Puchar Świata w Rugby 2023
| |||
 | |||
| Dyscyplina | |||
|---|---|---|---|
| Organizator | |||
| Szczegóły turnieju | |||
| Gospodarz | |||
| Otwarcie | 8 września 2023 | ||
| Zamknięcie (finał) | 28 października 2023 | ||
| Liczba drużyn | 20 | ||
| Liczba aren | 9 (w 9 miastach) | ||
| I miejsce | |||
| II miejsce | |||
| III miejsce | |||
| Statystyki turnieju | |||
| Liczba meczów | 48 | ||
| Najlepiej punktujący |
| ||
| Najwięcej przyłożeń |
| ||
| Strona internetowa | |||
Puchar Świata w Rugby 2023 – dziesiąta edycja Pucharu Świata, zawodów o randze mistrzostw świata w rugby union. Organizowany przez Francję turniej odbył się w dniach 8 września – 28 października 2023 roku na dziewięciu stadionach w całym kraju.
Tytułu skutecznie broniła reprezentacja Południowej Afryki, która w finale pokonała Nową Zelandię.
Wybór organizatora[edytuj | edytuj kod]
Zainteresowanie[edytuj | edytuj kod]
Zgodnie z ogłoszonym przez World Rugby w marcu 2015 roku harmonogramem wstępne zgłoszenia związków rugby chętnych do zorganizowania turnieju były przyjmowane od 14 maja do 15 czerwca 2015 roku, termin na złożenie oficjalnych kandydatur upłynał w czerwcu 2016 roku, zaś sam gospodarz miał zostać wybrany w maju 2017 roku[1][2]. Mniej lub bardziej oficjalne zainteresowanie wyraziły Rosja[3], Argentyna[4], USA ewentualnie z Kanadą[5], Irlandia wraz z Irlandią Północną[6], RPA[7] i Włochy[8][9].
W czerwcu 2015 roku odbyły się spotkania z pięcioma potencjalnymi gospodarzami[10], a na początku lipca 2015 roku ogłoszono, że swe zainteresowanie potwierdziły cztery związki: francuski, irlandzki, włoski i południowoafrykański, Amerykanie nie zdecydowali się jednak na ten krok[11]. W upływającym 1 września 2016 roku terminie składania oficjalnych aplikacji złożyły je właśnie te cztery związki, jednocześnie data wyboru gospodarza została ustalona na listopad 2017 roku[12].
Kandydatura francuska[edytuj | edytuj kod]
W lutym 2017 roku Bernard Laporte, Serge Simon i Claude Atcher przedstawili wstępne założenia francuskiej kandydatury, na początkowej liście miast gospodarzy znalazło się wówczas dziewiętnaście miast[13][14], miesiąc później została ona ograniczona do dwunastu[15]. W połowie maja tegoż roku Deloitte opublikował raport, w którym oszacowano wpływ turnieju na francuską gospodarkę na 2,4 miliarda euro, powstałoby kilkanaście tysięcy miejsc pracy, a kraj odwiedziłoby 450 tysięcy zagranicznych gości[16].
Podstawą tej aplikacji były 120 milionów GBP dla światowej federacji, nowe stadiony zbudowane na Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016, specjalnie wyposażone pociągi TGV i ponadosiemdziesięcioprocentowe poparcie Francuzów[17], a została ona przekazana WR przez Laporte’a, Atchera i ambasadorów turnieju Sébastiena Chabala i Fabrice’a Estebaneza, jej kopie otrzymali także minister wydatków publicznych Gérald Darmanin, minister sportu Laura Flessel oraz prezydent Francji Emmanuel Macron[18]. W tym czasie liczba obiektów została ograniczona do dziewięciu, bowiem katarscy właściciele nie chcieli zgodzić się na udostępnienie Parc des Princes[19].
We wrześniu 2017 roku przedstawiciele francuskiego komitetu kandydackiego oznajmili, mając rządowe gwarancje, iż są gotowi podwyższyć o jedną czwartą kwotę dla światowego związku – do 150 milionów GBP – by zwiększyć swe szanse na wybór[20][21], a w prezentacji przed Radą wzięli także udział Jean-Pierre Jouyet i synowie grającej we Francji nowozelandzkiej legendy rugby, Jonah Lomu[22].
Kandydatura irlandzka[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze sygnały o irlandzkiej gotowości do goszczenia turnieju wyszły w listopadzie 2013 roku ze strony ówczesnego ministra sportu Irlandii Leo Varadkara[23]. Irish Rugby Football Union oficjalnie ogłosił zamiar kandydowania 5 grudnia 2014 roku na konferencji z udziałem taoiseach Endy Kenny’ego i tánaiste Joan Burton oraz pierwszego ministra Petera Robinsona i zastępcę pierwszego ministra Irlandii Północnej Martina McGuinnessa. Prócz rządów Irlandii oraz Irlandii Północnej swoje wsparcie zapowiedział też, w postaci użyczenia stadionów, tradycyjnie niechętny nieirlandzkim sportom Gaelic Athletic Association[6][24]. W komitecie nadzorującym przygotowanie kandydatury znaleźli się, prócz jej ambasadora Briana O’Driscolla, także działacze GAA, regionalnych i krajowego związku rugby, m.in. Dick Spring czy Hugo MacNeill[25].
Blisko tysiącstronicowy dokument aplikacyjny do siedziby WR dostarczyli taoiseach Enda Kenny, przedstawiciel Irlandii Północnej Malcolm McKibbin, Shane Ross, Brian O’Driscoll, trener irlandzkiej kadry Joe Schmidt i Stephen Hilditch. Atutem tej kandydatury prócz wyprzedanych biletów, doskonałej infrastruktury turystycznej, bliskości baz treningowych do obiektów meczowych, miał być także wzrost popularności tego sportu dzięki irlandzkiej diasporze, w szczególności czterdziestomilionowej w USA. Wpisowe na rzecz światowego związku było gwarantowane przez oba rządy, które traktowały tę ideę priorytetowo – w latach bezpośrednio poprzedzających i nasępujących po turnieju nie były planowane żadne wielkie imprezy sportowe, a wpływ na gospodarkę całej wyspy szacowany był na 1,5 miliarda euro. Kandydatura ta była inspirowana sukcesem organizacji RWC 2011 przez Nową Zelandię – kraj o podobnej populacji[26]. Na wstępnej liście stadionów znalazło się prócz czterech typowo do rugby także osiem obiektów, których właścicielem było GAA[24].
Prezentację dla Rady prowadzili Leo Varadkar, już w roli premiera rządu irlandzkiego, David Sterling, szef Northern Ireland Civil Service, Brian O’Driscoll oraz działacze IRFU. Kandydaturę aktywnie popierali, pojawiając się w materiałach promocyjnych, m.in. Liam Neeson, Bono i U2, Niamh Briggs oraz Bob Geldof[27][28][29].
Kandydatura południowoafrykańska[edytuj | edytuj kod]
Wstępne zainteresowanie SARU ogłosił na początku marca 2015 roku[7], potwierdzając je trzy miesiące później[30]. W kwietniu 2016 roku minister sportu Fikile Mbalula zabronił federacjom netballu, krykieta, rugby i lekkoatletyki ubiegania się o międzynarodowe imprezy z uwagi na zbyt małą liczbę czarnoskórych zawodników[31], jednak niecały rok później odwołał swoją decyzję deklarując poparcie rządu dla tej kandydatury[32], co potwierdził w maju 2017 roku kolejny minister sportu, Thulas Nxesi[33][34].
