Przyczepa
Przyczepa – pojazd bez własnego napędu przystosowany do bycia ciągniętym przez inny pojazd. Używany głównie do transportu rzeczy, rzadziej ludzi.
Przyczepy bywają też czasami zabudowane specjalistycznym wyposażeniem, tworząc pojazdy rekreacyjne, przyczepy turystyczne, a nawet przyczepy mieszkalne z ograniczonymi możliwościami mieszkalnymi, w których ludzie mogą obozować lub przebywać.
Do sprawozdawczości UE przyczepę drogową określono jako pojazd drogowy przeznaczony do transportu rzeczy, przeznaczony do bycia ciągnionym przez pojazd samochodowy transportowy[1].
Rozróżnia się przyczepy centralnoosiowe (1-osiowe, 2-osiowe zwane tandemami, rzadziej trzyosiowe) oraz z obrotnicą, czyli skrętnym dyszlem (dwu- lub trzyosiowe). Lekkie przyczepy do samochodów osobowych nie posiadają hamulców, cięższe wyposaża się w hamulec najazdowy, natomiast przyczepy do samochodów ciężarowych posiadają pneumatyczny układ hamulcowy.
Prawo polskie[edytuj | edytuj kod]
Definicja przyczepy[edytuj | edytuj kod]
Ustawa – prawo o ruchu drogowym (dalej: prd) definiuje w:
- art. 2 pkt 50 – przyczepę – pojazd bez silnika, przystosowany do łączenia go z innym pojazdem[2];
- art. 2 pkt 51 – przyczepę lekką – przyczepę, której dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3500 kg;
- art. 2 pkt 52 – naczepę – przyczepę, której część spoczywa na pojeździe silnikowym i obciąża ten pojazd.
Nie rozróżnia się uprawnień do kierowania pojazdów z przyczepą od liczby osi w przyczepie.
Samochód osobowy a przyczepa[edytuj | edytuj kod]
W dowodzie rejestracyjnym pojazdu wyposażonego w hak holowniczy mogą znaleźć się informacje o granicznych masach ciągnionej przyczepy wyposażonej lub niewyposażonej w hamulec najazdowy. Aby odpowiedzieć na pytanie, czy dana osoba może prowadzić dany zespół pojazdów, należy łącznie badać zastrzeżenia dot. prawa jazdy i mas, ponieważ mogą okazać się łącznie niespełnione.
Posiadający prawo jazdy kat. B może ciągnąć przyczepę lekką (art. 6 ust. 1 pkt 6 lit. b ukp).
Może także ciągnąć przyczepę inną niż lekka, o ile dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów nie przekracza 4,25 t, ale tylko po zdaniu dodatkowego egzaminu praktycznego, bez zdania egzaminu DMC zespołu pojazdów może wynosić do 3,5 t (art. 6 ust. 1 pkt 6 lit. c i ust. 2 ukp).
Osoba posiadająca prawo jazdy kat. B+E może ciągnąć przyczepę, jeżeli jej dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 t (art. 6 ust. 1 pkt 12 ukp).
Dodatkowo zgodnie z art. 62 ust. 1 prd rzeczywista masa całkowita przyczepy nie może być większa od rzeczywistej masy pojazdu – o ile dopuszczalna masa pojazdu ciągnącego nie przekracza 3,5 t. Mogłoby to zajść na przykład w sytuacji, w której pusty pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej 3 t, ale masie własnej 1,5 t ciągnąłby załadowaną lawetę o masie rzeczywistej 2 t.
Jednak zgodnie z treścią art. 62 ust. 2 prd – w przypadku ciągnięcia przez samochód ciężarowy o dmc powyżej 3,5 t – rzeczywista masa przyczepy nie może być większa niż 140% rzeczywistej masy tego samochodu.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 70/2012 z dnia 18 stycznia 2012 r. w sprawie sprawozdań statystycznych w odniesieniu do transportu drogowego rzeczy. (CELEX: 32012R0070).
- ↑ Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, art. 2 pkt 50 (Dz.U. z 2022 r. poz. 988).