Radzisław Wodziński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Senator II kadencji (II RP) | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna | BBWR |
Radzisław Aleksander Wodziński (ur. 29 lipca 1884 w Warszawie[1], zm. 27 listopada 1962 w Trzebnicy) – polski polityk, senator II kadencji w II RP, prawnik, adwokat, notariusz, prezes Zrzeszenia Adwokatów w Łodzi; członek Rady Adwokackiej w Warszawie; sędzia Sądu Apelacyjnego w Warszawie[2].
Studiował prawo na uniwersytetach w Petersburgu i Dorpacie. W czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej. W trakcie działań wojennych dostał się do niemieckiej niewoli[3]. W marcu 1919 roku został mianowany podprokuratorem przy Sądzie Okręgowym w Łodzi[4]. Niecały rok później uzyskał nominację na sędziego Sądu Okręgowego w Łodzi[5]. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dosłużył się stopnia porucznika[6]. Był członkiem Rady Adwokackiej w Warszawie. W grudniu 1927 roku stanął na czele Wojewódzkiego Komitetu Wyborczego Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem w Łodzi[7]. W wyborach parlamentarnych w 1928 roku został senatorem II kadencji (1928–1930)[8], wybranym w województwie łódzkim z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem[9]. W lipcu 1929 roku wybrano go Prezesem Zarządu Wojewódzkiego Związku Pracy Miast i Wsi[10]. Został również prezesem zarządu Okręgowego Związku Strzeleckiego i prezesem Stowarzyszenia Oficerów Rezerwy[3]. W 1930 roku Radzisława Wodzińskiego zatrudniono w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie, a 19 lutego 1932 roku został, z ramienia tegoż sądu delegowany do pełnienia obowiązków pisarza hipotecznego przy Wydziale Hipotecznym Sądu Okręgowego w Nowogródku[11]. W delegacji przebywał do 31 sierpnia 1932 roku, następnie został przeniesiony na stanowisko notariusza przy Wydziale Hipotecznym Sądu Okręgowego w Łodzi. W lutym 1934 roku Radzisława Wodzińskiego wybrano przewodniczącym referatu ds. współpracy z mniejszościami przy Radzie Grodzkiej BBWR[10]. W kwietniu został członkiem Głównej Komisji Wyborczej w wyborach samorządowych. Z ramienia Izby Notarialnej w Warszawie na podstawie ordynacji wyborczej z 1935 roku art. 32 pkt. a pełnił mandat delegata Izby Notarialnej w okręgu wyborczym nr 16 w Łodzi podczas wyborów parlamentarnych w 1935 roku.
Jako notariusz Radzisław Wodziński pracował w swej kancelarii przy ulicy Pomorskiej 21 w Łodzi do dnia 14 listopada 1939 roku, mieszkał zaś przy ulicy Skorupki 13. W tym czasie sporządził ponad 14 tys. aktów[10]. Po II wojnie światowej powrócił do Łodzi i nadal pracował jako notariusz. W swojej kancelariach przy ulicy Piotrkowskiej 10, a następnie Nowotki 21 urzędował do 30 grudnia 1951 roku[10]. Następnie przeniósł się do Płońska, gdzie pracował jako adwokat. Karierę zawodową zakończył na stanowisku notariusza w Trzebnicy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Akt urodzenia Radzisława Aleksandra Wodzińskiego [online] [dostęp 2017-12-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-30].
- ↑ a b Radzisław Aleksander Wodziński [online], Witryna edukacyjna Kancelarii Senatu (senat.edu.pl) [dostęp 2017-12-30].
- ↑ a b Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Poznań: Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, 1928, s. 187.
- ↑ „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, 2, 4 marca 1919, s. 93.
- ↑ „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, 1, 1920, s. 10.
- ↑ „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, 13, 1922, s. 248.
- ↑ Karol Dziuda, Dzieje Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem w Łodzi w latach 1930–1935, Bełchatów 2010, s. 79.
- ↑ Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Radzisław Wodziński. [dostęp 2012-06-15].
- ↑ Tadeusz i Karol Rzepeccy, Sejm i Senat 1928–1933. Podręcznik zawierający wyniki wyborów w województwach, okręgach i powiatach, podobizny posłów sejmowych i senatorów, statystyki i mapy poglądowe, Poznań: Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, 1928, s. 187, 251.
- ↑ a b c d Jakub Lutosławski, Notariat w Łodzi w okresie międzywojennym, Łódź 2011, s. 217.
- ↑ „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”, 17, 1932, s. 282.