Złożona z końcem maja 2017 roku ponadośmiusetstronicowa aplikacja podkreślała brak konieczności inwestycji w infrastrukturę, co – w połączeniu z zakładaną liczbą 2,9 miliona dostępnych biletów – przekładało się na pewność zorganizowania rentowej imprezy. Dodatkowo analizy przygotowane przez Grant Thornton wskazywały, że wpływ turnieju na południowoafrykańską gospodarkę wyniesie 27,3 miliarda randów, powstanie ponad 38 tysięcy miejsc pracy, a wpływy podatkowe dla rządu osiągną 1,4 miliarda ZAR[35]. Do rozegrania zawodów wyznaczono osiem stadionów w siedmiu miastach – wszystkie gościły Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2010[36]. Na początku sierpnia 2017 roku ogłoszono uzyskanie wszelkich rządowych gwarancji – zarówno finansowych, jak i ze strony czterech ministerstw: handlu, spraw wewnętrznych, policji i sportu[37][38].
Dwunastoosobowa delegacja na prezentację przed Radą, oprócz przedstawicieli krajowego związku rugby, obejmowała obu dotychczasowych kapitanów Springboks triumfujących w finałach Pucharu Świata – Francoisa Pienaara i Johna Smita – oraz przedstawicieli rządu z ministrem sportu i wiceprezydentem RPA Cyrilem Ramaphosą[39]. Akcentowała ona podwyższenie o jedną trzecią kwoty, która trafi dla World Rugby (do 160 milionów GBP), gwarantując jednocześnie osiem stadionów o minimalnej pojemności nie piętnastu, lecz ponad czterdziestu tysięcy widzów, a co za tym idzie zwiększenie liczby biletów o czterysta tysięcy w porównaniu do PŚ 2015[40].
Wybór organizatora[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec maja 2016 roku proces wyboru gospodarza wkroczył w drugą fazę – fazę aplikacji. Obejmowała ona wymianę informacji w kluczowych aspektach, jak korzyści (sportowe, ekonomiczne czy turystyczne) z organizacji turnieju, kryteria oceny kandydatury, proces wyboru gospodarza czy wymogi światowego związku w celu dostarczenia kandydatom szczegółowych informacji potrzebnych do przygotowania oferty, a z drugiej strony zapewnienia World Rugby, że wszyscy potencjalni gospodarze są gotowi do spełnienia wymagań potrzebnych do organizacji takich zawodów. Częścią tego procesu było dostarczenie WR przeglądu najważniejszych informacji dotyczących finansowania, stadionów czy wsparcia rządowego, tak by spełniały siedem założonych przez niego celów (ekonomicznych, sportowych, wizerunkowych) w terminie do 1 września tego roku. Miały one być następnie zaopiniowane przez grupę techniczną WR oraz niezależnie zweryfikowane, po czym spełniające kryteria aplikacje przeszłyby do trzeciej fazy – fazy kandydackiej – 1 listopada 2016 roku[41]. W zakładanym terminie składania oficjalnych aplikacji złożyły je cztery związki: FFR, IRFU, FIR i SARU[12]. Jeszcze w sierpniu 2016 roku Włosi pracowali nad kandydaturą przedstawiając potencjalne stadiony[42], jednak pod koniec września 2016 roku kandydatura została cofnięta z uwagi na brak gwarancji rządowych co do sfinansowania przygotowań, propozycja była bowiem ściśle powiązana z wnioskiem o organizację w Rzymie Letnich Igrzysk Olimpijskich 2024, który to również został wycofany[43][44][45]. W październiku 2016 roku ogłoszono zatem, że oficjalnymi kandydatami zostały związki francuski, irlandzki i południowoafrykański[43].
W marcu 2017 roku odbyły się pierwsze wizytacje i konsultacje w krajach kandydackich przed zaplanowanym na 1 czerwca oficjalnym zgłoszeniem aplikacji[46]. W wyznaczonym terminie wszystkie trzy związki dostarczyły szczegółowe dokumenty potwierdzające chęć kandydowania oraz spełnianie warunków wymaganych przez WR. Następnie aplikacje te miały być szczegółowo przeanalizowane przez niezależnych biegłych i skwantyfikowane według zadanych kryteriów. Kolejnym krokiem była prezentacja dla Rady World Rugby 25 września, pod koniec października Zarząd przedstawił swoją rekomendację preferowanego kandydata, sam wybór gospodarza miał zostać podjęty przez Radę 15 listopada tego roku[47][48].
Trzydziestominutowe prezentacje, po których następowała dwudziestominutowa sesja pytań, zostały przedstawione Radzie kolejno przez delegację francuską, irlandzką, a następnie południowoafrykańską[49][50][51]. Rugby World Cup Limited, zarządzająca organizacją turniejów o Puchar Świata, 31 października jednogłośnie zarekomendowała Radzie WR wybór Południowej Afryki na gospodarza PŚ 2023 bazując na obszernym raporcie oceniającym wszystkie trzy kandydatury[52][53].
| Kryterium | Waga | RPA | Francja | Irlandia |
|---|---|---|---|---|
| Wizja i koncepcja turnieju | 10% | 6,25 | 7,06 | 6,75 |
| Organizacja i harmonogram gier | 5% | 3,91 | 3,75 | 3,44 |
| Stadiony i miasta gospodarze | 30% | 26,63 | 22,88 | 21,75 |
| Infrastruktura | 20% | 15,50 | 13,75 | 13,63 |
| Finansowe, komercyjne i zobowiązania do rozwoju gry | 35% | 26,69 | 28,44 | 26,69 |
| Ogółem | 100% | 78,97 | 75,88 | 72,25 |
W kolejnych dniach obiekcje co do tego raportu, w szczególności do wysokiej oceny kandydatury południowoafrykańskiej, wyraził zarówno IRFU[54][55], jak i irlandzki minister sportu, Shane Ross[56], a także ze strony francuskiej Bernard Laporte[57][58][59], na które odpowiedział światowy związek[60][61].
Wbrew rekomendacji Rugby World Cup Limited, zarządzającej organizacją turniejów o Puchar Świata, Rada World Rugby wyznaczyła w drugiej turze głosowania Francję na gospodarza turnieju[62]. Do zdobycia było trzydzieści dziewięć głosów najważniejszych związków rugby i organizacji kontynentalnych, związki kandydujące zostały wyłączone bowiem z głosowania[39][63]. Prawdopodobny rozkład głosów przedstawił dziennik L’Équipe[64]. Rozczarowanie tą decyzją wyrazili włodarze SARU, dla których – pomimo najwyższej oceny oraz rekomendacji – był to czwarty z rzędu przegrany konkurs[65], a także przedstawiciele irlandzkiego rugby, którzy otwarcie kwestionowali, czy mniejsze państwa mają w ogóle szansę na goszczenie turnieju tej rangi[66].
W maju 2018 roku ukazał się przygotowany przez BDO raport oceniający cały proces wyboru gospodarza jako profesjonalny i przejrzysty, będący znaczącym postępem od poprzedniego. Poziom transparentności, trzyfazowe podejście do kandydowania, a także publikacja szczegółowego raportu z oceny aplikacji powinny być zachowane w przyszłych takich procesach, jednocześnie raport ten sugerował większą rolę Rady w selekcji kryteriów oceny, zachowanie jej praw do wyboru gospodarza, choć przy publikacji poszczególnych szczegółów głosowania, zaś jeśli chodzi o raport z oceny aplikacji skupienie się na ocenie technicznej i ryzyka bez oceny punktowej czy też rekomendacji, przy jednoczesnym wyraźnym wskazaniu, czy wszyscy kandydaci zdolni są zorganizować taki turniej[67].
Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]
Komitet organizacyjny zawodów ustanowiono – po ceremonialnych podpisach, które złożyli Bernard Laporte i premier Édouard Philippe – w marcu 2018 roku podczas oficjalnej ceremonii przed meczem Pucharu Sześciu Narodów pomiędzy Francją i Anglią. Powołany on został dzięki współpracy trzech podmiotów – FFR 62%, państwo francuskie 37%, zaś pozostały jeden procent należał do CNOSF – w celu przygotowania, finansowania i zorganizowania wyjątkowej imprezy pod względem sportowym, technicznym i finansowym, promocji kraju na arenie międzynarodowej, współtworzenia programu spuścizny poturniejowej[68]. World Rugby przeprowadzała następnie okresowe inspekcje postępów w przygotowaniach do zawodów[69][70][71][72][73].
