Rafał Wiśniewski (socjolog)

Rafał Wiśniewski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1977
Warszawa

Dyrektor Narodowego Centrum Kultury
Okres

od 16 stycznia 2017
do 4 marca 2024

Poprzednik

Eliza Dzwonkiewicz (p.o.)

Następca

Robert Piaskowski

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Medal Komisji Edukacji Narodowej Srebrny Medal „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” Złoty Węgierski Krzyż Zasługi (cywilny)
Multimedia w Wikimedia Commons

Rafał Wiśniewski (ur. 25 lipca 1977 w Warszawie) – polski socjolog, wykładowca akademicki, menedżer kultury, profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego[1][2]. W latach 2017–2024 dyrektor Narodowego Centrum Kultury[3].

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

W latach 1998–2003 studiował socjologię na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego (UKSW) w Warszawie. Na tej samej uczelni w 2009 roku obronił doktorat ze specjalności socjologia kultury. W 2016 roku na podstawie pracy „Transgresja kompetencji międzykulturowych. Studium socjologiczne młodzieży” uzyskał stopień doktora habilitowanego socjologii[4]. Jest absolwentem studiów podyplomowych w Zakładzie Krajów Pozaeuropejskich Polskiej Akademii Nauk pt. Polityka i kultura w krajach Azji i Afryki.

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Od 2011 do 2017 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Polskiego Towarzystwa Socjologicznego. Był również członkiem Zarządu Rady Zakładu Badań Naukowych PTS i Zarządu Oddziału Warszawskiego PTS oraz współzałożycielem i członkiem Pracowni Badawczej Polski Pomiar Postaw i Wartości.

W latach 2016–2017 zasiadał na stanowisku dyrektora Instytutu Socjologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Od 2020 kieruje Katedrą Socjologii Kultury w Instytucie Nauk Socjologicznych na Wydziale Społeczno-Ekonomicznym UKSW[5].

W styczniu 2017 decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotra Glińskiego objął stanowisko dyrektora Narodowego Centrum Kultury[6]. W kwietniu 2021 instytucja została uhonorowana przez ministrów kultury Grupy V4 Nagrodą Wyszehradzką[7]. W marcu 2024 został odwołany ze stanowiska dyrektora Narodowego Centrum Kultury i jednocześnie powołany na stanowisko zastępcy dyrektora tej instytucji[8].

Jest członkiem Rady Naukowej Biblioteki Narodowej kadencji 2018–2024[9], Rady Muzeum przy Muzeum Narodowym w Poznaniu kadencji 2020–2024[10], Rady Muzeum przy Muzeum Narodowym w Lublinie kadencji 2021–2025[11]. Od czerwca 2020 nieprzerwanie zasiada w Radzie Centrum Badania Opinii Społecznej[12][13]. Jest współinicjatorem i dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Europy Środkowo-Wschodniej EUFONIE[14]. Odpowiada za działalność Kordegardy. Galerii Narodowego Centrum Kultury[15]. Producent filmów dokumentalnych: „Ostatnia góra”[16] i „Bezkrwawa rewolucja”[17]. Koproducent pierwszej polskiej fabuły w technologii wirtualnej rzeczywistości (VR) pt. „Kartka z Powstania”[18], filmu VR „Wiktoria 1920”[19] oraz dokumentów: „Położna”[20] „O zwierzętach i ludziach”[21], „Chopin nie boję się ciemności”[22]

Był pełnomocnikiem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego do spraw obchodów kulturalnych 15. rocznicy wstąpienia Polski do Unii Europejskiej[23].

W latach 2021–2024 członek rady nadzorczej spółki Pałac Saski Sp. z o.o. reprezentujący Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego[24][25].

