Psalm 52
Psalm 52 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. Psalm jest zaliczany do dzieł przypisywanych Dawidowi. W Septuagincie figuruje pod numerem 51[1].
Treść Psalmu[edytuj | edytuj kod]
Podobnie jak Psalm 49, nie jest on skierowany do Boga ani nie wzywa ludu aby zwrócił się w stronę Pana. Wydaje się, że treść psalmu jest adresowana do człowieka, którego psalmista nazywa intrygantem. Zarzuca mu zgubne mowy i podstępny język (52,6)[2]. W dalszej części psalmu jest mowa o tym, że kto ufa "na wieki łaskawości Boga", będzie kwitł jak płodna oliwka (52,10)[2]. Ten zwrot wydaje się odniesieniem do narodu wybranego. Chrześcijańska literatura psalmu pozwala dostrzec w zwrocie "płodna oliwka" obraz kościoła, można nawet doszukać się pewnych podobieństw z tekstem w Księdze Jeremiasza i Listu do Rzymian (Jr 11,16, Rz 11,16)[3]. Interpretacja ta wydaje się jednak zbyt daleko idąca, zwłaszcza w dalszym kontekście tekstu. Wersety od 10-11 są osobistym wyznaniem psalmisty. Za powyższą interpretacją przemawiają wcześniejsze wersety (52,7-9), które mogą stanowić nawiązanie do ciężkiej sytuacji w jakiej znalazł się podmiot liryczny w tekście. Mówią one o tym, że każdy, kto pokłada nadzieję w mocy tego świata, a nie w mocy Boga, zostanie zniszczony[2].
Teologiczne przesłanie psalmu[edytuj | edytuj kod]
Nagłówek psalmu stara się oddać dramaturgię sytuacji w jakiej znalazł się podmiot liryczny w tekście. Łączy on tekst psalmu z wydarzeniami, które miały miejsce w 1 Sm 21,1–8 i 22,6–19[2].
Psalm przekonuje, że każdy kto złożył swoją nadzieję w Bogu, znajdzie źródło życia i doświadczy Bożej wierności[3]. Tekst ukazuje prawidłową postawę – ufności, wierności i oddawania chwały Bogu podczas różnych trudnych doświadczeń. Jest obrazem prawidłowej postawy w obliczu krzywd i nieprawości jakich doświadcza wierny w swoim życiu[3].
Fragmenty 7–9 ukazują przekonanie, iż Bóg już za życia niesprawiedliwych wymierzy im zasłużoną karę[3]. Kara stanowiła nierozerwalny element życia starożytnego Izraela, jest także ważnym z aspektów prawdy o Bogu - karzącym zło a nagradzającym dobro. Karzący już za życia grzesznika Bóg w Nowym Testamencie wydaje się przybrać postać miłującego Ojca, który czeka do samego końca na nawrócenie człowieka[4].
Struktura Psalmu[edytuj | edytuj kod]
Psalm możemy podzielić na dwie części 3–6 i 8–11. Pierwsza charakteryzuje człowieka bezbożnego, którego spotka zasłużona kara od Boga. Druga jest życzeniem psalmisty dotyczącym jego przetrwania w obecnej sytuacji[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Comparison of Enumeration of the Psalms Book of Hours
- ↑ a b c d K. Farmer, Księga Psalmów, druga (Ps 42-72) i trzecia (Ps 73-89), [w:] Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. W. R. Farmer, Warszawa, 2001, s. 721.
- ↑ a b c d e Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, s. 1196
- ↑ Karać, Kara, [w:] Słownik Antropologii Nowego Testamentu, B. Widła, Warszawa, 2003, s. 96.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. Farmer W. R., Verbinum, Warszawa 2001.
- Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, Święty Paweł, Częstochowa 2009.
- Widła B., Słownik Antropologii Nowego Testamentu, Vocatio, Warszawa 2003.
- Comparison of Enumeration of the Psalms Book of Hours
| Księga pierwsza | |
|---|---|
| Księga druga | |
| Księga trzecia | |
| Księga czwarta | |
| Księga piąta | |
| Grupy psalmów |
|
| Inne terminy | |
| Psalmy apokryficzne |
- zobacz też: kategoria Psalmy