W połowie listopada 2018 roku World Rugby przedstawiła logo zawodów oraz uruchomiła oficjalną stronę internetową[74], oficjalna turniejowa piłka przygotowana ponownie przez firmę Gilbert została przedstawiona na dwa lata przed jego rozpoczęciem[75][76]. Medale – przygotowane przez Monnaie de Paris – zostały zaprezentowane na sto dni przed rozpoczęciem zawodów, a do ich wybicia użyto recyklingowanych materiałów z 206 tysięcy telefonów komórkowych[77]. Do prowadzenia programu testów antydopingowych została wyznaczona Agence française de lutte contre le dopage[78]. W ceremonię otwarcia zaangażowany był Jean Dujardin[79].
Nominowana do nadzorowania procesu wyboru oficjalnych touroperatorów Groupe Couleur[80] spośród ponad stu aplikacji[81] wybrała dwadzieścia trzy firmy z trzynastu krajów, w tym po raz pierwszy z Chin, Niemiec i Holandii[82][83].
Pod koniec marca 2021 roku francuski premier Jean Castex wraz z trzema ministrami (Jean-Michel Blanquer, Élisabeth Borne i Roxana Maracineanu) ogłosili start programu Campus 2023, dzięki któremu trzy tysiące osób w wieku od 18 do 30 roku życia odbędzie staż w klubach, ligach i komitetach pomagając im w profesjonalizacji ich działań i przygotowując je na napływ nowych zawodników ściągniętych do sportu dzięki organizacji tego turnieju. Był on częścią poturniejowej spuścizny pozostawiając po sobie nowe pokolenie działających w służbie sportu osób[84]. Innym trwałym elementem pozostałym po turnieju miały być propagowanie i działania na rzecz zrównoważonego rozwoju, gospodarki cyrkularnej, inkluzji społecznej, równości płci oraz ochrony środowiska[85][86]. Rekrutacja wolontariuszy rozpoczęła się w marcu 2022 roku[87][88].
Organizatorzy Pucharu Świata uruchomili także dodatkowe inicjatywy, jak: objazd specjalnie malowanego pociągu po 24 miastach Francji[85][89][90][91], Rugby World Cup France 2023 Players’ Committee, do którego oprócz przewodniczącego Johna Ealesa weszli także Philippe Sella, Yannick Jauzion, Gareth Thomas, David Pocock, Jessy Trémoulière oraz Iesinga Vunipola, matka Mako i Billy’ego[92][93], platformę car-sharingową[94], oficjalną grę fantasy[95] czy strefy kibica[96][97]. Oficjalne sklepy otwarto w dziesięciu francuskich miastach oraz w Tokio[98][99][100].
Na początku marca 2021 roku podany został orientacyjny harmonogram sprzedaży pierwszej transzy z zaplanowanej liczby 2,6 miliona biletów, jednocześnie uruchomiono też internetową stronę sprzedaży oraz umożliwiono rejestrację zainteresowanych wejściówkami osób. W pierwszej fazie – od 15 marca 2021 roku – do sprzedaży trafiły pakiety obejmujące mecze danej drużyny bądź na danym stadionie, najpierw dla zarejestrowanych kibiców – z czego pierwsze trzy dni zarezerwowane były dla posiadaczy kart Mastercard – oraz touroperatorów, od 6 kwietnia została ona otwarta dla zainteresowanych z całego świata[101]. W kolejnych dniach liczba zarejestrowanych kibiców wzrosła do czterystu tysięcy[102] i do pół miliona w dniu rozpoczęcia sprzedaży[103]. Marcowa pula sześciuset tysięcy biletów została szybko wyprzedana, choć sygnalizowane były głosy niezadowolenia ze strony fanów na jakość systemu informatycznego[104], a cała kwietniowa transza kolejnych trzystu pięćdziesięciu tysięcy rozeszła się w ciągu pięciu godzin[105]. Następne fazy sprzedaży – z jedną dobą zarezerwowaną dla zarejestrowanych kibiców – były uruchamiane 28 sierpnia 2021 roku (z dwupakami na mecze fazy grupowej i ćwierćfinały)[106], 15 marca (z pozostałymi meczami fazy pucharowej)[107] i 13 września 2022 roku – już z pojedynczymi biletami na wszystkie mecze na zasadzie „kto pierwszy, ten lepszy”[108]. Przed tą ostatnią, w ramach której było dostępne ponad dwieście tysięcy wejściówek, ustalono ostatecznie ceny – najtańsze bilety fazy grupowej kosztowały 10 euro, a na ćwierćfinały, półfinały i finał odpowiednio 75, 80 i 100 EUR. Z kolei najdroższe na finał wyceniono na 950, mecz otwarcia i półfinały 550, a rywalizację w grupach na 300 euro[87]. Podobnie jak przy poprzednich kilku edycjach organizatorzy rozpoczęli kampanię zniechęcającą do zakupu biletów od nieautoryzowanych dystrybutorów i zapowiedziano utworzenie platformy do wymiany lub odsprzedaży biletów po cenie zakupu[104], której uruchomienie zostało zapowiedziane na styczeń 2023 roku[109].
W marcu 2019 roku rozpoczęto proces wyboru baz dla uczestniczących w turnieju reprezentacji. Aplikacje złożyło osiemdziesiąt dziewięć ośrodków z całego kraju, a dwoma podstawowymi kryteriami były: wysokiej klasy obiekty przygotowawczo-treningowe oraz optymalizacja podróży na mecze fazy grupowej z naciskiem na transport kolejowy – zgodnie z założeniami zmniejszania śladu węglowego. Każdy zespół otrzymał do wyboru trzy kandydatury, w połowie listopada 2022 roku przedstawiono wybrane przez dziewiętnaście reprezentacji bazy ulokowane w dziewięciu regionach Francji[110], zaś lista została sfinalizowana pod koniec tego miesiąca, gdy swojego wyboru dokonała Portugalia – ostatni zakwalifikowany zespół[111][112].
W sierpniu 2023 roku World Rugby poinformowała o uruchomieniu platformy streamingowej nazwanej RugbyPass TV[113], miesiąc wcześniej wystartował zaś podcast[114].
Organizatorzy zapewniali, iż mają plany zapewnienienia bezpieczeństwa i płynnego przeprowadzenia zawodów w razie strajków czy protestów[115]. Część kibiców opuściła nawet do dwudziestu minut meczów pierwszego weekendu – Anglia-Argentyna i Rumunia-Irlandia – dzięki przepełnionej komunikacji miejskiej, a przede wszystkim z powodu długich kolejek przed wejściem na stadion, które spowodowały tłok i chaos. Działacze światowego związku przeprosili za zaistniałą sytuację wyznaczając jednocześnie większą liczbę wolontariuszy do obsługi wchodzących widzów[116][117].
Terminarz[edytuj | edytuj kod]
World Rugby, w porozumieniu z komitetem organizacyjnym i związkiem zawodników, 22 lutego 2021 roku ustaliła ramy czasowe turnieju – mecz otwarcia zaplanowany został na 8 września, a finał na 28 października 2023 roku, oba na Stade de France. Po raz pierwszy wszystkie zespoły miały zagwarantowane minimum pięć dni odpoczynku pomiędzy spotkaniami, przez co faza grupowa została wydłużona o jeden tydzień[118]. Cztery dni później przedstawiono terminarz zawodów, po raz pierwszy z wolnymi poniedziałkami i wtorkami. Faza grupowa trwać będzie od 8 września do 8 października, mecze ćwierćfinałowe odbędą się w dniach 14 i 15 października, półfinały w dniach 20 i 21 października, mecz o trzecie miejsce rozegrany zostanie 27 października, finał zaś dzień później[119][120]. Wraz z uruchomieniem sprzedaży biletów 15 marca 2021 roku potwierdzono godziny rozpoczęcia meczów – uwzględniając strefy czasowe na kluczowych rynkach. Połowa ze spotkań została zaplanowana do rozegrania o godzinie 21, tradycyjnej dla francuskiej kultury rugby[103].
Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]
Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]
Pomimo informacji pochodzących od członków władz światowego związku dotyczących zwiększenia liczby startujących reprezentacji do dwudziestu czterech[121][122][123], ostatecznie jednak w turnieju głównym uczestniczyć będzie dwadzieścia zespołów. Automatyczny awans uzyskało dwanaście drużyn, które w swoich grupach Pucharu Świata 2019 zajęły jedno z trzech pierwszych miejsc. O pozostałe osiem miejsc zostały rozegrane kilkustopniowe eliminacje. Ramowy schemat kwalifikacji został ogłoszony na początku czerwca 2020 roku. Te miejsca podzielono według następującego klucza geograficznego: po dwa miejsca przyznano Europie i Ameryce (Południowej wspólnie z Północną), po jednym przydzielono Oceanii i Afryce. Ponadto kwalifikację uzyska także zwycięzca dwumeczu pomiędzy drugą drużyną z Oceanii i najlepszą drużyną z Azji oraz zwycięzca czterozespołowego turnieju kończącego eliminacje, którego stawką będzie ostatnie miejsce w Pucharze Świata (z udziałem trzecich drużyn z Europy i Ameryki, drugiej drużyny z Afryki oraz przegranego w dwumeczu między drużynami z Azji i Oceanii)[124].
Ponownie w kwalifikacjach europejskich doszło do perturbacji: Hiszpania, która wywalczyła awans jako Europa 2 została pozbawiona punktów za udział w dwóch jej meczach zawodnika nieuprawnionego do reprezentowania kraju, w związku z czym jej miejsce zajęła Rumunia[125][126].
Zakwalifikowane drużyny[edytuj | edytuj kod]
| Drużyna | Podstawa kwalifikacji | Liczba występów | Najlepszy wynik | Ostatni występ |
|---|---|---|---|---|
 Francja | gospodarz | 9 | wicemistrzostwo (1987, 1999, 2011) | 2019 |
 Południowa Afryka | miejsca 1–3 w fazie grupowej Pucharu Świata 2019 | 7 | mistrzostwo (1995, 2007, 2019) | 2019 |
 Anglia | miejsca 1–3 w fazie grupowej Pucharu Świata 2019 | 9 | mistrzostwo (2003) | 2019 |
 Nowa Zelandia | miejsca 1–3 w fazie grupowej Pucharu Świata 2019 | 9 | mistrzostwo (1987, 2011, 2015) | 2019 |
 Walia | miejsca 1–3 w fazie grupowej Pucharu Świata 2019 | 9 | III miejsce (1987) | 2019 |
 Japonia | miejsca 1–3 w fazie grupowej Pucharu Świata 2019 | 9 | ćwierćfinał (2019) | 2019 |
 Australia | miejsca 1–3 w fazie grupowej Pucharu Świata 2019 | 9 | mistrzostwo (1991, 1999) | 2019 |
 Irlandia | miejsca 1–3 w fazie grupowej Pucharu Świata 2019 | 9 | ćwierćfinał (1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2011, 2015, 2019) | 2019 |
 Szkocja | miejsca 1–3 w fazie grupowej Pucharu Świata 2019 | 9 | IV miejsce (1991) | 2019 |
 Włochy | miejsca 1–3 w fazie grupowej Pucharu Świata 2019 | 9 | faza grupowa | 2019 |
 Argentyna | miejsca 1–3 w fazie grupowej Pucharu Świata 2019 | 9 | III miejsce (2007) | 2019 |
 Fidżi | miejsca 1–3 w fazie grupowej Pucharu Świata 2019 | 8 | ćwierćfinał (1987, 2007) | 2019 |
 Samoa (Oceania 1)[127] | kwalifikacje w Oceanii | 8 | faza grupowa (1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015, 2019) | 2019 |
 Urugwaj (Ameryka 1)[128] | kwalifikacje w Ameryce | 4 | faza grupowa (1999, 2003, 2015, 2019) | 2019 |
 Gruzja (Europa 1)[129] | kwalifikacje w Europie | 5 | faza grupowa (2003, 2007, 2011, 2015, 2019) | 2019 |
 Rumunia (Europa 2)[126] | kwalifikacje w Europie | 8 | faza grupowa (1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015) | 2015 |
 Namibia (Afryka 1)[130] | kwalifikacje w Afryce | 6 | faza grupowa (1999, 2003, 2007, 2011, 2015, 2019) | 2019 |
 Chile (Ameryka 2)[131] | kwalifikacje w Ameryce | 0 | – | – |
 Tonga (Azja/Pacyfik 1)[132] | play-off Azja/Pacyfik | 8 | faza grupowa (1987, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015, 2019) | 2019 |
 Portugalia (baraż)[133] | baraż | 1 | faza grupowa (2007) | 2007 |
Losowanie grup[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec stycznia 2020 roku World Rugby ogłosił, iż rozstawienie zespołów według aktualnego rankingu i losowanie grup odbędzie się w Paryżu po zakończeniu listopadowej serii testmeczów[134]. Na początku października 2020 roku przesunięto ten termin o dwa tygodnie ustalając datę losowania na 14 grudnia tego roku w paryskim Palais Brongniart. W związku z pandemią COVID-19 i faktem, że niektóre z reprezentacji nie rozegrały w roku 2020 ani jednego spotkania, automatycznie zakwalifikowane drużyny zostały podzielone na trzy koszyki według rankingu World Rugby nie z dnia losowania, lecz na dzień 1 stycznia 2020 roku, w pozostałych dwóch koszykach znalazły się natomiast zespoły, które walczyły w kwalifikacjach[135][136].
|
|
|
|
|
Losowanie przeprowadzili znani przedstawiciele francuskiej kultury: Yann Arthus-Bertrand, Jean Dujardin, Christian Louboutin, Alice Renavand, Guy Savoy i Jean-Michel Wilmotte[137][138] i w jego wyniku powstały cztery pięciozespołowe grupy[139].
|
|
|
|
Składy[edytuj | edytuj kod]
Każda reprezentacja uczestnicząca w turnieju mogła wystawić drużynę składającą się z trzydziestu trzech zawodników. Termin przesyłania składów do World Rugby upływał 28 sierpnia 2023 roku. Po tym terminie zgłoszony gracz mógł być zastąpiony za zgodą World Rugby jedynie w przypadku kontuzji. Raz zastąpiony zawodnik nie mógł ponownie zagrać w turnieju, a zastępujący go gracz uprawniony był do wzięcia udziału w meczu po upływie 48 godzin.
