Przewodnienie hipotoniczne

Przewodnienie hipotoniczne – zaburzenie gospodarki wodnej, w którym dochodzi do nadmiaru wody w ustroju, przebiegające ze zmniejszoną molalnością sodu, czyli z hiponatremią. Ten stan nazywany jest także zatruciem wodnym.

Stan przewodnienia hipotonicznego występuje dosyć rzadko, zazwyczaj dotyczy sportowców pijących ogromne ilości wody po zawodach, osób z problemami psychicznymi lub przyjmujących ecstasy (MDMA)^[1].

Przyczyny[edytuj | edytuj kod]

Do rozwoju objawów przewodnienia hipotonicznego dochodzi w wyniku nadmiernej podaży płynów bezelektrolitowych lub w przypadkach nadmiernego wytwarzania wazopresyny. W obu wypadkach dochodzi do rozcieńczenia płynów ustrojowych i hiponatremii. Do tego stanu mogą również doprowadzić następujące sytuacje, które powodują zmniejszenia wydalania wody przez nerki bez adekwatnej ilości sodu (wydalanie tak zwanej wolnej wody);

Objawy[edytuj | edytuj kod]

W zależności od stopnia przewodnienia (czyli faktycznie hiponatremii) można zaobserwować:

przesięki do jam ciała, obrzęki obwodowe
obrzęk mózgu w przypadkach dużej lub szybko narastającej hiponatremii

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Leczenie zależy od stopnia, czasu trwania (za przewlekłą uważa się trwającą powyżej 48 godzin) i obrazu klinicznego przewodnienia hipotonicznego.

Hiponatremię objawową, czyli przebiegającą z obrzękiem mózgu, leczy się agresywnie i niezależnie od stężenia sodu, gdyż jest stanem zagrożenia życia.
Hiponatremię bezobjawową rozpoczyna się od ograniczenia podaży wody, jeśli stężenie sodu mieści się w granicach 125 – 130 mmol/l
Hiponatremię bezobjawową ze stężeniem sodu poniżej 125 mmol/l, z uwagi na zagrożenie wystąpienia powikłań neurologicznych, leczy się poprzez wolne korygowanie stwierdzanych zaburzeń.

Ogólne zasady postępowania w przypadkach hiponatremii[edytuj | edytuj kod]

próba likwidacji przyczyny wyzwalającej hiponatremię
hiponatremia powyżej 120 mmol/l nie wymaga agresywnego leczenia, chyba że występują objawy (hiponatremia objawowa)
leczenie prowadzone powinno być bardzo wolno, przyrost natremii powinien wynosić 10 mmol/l/doba
w przypadkach bezobjawowych po osiągnięciu stężenia sodu w surowicy rzędu 125 mmol/l, przerywa się leczenie dożylne i dalsze postępowanie ogranicza się do ograniczenia podaży płynów i stosowania NaCl drogą doustną.

Zasady leczenia hiponatremii objawowej[edytuj | edytuj kod]

w przypadkach objawowych, należy w trybie pilnym wyrównać zaburzenia gospodarki sodowej.
Wyrównanie hiponatremii jest zależne od tego, czy współistnieje z hipowolemią, izowolemią czy hiperwolemią
- w przypadkach hipowolemii stosuje się 0,9% NaCl
- w przypadkach izowolemii stosuje się 3 – 10% roztwór NaCl
- w przypadkach hiperwolemii stosuje się 3 – 10% NaCl i diuretyki pętlowe
konieczne jest równoczesne wyrównywanie stężenia potasu
w przypadkach oporności na stosowane leczenie (brak przyrostu stężenia sodu) można zastosować demeklocyklinę
w przypadkach obrzęku mózgu leczeniem ratunkowym jest podanie 20% mannitolu w ilości 100 – 200 mililitrów.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ MelissaM. Gill MelissaM., MacDaraM. McCauley MacDaraM., Psychogenic Polydipsia: The Result, or Cause of, Deteriorating Psychotic Symptoms? A Case Report of the Consequences of Water Intoxication, „Case Reports in Psychiatry”, 2015, 2015, DOI: 10.1155/2015/846459, ISSN 2090-682X, PMID: 25688318, PMCID: PMC4320790 [dostęp 2017-10-06] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

„Choroby wewnętrzne” pod red. A. Szczeklika, s. 2170 i 2173-2177 ISBN 83-7430-069-8.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] MelissaM. Gill MelissaM., MacDaraM. McCauley MacDaraM., Psychogenic Polydipsia: The Result, or Cause of, Deteriorating Psychotic Symptoms? A Case Report of the Consequences of Water Intoxication, „Case Reports in Psychiatry”, 2015, 2015, DOI: 10.1155/2015/846459, ISSN 2090-682X, PMID: 25688318, PMCID: PMC4320790 [dostęp 2017-10-06] .

[1]