Przemysław Grudziński
 Przemysław Grudziński, drugi od prawej (2004) | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 października 1950 |
|---|---|
| Podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej | |
| Okres | od 1992 |
| Podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych | |
| Okres | od 1998 |
| Ambasador RP w Stanach Zjednoczonych | |
| Okres | od 2000 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych | |
| Okres | od sierpnia 2008 |
| Stały przedstawiciel RP przy Biurze NZ w Wiedniu | |
| Okres | od 2009 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Finlandii | |
| Okres | od października 2015 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Przemysław Grudziński (ur. 30 października 1950 w Toruniu) – polski historyk, dyplomata i urzędnik państwowy.
Podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej (1992–1993) i Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1998–2000, 2008–2009), ambasador RP w Stanach Zjednoczonych (2000–2005), stały przedstawiciel RP przy Biurze ONZ w Wiedniu (2009–2014) i ambasador RP w Finlandii (2015–2017).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie i praca naukowa[edytuj | edytuj kod]
Ukończył w 1972 studia w Instytucie Historii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (magisterium uzyskał na podstawie pracy pt. Wojna amerykańsko-meksykańska, 1846–1848), tam też pracował jako asystent do 1976. W 1977 obronił doktorat w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk (praca pt. Przyszłość Europy w koncepcjach prezydenta Franklina D. Roosevelta), a pięć lat później w tej samej jednostce habilitował się w oparciu o rozprawę zatytułowaną Strategia nuklearna Stanów Zjednoczonych, 1939–1945. Do 1996 pracował jako adiunkt i docent Instytutu Historii PAN. Od 1994 do 1997 i ponownie w okresie 2005–2008 był profesorem w George C. Marshall European Center for Security Studies w Niemczech. Profesor wizytujący m.in. na University of Southern California (1989), UCLA (1989), Princeton University (1979) oraz George Washington University (1980).
Kariera dyplomatyczna[edytuj | edytuj kod]
W latach 1991–1992 pełnił funkcję dyrektora Biura Studiów i Ekspertyz w Kancelarii Sejmu, później przez rok był podsekretarzem stanu do spraw polityki obronnej w Ministerstwie Obrony Narodowej. Powrócił do pracy w administracji publicznej w 1998, obejmując urząd podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od 2000 do 2005 był ambasadorem RP w Stanach Zjednoczonych. W sierpniu 2008 ponownie został wiceministrem spraw zagranicznych. Odszedł z tego stanowiska w kwietniu 2009, kiedy to powołano go na stałego przedstawiciela RP przy Biurze NZ w Wiedniu. Misję dyplomatyczną zakończył w listopadzie 2014[1]. W październiku 2015 powołany na stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego RP w Finlandii[2]. Odwołano go z końcem kwietnia 2017[3].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jest synem mediewisty, profesora Tadeusza Grudzińskiego[4]. Z Marią Hebanowską ma dwie córki: Justynę i Katarzynę[5].
Zna język angielski, rosyjski i niemiecki[6].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Przyszłość Europy w koncepcjach Franklina D. Roosevelta, 1933–1945, Ossolineum, Warszawa 1980, ISBN 83-04-00668-5.
- Teologia bomby. Geneza nuklearnego odstraszania, PWN, Warszawa 1988, ISBN 83-01-08324-7.
- Uczeni i barbarzyńcy. Strategia nuklearna Stanów Zjednoczonych, 1939–1945, PWN, Warszawa 1987, ISBN 83-01-05966-4.
- Państwo inteligentne. Polska w poszukiwaniu międzynarodowej roli, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2008, ISBN 978-83-7441-985-7.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 listopada 2014 r. nr 110-54-2014 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 92).
- ↑ Nominacje dla ambasadorów RP w Finlandii i Grecji, msz.gov.pl, 8 października 2015 [zarchiwizowane 2016-03-04].
- ↑ Postanowienie nr 110.1.2017 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 stycznia 2017 r. w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 271).
- ↑ Tadeusz Grudziński, [w:] Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993, s. 201.
- ↑ Justyna Grudzińska [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-06-08].
- ↑ Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 188/ [online], sejm.gov.pl, 22 lipca 2015 [dostęp 2019-04-30].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Podsekretarz Stanu Przemysław Grudziński, msz.gov.pl, 13 sierpnia 2008 [zarchiwizowane 2009-04-17].
- Dr hab. Przemysław Grudziński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-10-14].[martwy link]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Przemysław Grudziński [online], PrzemyslawGrudzinski.pl [dostęp 2019-04-30].