Sędziowie[edytuj | edytuj kod]
W maju 2023 roku światowy związek podał listę arbitrów wyznaczonych do sędziowania zbliżającego się turnieju – dwunastu sędziów głównych oraz po siedmiu bocznych i telewizyjnych. Wśród nich byli Gruzin Nika Amaszukeli, który tym samym jest jedynym arbitrem tych zawodów pochodzącym spoza najbardziej rozwiniętych pod względem sportowym krajów, Joy Neville jako pierwsza kobieta w panelu na męski Puchar Świata, a także Wayne Barnes, dla którego będzie to piąty turniej tej rangi[140][141]. Natomiast w lipcu tegoż roku wyznaczono osoby odpowiedzialne za utrzymywanie dyscypliny i karanie za nieprzestrzeganie zasad gry[142]. Przydzielenie sędziów do meczów fazy grupowej nastąpiło 22 sierpnia[143][144], tydzień wcześniej przedstawiono zaś ich stroje[145].
|
|
|
Stadiony[edytuj | edytuj kod]
Planowane jest rozegranie turnieju na dziewięciu stadionach położonych we Francji[146][147]:
| Nazwa | Miejscowość | Pojemność |
|---|---|---|
| Stade Matmut-Atlantique (pod nazwą Stade de Bordeaux) | Bordeaux | 42000 |
| OL Stadium | Décines-Charpieu (Lyon) | 59000 |
| Stade Vélodrome (pod nazwą Stade de Marseille) | Marsylia | 67000 |
| Stade de la Beaujoire | Nantes | 37500 |
| Allianz Riviera (pod nazwą Stade de Nice) | Nicea | 35000 |
| Stade de France | Saint-Denis (Paryż) | 80000 |
| Stade Geoffroy-Guichard | Saint-Étienne | 42000 |
| Stadium de Toulouse | Tuluza | 33000 |
| Stade Pierre-Mauroy | Villeneuve-d’Ascq (Lille) | 50000 |
Faza grupowa[edytuj | edytuj kod]
Dwadzieścia zespołów uczestniczących w Pucharze Świata podzielonych zostało podczas losowania 14 grudnia 2020 roku na cztery grupy liczące po pięć drużyn. O awansie do ćwierćfinału dwóch najlepszych z każdej grupy drużyn decydowała suma punktów zgromadzonych w czterech meczach rozgrywanych w grupie systemem kołowym. Zwycięzca meczu zyskiwał cztery punkty, za remis przysługiwały dwa punkty, porażka nie była punktowana, a zdobycie przynajmniej czterech przyłożeń lub przegrana nie więcej niż siedmioma punktami premiowana była natomiast punktem bonusowym. W przypadku równej liczby punktów, o tym, która drużyna zostanie wyżej sklasyfikowana decydowało kolejno[148]:
- wynik meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepsza różnica punktów zdobytych i straconych we wszystkich meczach grupowych;
- lepsza różnica przyłożeń zdobytych i straconych we wszystkich meczach grupowych;
- liczba punktów zdobytych we wszystkich meczach grupowych;
- liczba przyłożeń zdobytych we wszystkich meczach grupowych;
- ranking World Rugby z 2 października 2023 roku.
Grupa A[edytuj | edytuj kod]
| Poz. | Zespół | Mecze | Punkty | P | Pkt bonus | Pkt | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| M | W | R | P | + | – | +/− | |||||
| 1. | Francja | 4 | 4 | 0 | 0 | 210 | 32 | +178 | 27 | 2 | 18 |
| 2. | Nowa Zelandia | 4 | 3 | 0 | 1 | 253 | 47 | +206 | 38 | 3 | 15 |
| 3. | Włochy | 4 | 2 | 0 | 2 | 114 | 181 | −67 | 15 | 2 | 10 |
| 4. | Urugwaj | 4 | 1 | 0 | 3 | 65 | 164 | −99 | 9 | 1 | 5 |
| 5. | Namibia | 4 | 0 | 0 | 4 | 37 | 255 | −218 | 3 | 0 | 0 |
| 8 września 2023 21.15 CEST (UTC+2) sędzia: Jaco Peyper | Francja | 27:13 | Nowa Zelandia | Stade de France, Saint-Denis widzów: 78 750 |
| Punkty: Ramos 17 (pd 5K) Jaminet 5 (P) Penaud 5 (P) | (9:8) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Teleʻa 10 (2P) Moʻunga 3 (K)  Jordan |
| 9 września 2023 13.00 CEST (UTC+2) sędzia: Andy Brace | Włochy | 52:8 | Namibia | Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne widzów: 35 515 |
| Punkty: Allan 17 (7pd K) Cannone 5 (P) Capuozzo 5 (P) Faiva 5 (P) Garbisi 5 (P) Lamb 5 (P) Odogwu 5 (P) Zuliani 5 (P) | (17:8) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Mouton 5 (P) Swanepoel 3 (K) Van Jaarsveld |
| 14 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Ben O’Keeffe | Francja | 27:12 | Urugwaj | Stade Pierre-Mauroy, Villeneuve-d’Ascq widzów: 50 096 |
| Punkty: Jaminet 12 (3pd 2K) Bielle-Biarrey 5 (P) Hastoy 5 (P) Mauvaka 5 (P) Taofifénua | (13:5) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Amaya 5 (P) Freitas 5 (P) Etcheverry 2 (pd) |
| 15 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Luke Pearce | Nowa Zelandia | 71:3 | Namibia | Stadium de Toulouse, Tuluza widzów: 31 996 |
| Punkty: McKenzie 26 (2P 8pd) Roigard 10 (2P) Clarke 5 (P) Faingaʻanuku 5 (P) De Groot 5 (P) Havili 5 (P) Ioane 5 (P) Lienert-Brown 5 (P) Papaliʻi 5 (P)  De Groot | (38:3) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Swanepoel 3 (K) |
| 20 września 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Angus Gardner | Włochy | 38:17 | Urugwaj | Stade de Nice, Nicea |
| Punkty: Allan 10 (5pd) Brex 5 (P) L. Cannone 5 (P) Ioane 5 (P) Lamaro 5 (P) Pani 5 (P) Garbisi 3 (K) N. Cannone, Fischetti | (7:17) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Etcheverry 5 (pd dg) Freitas 5 (P) karne przyłożenie – 7 Vilaseca |
| 21 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Matthew Carley | Francja | 96:0 | Namibia | Stade de Marseille, Marsylia |
| Punkty: Ramos 24 (12pd) Penaud 15 (3P) Bielle-Biarrey 10 (2P) Danty 10 (2P) Ollivon 10 (2P) Couilloud 5 (P) Dupont 5 (P) Flament 5 (P) Jaminet 5 (P) karne przyłożenie – 7 | (54:0) Relacja Relacja | Benade Deysel |
| 27 września 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Mathieu Reynal | Urugwaj | 36:26 | Namibia | OL Stadium, Décines-Charpieu |
| Punkty: Amaya 10 (2P) Etcheverry 6 (3pd) Arata 5 (P) Basso 5 (P) Berchesi 5 (pd K) Kessler 5 (P) Dosantos | (12:20) Relacja Relacja | Punkty: Swanepoel 16 (2pd 4K) Greyling 5 (P) Mouton 5 (P) Coetzee, Uanivi Sethie |
| 29 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Matthew Carley | Nowa Zelandia | 96:17 | Włochy | OL Stadium, Décines-Charpieu |
| Punkty: Moʻunga 18 (9pd) Smith 15 (3P) McKenzie 13 (P 4pd) Coles 10 (2P) Jordan 10 (2P) Savea 10 (2P) Lienert-Brown 5 (P) Papaliʻi 5 (P) Retallick 5 (P) Teleʻa 5 (P) | (49:3) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Allan 5 (pd K) Capuozzo 5 (P) Ioane 5 (P) Gabisi 2 (pd) |
| 5 października 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Wayne Barnes | Nowa Zelandia | 73:0 | Urugwaj | OL Stadium, Décines-Charpieu |