W latach 2021–2023 prowadził program „Zaginione. Odnalezione”[26], emitowany na antenie TVP Kultura, poświęcony odnalezionym po latach skarbom polskiego dziedzictwa materialnego – zabytkowym przedmiotom, które na skutek tragicznych losów Polski zaginęły.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Horyzonty kultury. Pomiędzy ciągłością i zmianą[35], red. R. Wiśniewski, M. Szupejko (2012)
  • Afryka między tradycją a współczesnością. Wybrane przykłady kontynuacji i zmian w historii, polityce, gospodarce i społeczeństwie, red. R. Wiśniewski, A. Żukowski[36] (2013)
  • Kultury kontestacji. Dziedzictwo kontrkultury i nowe ruchy społecznego sprzeciwu[37], red. T. Maślanka, R. Wiśniewski (2015)
  • Sociologies of Formality and Informality[38], red. A. Mica, J. Winczorek, R. Wiśniewski (2015)
  • Transgresja kompetencji międzykulturowych. Studium socjologiczne młodzieży, R. Wiśniewski[39] (2016)
  • Tradycja i teraźniejszość Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, R. Wiśniewski, M. Pawlak[40]
  • Sociology of the Invisible Hand, red. A. Mica, K.M. Wyrzykowska, R. Wiśniewski, I. Zielińska (2018)[41]
  • Siłą naszego ducha jesteśmy. Eseje o Niepodległej, red. naukowa R. Wiśniewski (2018)[42]
  • O 11 listopada pewnego roku. Świętowanie stulecia odzyskania niepodległości w ujęciu socjologicznym R. Wiśniewski, T. Kukołowicz, Z. Maciejczak-Kwiatkowska, M. Modzelewska, K. Węglarska, M. Zarzecki (2019)[43]
  • Mit i znaczenie, tł. M. Eccles, R. Wiśniewski (2020)[44]
  • Oswajając zmienność. Kultura lokalna z perspektywy domów kultury, R. Wiśniewski, G. Pol, R. Pląsek, A. Bąk (2021)[45]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bazy danych – Nauka Polska [online], nauka-polska.opi.org.pl [dostęp 2021-05-04].
  2. ↑ Dr hab. Rafał Wiśniewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-03-09].[martwy link]
  3. ↑ Rafał Wiśniewski dyrektorem Narodowego Centrum Kultury MKiDN – 2017 [online] [dostęp 2023-03-09] (pol.).
  4. ↑ Dr hab. Rafał Wiśniewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2017-02-08].[martwy link]
  5. ↑ Struktura Instytutu Socjologii | Instytut Socjologii [online], Struktura Instytutu Nauk Socjologicznych UKSW [dostęp 2023-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-09] (pol.).
  6. ↑ Dr hab. Rafał Wiśniewski Dyrektorem Narodowego Centrum Kultury | Narodowe Centrum Kultury [online], | Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2019-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-06] (pol.).
  7. ↑ Narodowe Centrum Kultury laureatem Nagrody Wyszehradzkiej | Narodowe Centrum Kultury [online], | Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2021-05-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06] (pol.).
  8. ↑ Zmiana na stanowisku dyrektora Narodowego Centrum Kultury [online], gov.pl [dostęp 2024-03-04] (pol.).
  9. ↑ Rada Naukowa Biblioteki Narodowej nowej kadencji 2018–2024 – Dla bibliotekarzy – Biblioteka Narodowa [online], bn.org.pl [dostęp 2018-08-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-08] (pol.).
  10. ↑ Rada Muzeum [online], bip.mnp.art.pl [dostęp 2020-10-19].
  11. ↑ Wolters Kluwer Poland, Powołanie członków Rady Muzeum przy Muzeum Narodowym w Lublinie. [online], OpenLEX [dostęp 2021-09-24] (pol.).
  12. ↑ Powołanie Prof. UKSW dra hab. Rafała Wiśniewskiego do Rady CBOS – Wydział Społeczno Ekonomiczny [online], 22 czerwca 2020 [dostęp 2023-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-22] (pol.).
  13. ↑ Fundacja CBOS – o firmie – rada CBOS [online], www.cbos.pl [dostęp 2023-03-09].
  14. ↑ O festiwalu EUFONIE | Narodowe Centrum Kultury [online], Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2020-01-16] (pol.).
  15. ↑ Organizacja | Narodowe Centrum Kultury [online], | Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2023-03-09] (pol.).
  16. ↑ „Ostatnia góra” – premiera filmu dokumentalnego o wyprawie na K2 | Narodowe Centrum Kultury [online], | Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2020-01-16] (pol.).
  17. ↑ Premiera filmu „Bezkrwawa rewolucja. Krótka historia internetu w Polsce” [online], Narodowe Centrum Kultury, 1 czerwca 2022 [dostęp 2023-01-24] (pol.).
  18. ↑ „Kartka z Powstania”. O projekcie [online], Narodowe Centrum Kultury, 1 sierpnia 2018 [dostęp 2023-01-24] (pol.).
