-7200-991-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Galeria ratuszowa na Malachu. malach.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-01)].