| Punkty: Faingaʻanuku 15 (3P) Moʻunga 15 (P 5pd) McKenzie 14 (2P 2pd) Jordan 10 (2P) Newell 5 (P) Roigard 5 (P) Williams 5 (P) B. Barrett 4 (2pd) | (26:0) Relacja Relacja |
| 6 października 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Karl Dickson | Francja | 60:7 | Włochy | OL Stadium, Décines-Charpieu |
| Punkty: Ramos 20 (P 6pd K) Penaud 10 (2P) Moefana 10 (2P) Bielle-Biarrey 5 (P) Jalibert 5 (P) Jaminet 5 (pd K) Mauvaka 5 (P) | (31:0) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Zuliani 5 (P) Allan 2 (pd) |
Grupa B[edytuj | edytuj kod]
| Poz. | Zespół | Mecze | Punkty | P | Pkt bonus | Pkt | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| M | W | R | P | + | – | +/− | |||||
| 1. | Irlandia | 4 | 4 | 0 | 0 | 190 | 46 | +144 | 27 | 3 | 19 |
| 2. | Południowa Afryka | 4 | 3 | 0 | 1 | 151 | 34 | +117 | 22 | 3 | 15 |
| 3. | Szkocja | 4 | 2 | 0 | 2 | 146 | 71 | +75 | 21 | 2 | 10 |
| 4. | Tonga | 4 | 1 | 0 | 3 | 96 | 177 | –81 | 13 | 1 | 5 |
| 5. | Rumunia | 4 | 0 | 0 | 4 | 32 | 287 | –255 | 4 | 0 | 0 |
| 9 września 2023 15.30 CEST (UTC+2) sędzia: Nika Amaszukeli | Irlandia | 82:8 | Rumunia | Stade de Bordeaux, Bordeaux widzów: 41 170 |
| Punkty: Sexton 24 (2P 7pd) Aki 10 (2P) Beirne 10 (2P) O’Mahony 10 (2P) Crowley 8 (4pd) Gibson-Park 5 (P) Herring 5 (P) Keenan 5 (P) McCarthy 5 (P) | (33:8) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Rupanu 8 (P K) Simionescu |
| 10 września 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Angus Gardner | Południowa Afryka | 18:3 | Szkocja | Stade de Marseille, Marsylia widzów: 63 586 |
| Punkty: Libbok 6 (2K) Arendse 5 (P) Du Toit 5 (P) De Klerk 2 (pd) | (6:3) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Russell 3 (K) |
| 16 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Wayne Barnes | Irlandia | 59:16 | Tonga | Stade de la Beaujoire, Nantes widzów: 31 673 |
| Punkty: Sexton 16 (P 4pd K) Aki 10 (2P) Byrne 8 (4pd) Beirne 5 (P) Doris 5 (P) Hansen 5 (P) Herring 5 (P) Lowe 5 (P) O’Mahony | (31:13) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Havili 11 (pd 3K) Fifita 5 (P) |
| 17 września 2023 15.00 CEST (UTC+2) sędzia: Mathieu Raynal | Południowa Afryka | 76:0 | Rumunia | Stade de Bordeaux, Bordeaux |
| Punkty: Reinach 15 (3P) Mapimpi 15 (3P) Willemse 15 (P 5pd) Williams 10 (2P) Fourie 5 (P) Le Roux 5 (P) De Klerk 4 (2pd) karne przyłożenie – 7 | (33:0) Relacja Relacja Relacja |
| 23 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Ben O’Keeffe | Południowa Afryka | 8:13 | Irlandia | Stade de France, Saint-Denis widzów: 78 542 |
| Punkty: Kolbe 5 (P) Libbok 3 (K) | (3:7) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Hansen 5 (P) Sexton 5 (pd K) Crowley 3 (K) |
| 24 września 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Karl Dickson | Szkocja | 45:17 | Tonga | Stade de Nice, Nicea widzów: 33 189 |
| Punkty: Russell 10 (5pd) Darge 5 (P) Graham 5 (P) Horne 5 (P) Kinghorn 5 (P) Steyn 5 (P) Turner 5 (P) Van der Merwe 5 (P) | (24:10) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Kata 5 (P) Havili 5 (pd K) Tameifuna 5 (P) Taumoepeau Fifita |
| 30 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Wayne Barnes | Szkocja | 84:0 | Rumunia | Stade Pierre-Mauroy, Villeneuve-d’Ascq |
| Punkty: Healy 27 (P 11pd) Graham 20 (4P) Darge 5 (P) Fagerson 5 (P) Harris 5 (P) Matthews 5 (P) Price 5 (P) Smith 5 (P) Watson 5 (P) Horne 2 (pd) | (42:0) Relacja Relacja Relacja | Irimescu, Roșu, Simionescu |
| 1 października 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Luke Pearce | Południowa Afryka | 49:18 | Tonga | Stade de Marseille, Marsylia |
| Punkty: Pollard 8 (4pd) Libbok 6 (3pd) Fourie 5 (P) Kriel 5 (P) Le Roux 5 (P) Moodie 5 (P) Reinach 5 (P) Smith 5 (P) Van Staden 5 (P) | (21:8) Relacja Relacja | Punkty: Inisi 5 (P) Pellegrini 5 (P) Tameifuna 5 (P) Havili 3 (K) |
| 7 października 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Nic Berry | Irlandia | 36:14 | Szkocja | Stade de France, Saint-Denis |
| Punkty: Keenan 10 (2P) Sexton 6 (3pd) Henderson 5 (P) Lowe 5 (P) Ringrose 5 (P) Sheehan 5 (P) | (26:0) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Ashman 5 (P) Price 5 (P) Russell 4 (2pd) Smith |
| 8 października 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Angus Gardner | Tonga | 45:24 | Rumunia | Stade Pierre-Mauroy, Villeneuve-d’Ascq |
| Punkty: Havili 25 (5P) Ahki 5 (P) Kata 5 (P) Moala 5 (P) Taumoefolau 5 (P) Taumoepeau 5 (P) Vailanu 5 (P) Fifita | (21:17) Relacja Relacja | Punkty: Conache 9 (3pd K) Boboc 5 (P) Simionescu 5 (P) Surugiu 5 (P) Conache |
Grupa C[edytuj | edytuj kod]
| Poz. | Zespół | Mecze | Punkty | P | Pkt bonus | Pkt | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| M | W | R | P | + | – | +/− | |||||
| 1. | Walia | 4 | 4 | 0 | 0 | 143 | 59 | +84 | 17 | 3 | 19 |
| 2. | Fidżi | 4 | 2 | 0 | 2 | 88 | 83 | +5 | 9 | 3 | 11 |
| 3. | Australia | 4 | 2 | 0 | 2 | 90 | 91 | –1 | 11 | 3 | 11 |
| 4. | Portugalia | 4 | 1 | 1 | 2 | 64 | 103 | –28 | 8 | 0 | 6 |
| 5. | Gruzja | 4 | 0 | 1 | 3 | 64 | 113 | –49 | 7 | 1 | 3 |
| 9 września 2023 18.00 CEST (UTC+2) sędzia: Luke Pearce | Australia | 35:15 | Gruzja | Stade de France, Saint-Denis widzów: 78 750 |
| Punkty: Donaldson 25 (2P 3pd 3K) Nawaqanitawase 5 (P) Petaia 5 (P) | (21:3) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Gigaszwili 5 (P) Iwaniszwili 5 (P) Matkawa 3 (K) Abżandadze 2 (pd) Modebadze |
| 10 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Matthew Carley | Walia | 32:26 | Fidżi | Stade de Bordeaux, Bordeaux widzów: 41 274 |
| Punkty: Biggar 12 (3pd 2K) Adams 5 (P) Dee 5 (P) North 5 (P) Rees-Zammit 5 (P) Domachowski | (18:14) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Doge 5 (P) Nayacalevu 5 (P) Tagitagivalu 5 (P) Tuisova 5 (P) Lomani 4 (2pd) Tela 2 (pd) Tagitagivalu |
| 16 września 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Karl Dickson | Walia | 28:8 | Portugalia | Stade de Nice, Nicea widzów: 28 700 |
| Punkty: Halfpenny 6 (3pd) Faletau 5 (P) Lake 5 (P) Morgan 5 (P) Rees-Zammit 5 (P) Costelow 2 (pd) J. Williams | (14:3) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Martins 5 (P) Marques 3 (K) Pinto |