  19. ↑ „Wiktoria 1920”. Zobacz film w technologii Cinematic VR [online], Narodowe Centrum Kultury, 10 sierpnia 2020 [dostęp 2023-01-23] (pol.).
  20. ↑ „Położna” Premiera filmu [online], Narodowe Centrum Kultury, 20 maja 2021 [dostęp 2023-01-23] (pol.).
  21. ↑ „O zwierzętach i ludziach”. Film dokumentalny w reżyserii Łukasza Czajki [online], Narodowe Centrum Kultury, 19 sierpnia 2019 [dostęp 2023-01-24] (pol.).
  22. ↑ Premiera filmu „Chopin. NIe boję ciemności” [online], Narodowe Centrum Kultury, 13 października 2022 [dostęp 2023-01-24] (pol.).
  23. ↑ Piotr Gliński, Zarządzenie w sprawie ustanowienia Pełnomocnika Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego do spraw wydarzeń kulturalnych związanych z obchodami15. rocznicy wejścia Polski do Unii Europejskiej, „Dziennik Urzędowy MKiDN”, 22 stycznia 2019.
  24. ↑ Otwieramy kolejny etap procesu odbudowy Pałacu Saskiego. Powołanie spółki celowej [online], „Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego”, 1 grudnia 2021 [dostęp 2023-03-09].
  25. ↑ O spółce Pałac Saski [online], „Pałac Saski Sp. z o.o.”, 2022 [dostęp 2023-03-09] (pol.).
  26. ↑ „Zaginione. Odnalezione” – drugi sezon w TVP Kultura | Narodowe Centrum Kultury [online], | Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2023-11-03] (pol.).
  27. ↑ Monitor Polski – rok 2021 poz. 142 – INFOR.PL [online], www.infor.pl [dostęp 2021-11-22].
  28. ↑ Obchody 100. rocznicy Odzyskania Niepodległości RP dobiegły końca [online], Prezydent.pl, 9 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-24] (pol.).
  29. ↑ Medale KEN dla pracowników Instytutu Socjologii | Instytut Socjologii [online], is.wnhis.uksw.edu.pl [dostęp 2017-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-26] (pol.).
  30. ↑ Szef MEiN wręczył medale „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” - Ministerstwo Edukacji i Nauki - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Edukacji i Nauki [dostęp 2023-09-20] (pol.).
  31. ↑ Uroczystość wręczenia węgierskiego odznaczenia państwowego dla Pana Profesora Rafała Wiśniewskiego, dyrektora Narodowego Centrum Kultury, [w:] Post na Facebooku Ambasady Węgier w Polsce [online], 25 listopada 2022 [dostęp 2023-01-23] (pol.).
  32. ↑ Wydawnictwo NCK nagrodzone Feniksami! | Narodowe Centrum Kultury [online], | Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2023-03-09] (pol.).
  33. ↑ Dyrektor Narodowego Centrum Kultury uhonorowany nagrodą Mecenas Kultury Studenckiej | Narodowe Centrum Kultury [online], | Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2023-03-09] (pol.).
  34. ↑ Zmiana na stanowisku dyrektora Narodowego Centrum Kultury - Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2024-03-20] (pol.).
  35. ↑ Horyzonty kultury. Pomiędzy ciągłością i zmianą. wydawnictwo.uksw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-09)].
  36. ↑ Publikacje – PTAfr, „PTAfr” [dostęp 2017-05-31] (pol.).
  37. ↑ „Kultury kontestacji. Dziedzictwo kontrkultury i nowe ruchy społecznego sprzeciwu”.
  38. ↑ „Sociologies of Formality and Informality”.
  39. ↑ Rafał Wiśniewski, Transgresja kompetencji międzykulturowych | Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego [online], wydawnictwo.uksw.edu.pl [dostęp 2017-02-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-11] (pol.).
  40. ↑ Rafał Wiśniewski, Mikołaj Pawlak Tradycja i teraźniejszość Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.
  41. ↑ Adriana Mica i inni red., Sociology of the Invisible Hand, 31 lipca 2018, DOI: 10.3726/978-3-653-06772-9 [dostęp 2018-07-16] (ang.).
  42. ↑ R. Wiśniewski, „Siłą naszego ducha jesteśmy”. Eseje o Niepodległej | Narodowe Centrum Kultury [online], Narodowe Centrum Kultury [dostęp 2018-12-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-27] (pol.).
  43. ↑ O 11 listopada pewnego roku. Świętowanie stulecia odzyskania niepodległości w ujęciu socjologicznym [online], Sklep NCK [dostęp 2020-01-16] (pol.).
  44. ↑ Mit i znaczenie [online], Sklep NCK [dostęp 2020-12-02] (pol.).
  45. ↑ Wiśniewski i inni, Oswajając zmienność. Kultura lokalna z perspektywy domów kultury, Sklep.nck.pl, ISBN 978-83-7982-420-5, OCLC 1289622086 [dostęp 2023-01-24] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rafał_Wiśniewski_(socjolog)&oldid=73191960”