Psalm 32

Dawid doznający radości z przebaczenia. Dzieło ukazujące fragment z Psalmu 32.

Psalm 32 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. Psalm jest zaliczany do dzieł dawidowych[1]. W numeracji Septuaginty psalm ten nosi numer 31.

Teologia Psalmu[edytuj | edytuj kod]

Utwór jest drugim po psalmie 6 dziełem o charakterze pokutnym. Podejmuje zagadnienie cierpienia w związku z winą za grzech. Początkowe wersy kładą nacisk na błogosławieństwo człowieka, któremu Bóg odpuścił grzechy. Podobne nawiązanie następuje w wersecie 5. Ogólna wypowiedź psalmu zyskuje postać osobistego wyznania i doświadczenia przebaczenia grzechów. Wersety 8–9 można interpretować jako wypowiedź Boga na temat człowieka. W ten sposób Bóg udziela odpowiedzi wyznaniu psalmisty. Psalm ukazuje szokującą dla ludzi Starego Testamentu prawdę, że Bóg wybacza i otacza łaską, nawet złoczyńców. Wskazuje na to werset 10, ukazując, że bliskość JHWH nie jest dla człowieka ciężarem[2]. Psalmista w odpuszczeniu grzechów znajduje ukojenie[3]. Bardzo trudno jest zaproponować jakikolwiek układ budowy psalmu, utwór zapisany jest w tonie opowiadania psalmisty[2].

Symbolika[edytuj | edytuj kod]

  • Werset 4 – w Septuagincie (LXX) tłumaczony jest Wpadłem w nędzę, gdy cień mnie przeszywał. Dlatego ojcowie kościoła korzystający z LXX mówili o grzechu, którego symbolem jest cień[3].
  • W utworze trzykrotnie pojawia się niejasne słowo sela, którego znaczenie nie jest dokładnie znane[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M.J. Mangano, Wstęp do Starego Testamentu cz. 2, Chrześcijański Instytut Biblijny, Warszawa 2009, s. 54–55.
  2. a b H.W. Jungling, Księga Psalmów, pierwsza (Ps 1-41), [w:] Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. W.R. Farmer, Warszawa 2001, s. 704–705.
  3. a b Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, s. 1165.
  4. W.A. Beardslee, Sela, [w:] Słownik Wiedzy Biblijnej, red. B.M. Metzger, M.D. Coogan, 2004, s. 708.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]