| 17 września 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Andrew Brace | Australia | 15:22 | Fidżi | Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne widzów: 41 294 |
| Punkty: Donaldson 5 (pd K) Nawaqanitawase 5 (P) Vunivalu 5 (P) | (8:12) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Kuruvoli 14 (pd 4K) Tuisova 5 (P) Lomani 3 (K) |
| 23 września 2023 14.00 CEST (UTC+2) sędzia: Paul Williams | Gruzja | 18:18 | Portugalia | Stadium de Toulouse, Tuluza |
| Punkty: Abżandadze 8 (pd 2K) Tabucadze 5 (P) Zamtaradze 5 (P) | (13:5) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Storti 10 (2P) Marques 8 (pd 2K) Fernandes |
| 24 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Wayne Barnes | Walia | 40:6 | Australia | OL Stadium, Décines-Charpieu widzów: 55 296 |
| Punkty: Anscombe 23 (pd dg 6K) Davies 5 (P) Morgan 5 (P) Tompkins 5 (P) Biggar 2 (pd) | (16:6) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Donaldson 6 (2K) |
| 30 września 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Karl Dickson | Fidżi | 17:12 | Gruzja | Stade de Bordeaux, Bordeaux |
| Punkty: Lomani 7 (2pd K) Habosi 5 (P) Nayacalevu 5 (P) Radradra, Tuisova | (0:9) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Matkawa 6 (2K) Niniaszwili 6 (2K) |
| 1 października 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Nika Amaszukeli | Australia | 34:14 | Portugalia | Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne |
| Punkty: Donaldson 9 (3pd K) Arnold 5 (P) Bell 5 (P) Koroibete 5 (P) McReight 5 (P) Porecki 5 (P) Faessler, Kerevi | (24:7) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Bettencourt 5 (P) Simões 5 (P) Marques 4 (2pd) Bettencourt |
| 7 października 2023 15.00 CEST (UTC+2) sędzia: Mathieu Raynal | Walia | 43:19 | Gruzja | Stade de la Beaujoire, Nantes |
| Punkty: Rees-Zammit 15 (3P) Costelow 13 (5pd K) Francis 5 (P) North 5 (P) Williams 5 (P) Basham | (17:7) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Karkadze 5 (P) Niniaszwili 5 (P) Szarikadze 5 (P) Matkawa 4 (2pd) Niniaszwili |
| 8 października 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Luke Pearce | Fidżi | 23:24 | Portugalia | Stadium de Toulouse, Tuluza |
| Punkty: Lomani 13 (2pd 3K) Botia 5 (P) Doge 5 (P) Botia | (3:3) Relacja Relacja | Punkty: Marques 9 (3pd K) Fernandes 5 (P) Marta 5 (P) Storti 5 (P) |
Grupa D[edytuj | edytuj kod]
| Poz. | Zespół | Mecze | Punkty | P | Pkt bonus | Pkt | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| M | W | R | P | + | – | +/− | |||||
| 1. | Anglia | 4 | 4 | 0 | 0 | 150 | 39 | +111 | 17 | 2 | 18 |
| 2. | Argentyna | 4 | 3 | 0 | 1 | 127 | 69 | +58 | 15 | 2 | 14 |
| 3. | Japonia | 4 | 2 | 0 | 2 | 109 | 107 | +2 | 12 | 1 | 9 |
| 4. | Samoa | 4 | 1 | 0 | 3 | 92 | 75 | +17 | 11 | 3 | 7 |
| 5. | Chile | 4 | 0 | 0 | 4 | 27 | 215 | –188 | 4 | 0 | 0 |
| 9 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Mathieu Raynal | Anglia | 27:10 | Argentyna | Stade de Marseille, Marsylia widzów: 63 118 |
| Punkty: Ford 27 (3dg 6K) Curry | (12:3) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Boffelli 5 (pd K) Bruni 5 (P) S. Carreras |
| 10 września 2023 13.00 CEST (UTC+2) sędzia: Nic Berry | Japonia | 42:12 | Chile | Stadium de Toulouse, Tuluza |
| Punkty: Matsuda 12 (6pd) Fakatava 10 (2P) Dearns 5 (P) Leitch 5 (P) Naikabula 5 (P) Nakamura 5 (P) Riley | (21:7) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Escobar 5 (P) Fernández 5 (P) Videla 2 (pd) Dittus, Sigren |
| 16 września 2023 15.00 CEST (UTC+2) sędzia: Paul Williams | Samoa | 43:10 | Chile | Stade de Bordeaux, Bordeaux |
| Punkty: Lealiʻifano 16 (2pd 4K) Malolo 10 (2P) Lee 5 (P) Paiaʻaua 5 (P) Taumateine 5 (P) Sopoaga 2 (pd) Enari, Seuteni | (19:10) Relacja Relacja | Punkty: Dittus 5 (P) Garafulic 3 (K) Videla 2 (pd) Escobar, Inostroza |
| 17 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Nika Amaszukeli | Anglia | 34:12 | Japonia | Stade de Nice, Nicea |
| Punkty: Ford 14 (4pd 2K) Lawes 5 (P) Ludlam 5 (P) Marchant 5 (P) Steward 5 (P) | (13:9) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Matsuda 12 (4K) |
| 22 września 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Nic Berry | Argentyna | 19:10 | Samoa | Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne |
| Punkty: Boffelli 16 (P pd 3K) Sánchez 3 (K) | (13:3) Relacja Relacja | Punkty: Malolo 5 (P) Lealiʻifano 3 (K) Leuila 2 (pd) Paiaʻaua |
| 23 września 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Jaco Peyper | Anglia | 71:0 | Chile | Stade Pierre-Mauroy, Villeneuve-d’Ascq widzów: 44 315 |
| Punkty: Arundell 25 (5P) Farrell 16 (8pd) Dan 10 (2P) Smith 10 (2P) Rodd 5 (P) Willis 5 (P) | (31:0) Relacja Relacja Relacja | Dittus |
| 28 września 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Jaco Peyper | Japonia | 28:22 | Samoa | Stadium de Toulouse, Tuluza |
| Punkty: Matsuda 13 (2pd 3K) Himeno 5 (P) Labuschagne 5 (P) Leitch 5 (P) Horie | (17:8) Relacja Relacja | Punkty: Lealiʻifano 9 (P 2pd) S. Lam 5 (P) Paiaʻaua 5 (P) Leuila 3 (K) Taumateine B. Lam |
| 30 września 2023 15.00 CEST (UTC+2) sędzia: Paul Williams | Argentyna | 59:5 | Chile | Stade de la Beaujoire, Nantes |
| Punkty: Sánchez 20 (P 6pd K) González 10 (2P) S. Carreras 9 (P 2pd) Bogado 5 (P) Creevy 5 (P) Isgró 5 (P) Ruiz 5 (P) Isgró | (24:0) Relacja Relacja | Punkty: Dussaillant 5 (P) |
| 7 października 2023 17.45 CEST (UTC+2) sędzia: Andrew Brace | Anglia | 18:17 | Samoa | Stade Pierre-Mauroy, Villeneuve-d’Ascq |
| Punkty: Farrell 8 (pd 2K) Care 5 (P) Chessum 5 (P) | (8:14) Relacja Relacja | Punkty: Ah-Wong 10 (2P) Sopoaga 7 (2pd K) Manu |
| 8 października 2023 13.00 CEST (UTC+2) sędzia: Ben O’Keeffe | Japonia | 27:39 | Argentyna | Stade de la Beaujoire, Nantes |
| Punkty: Matsuda 9 (3pd K) Fakatava 5 (P) Naikabula 5 (P) Saitō 5 (P) Lemeki 3 (dg) Labuschagne | (14:15) Relacja Relacja Relacja | Punkty: M. Carreras 15 (3P) Boffelli 14 (P 3pd K) Chocobares 5 (P) Sánchez 5 (pd K) |
Faza pucharowa[edytuj | edytuj kod]
W przypadku remisu po pełnym czasie gry w meczach w fazie pucharowej zwycięzca wyłaniany jest kolejno w drodze[148]:
- rozegranej w pełnym wymiarze dogrywki trwającej dwa razy po 10 minut;
- kolejnej dogrywki trwającej maksymalnie 10 minut, podczas której obowiązuje tzw. zasada nagłej śmierci;
- konkursu kopów.
Drabinka[edytuj | edytuj kod]
| Ćwierćfinały | Półfinały | Finał | ||||||||
| 14 października 2023 | ||||||||||
| Walia | 17 | |||||||||
| 20 października 2023 | ||||||||||
| Argentyna | 29 | |||||||||
| Argentyna | 6 | |||||||||
| 14 października 2023 | ||||||||||
| Nowa Zelandia | 44 | |||||||||
| Irlandia | 24 | |||||||||
| 28 października 2023 | ||||||||||
| Nowa Zelandia | 28 | |||||||||
| Nowa Zelandia | 11 | |||||||||
| 15 października 2023 | ||||||||||
| Południowa Afryka | 12 | |||||||||
| Anglia | 30 | |||||||||
| 21 października 2023 | ||||||||||
| Fidżi | 24 | |||||||||
| Anglia | 15 | Mecz o 3. miejsce | ||||||||
| 15 października 2023 | ||||||||||
| Południowa Afryka | 16 | |||||||||
| Francja | 28 | Argentyna | 23 | |||||||
| Południowa Afryka | 29 | Anglia | 26 | |||||||
| 27 października 2023 | ||||||||||
Ćwierćfinały[edytuj | edytuj kod]
| 14 października 2023 17.00 CEST (UTC+2) sędzia: Jaco Peyper Karl Dickson | Walia | 17:29 | Argentyna | Stade de Marseille, Marsylia |
| Punkty: Biggar 12 (P 2pd K) Williams 5 (P) | (10:6) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Boffelli 16 (2pd 4K) Sánchez 8 (P K) Sclavi 5 (P) |
| 14 października 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Wayne Barnes | Irlandia | 24:28 | Nowa Zelandia | Stade de France, Saint-Denis |
| Punkty: Sexton 7 (2pd K) Aki 5 (P) Gibson-Park 5 (P) karne przyłożenie – 7 | (17:18) Relacja Relacja Relacja | Punkty: J. Barrett 8 (pd 2K) Fainga‘anuku 5 (P) Jordan 5 (P) Mo‘unga 5 (pd K) Savea 5 (P) Smith, Taylor |
| 15 października 2023 17.00 CEST (UTC+2) sędzia: Mathieu Raynal | Anglia | 30:24 | Fidżi | Stade de Marseille, Marsylia |
| Punkty: Farrell 20 (pd dg 5K) Marchant 5 (P) Tuilagi 5 (P) | (21:10) Relacja Relacja | Punkty: Botitu 5 (P) Lomani 5 (pd K) Mata 5 (P) Ravai 5 (P) Kuruvoli 4 (2pd) Habosi |
| 15 października 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Ben O’Keeffe | Francja | 28:29 | Południowa Afryka | Stade de France, Saint-Denis |
| Punkty: Ramos 13 (2pd 3K) Baille 10 (2P) Mauvaka 5 (P) | (22:19) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Arendse 5 (P) De Allende 5 (P) Etzebeth 5 (P) Kolbe 5 (P) Pollard 5 (pd K) Libbok 4 (2pd) Etzebeth |
Półfinały[edytuj | edytuj kod]
| 20 października 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Angus Gardner | Argentyna | 6:44 | Nowa Zelandia | Stade de France, Saint-Denis |
| Punkty: Boffelli 6 (2K) | (6:20) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Jordan 15 (3P) Frizell 10 (2P) Moʻunga 9 (3pd K) J. Barrett 5 (P) Smith 5 (P) S. Barrett |
| 21 października 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Ben O’Keeffe | Anglia | 15:16 | Południowa Afryka | Stade de France, Saint-Denis |
| Punkty: Farrell 15 (dg 4K) | (12:6) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Pollard 8 (pd 2K) Snyman 5 (P) Libbok 3 (K) |
Mecz o trzecie miejsce[edytuj | edytuj kod]
| 27 października 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Nic Berry | Argentyna | 23:26 | Anglia | Stade de France, Saint-Denis |
| Punkty: Boffelli 10 (2pd 2K) Cubelli 5 (P) S. Carreras 5 (P) Sánchez 3 (K) | (10:16) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Farrell 16 (2pd 4K) Dan 5 (P) Earl 5 (P) |
Finał[edytuj | edytuj kod]
| 28 października 2023 21.00 CEST (UTC+2) sędzia: Wayne Barnes | Nowa Zelandia | 11:12 | Południowa Afryka | Stade de France, Saint-Denis |
| Punkty: Moʻunga 6 (2K) B. Barrett 5 (P) Frizell Cane | (6:12) Relacja Relacja Relacja | Punkty: Pollard 12 (4K) Kolbe, Kolisi |
Partnerzy[edytuj | edytuj kod]
Światowi Partnerzy[edytuj | edytuj kod]
Oficjalni Partnerzy[edytuj | edytuj kod]
- Gilbert – piłka[154]
- IMG – zarządzanie licencjami[155]
- Tudor – pomiar czasu[156]
- Legends[157]
- Emirates – przewozy lotnicze[158]
Oficjalni Sponsorzy[edytuj | edytuj kod]
- GL events group – organizator wydarzeń[159]
- SNCF – przewoźnik kolejowy[160]
- LOXAM – wynajem sprzętu[161]
- Vivendi – koncern mediowy[162]
- Orange – operator telekomunikacyjny[163]
- TotalEnergies[164]
- GMF – ubezpieczenia[165]
- Host Broadcast Services – główny nadawca[166]
- Sage Group[167]
- France Pare-Brise[168]
- PPA Business School[169]
- Koesio[170]
- Aramis Rugby[171]
- Volvic[172]
- Casino[173]
- Accor Live Limitless[174]
- RATP[175]
Oficjalni Dostawcy[edytuj | edytuj kod]
- PROMAN[176]
- EF Education First[177]
- Hewlett-Packard[178]
- Rugby au Cœur[179]
- Taisho Pharmaceutical[180]
- Eden Park[181]
- Facebook[182]
- Andros[183]
- InVivo[184]
- Balkrishna Industries[185]
- Mitsubishi Electric[186]
- Louis Vuitton[187]
- Macron[188]
- Geodis[189]
- Canon[190]
Transmisje telewizyjne[edytuj | edytuj kod]
- Stany Zjednoczone: NBC[191]
- Wielka Brytania: ITV[192]
- Francja: TF1[193]
- Australia: Stan (część także w Nine)[194]
- Irlandia: RTÉ/Virgin Media[195]
- Włochy: RAI/Sky Italia[196][197]
- Nowa Zelandia: SKY[198]
- Holandia: Ziggo Sport[199]
- Czechy: ČT[200]
- Polska: Polsat Sport[201]
- Kanada: TSN[202]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ World Rugby announces RWC 2023 host selection timelines. rugbyworldcup.com. [dostęp 2015-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (ang.).
- ↑ HOST SELECTION PROCESS KICKS OFF FOR RWC 2023. rugbyworldcup.com. [dostęp 2021-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-07)]. (ang.).
- ↑ Russia to bid for 2023 World Cup. smh.com.au. [dostęp 2015-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-05)]. (ang.).
- ↑ Con la confirmación del Cuatro Naciones, Pichot ahora va por un Mundial. canchallena.lanacion.com.ar. [dostęp 2015-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (hiszp.).
- ↑ United States eye World Cup bid. espnscrum.com. [dostęp 2015-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-04)]. (ang.).
- ↑ a b Bid For Rugby World Cup 2023 Announced. irishrugby.ie. [dostęp 2015-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)]. (ang.).
- ↑ a b SARU confirms interest in bidding for RWC 2023. sarugby.net. [dostęp 2015-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-04)]. (ang.).
- ↑ Italy ponder fresh World Cup bid. espnscrum.com. [dostęp 2015-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-24)]. (ang.).
- ↑ L’ITALIA CONFERMA IL PROPRIO INTERESSE AD OSPITARE LA RUGBY WORLD CUP 2023. federugby.it. [dostęp 2015-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-21)]. (wł.).
- ↑ RUGBY WORLD CUP 2023 ATTRACTS STRONG INTEREST AS HOST