Powiat dąbrowski (Generalne Gubernatorstwo Lubelskie)

Powiat dąbrowski
powiat
1915–1919
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

Generalne Gubernatorstwo Lubelskie

Data powstania

1915

Data likwidacji

1919

Siedziba

Dąbrowa Górnicza

Populacja (1916)
• liczba ludności


120.975

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gmin miejskich

1

Liczba gmin wiejskich

10

brak współrzędnych

Powiat dąbrowski – dawny powiat istniejący w latach 1915–1919 w Generalnym Gubernatorstwie Lubelskim pod okupacją austriacko-węgierską Królestwa Polskiego. Siedzibą władz powiatu była Dąbrowa Górnicza.

Powiat dąbrowski powstał na terenie Zagłębia Dąbrowskiego podczas I wojny światowej, w związku z przedzieleniem powiatu będzińskiego granicą obu okupantów: niemieckiego (Generalne Gubernatorstwo Warszawskie, GGW) i austro-węgierskiego (Generalne Gubernatorstwo Lubelskie, GGL). Zachodnią część powiatu przyłączono do strefy niemieckiej jako powiat będziński, natomiast wschodnią do strefy austriackiej, z której to właśnie utworzono powiat dąbrowski[1].

Powiat dąbrowski podzielono na 11–13 gmin (liczba gmin wahała się w 1915 roku), kilka z nich przcięto granicą stref okupacyjnych[2]:

1 października 1916 gminie Dąbrowa Górnicza nadano prawa miejskie, po czym powiat otrzymał swoje pierwsze i jedyne miasto[12].

W 1916 roku powiat liczył 120.975 mieszkańców[13].

Powiat zniesiono w marcu 1919 roku, w związku z unieważnieniem zmian w podziale administracyjnym Królestwa Polskiego wprowadzonych przez okupantów, przywracając tym samym powiat będziński w jego oryginalnych granicach[14].

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

Podział administracyjny powiatu dąbrowskiego (1916 rok)[15]
Gmina Typ Ludność (1916) Liczba szkół
Choroń W 2414 2
Dąbrowa Górnicza M 29973 12
Gołonóg W 28790 16
Kromołów W 6537 3
Łosień W 5636 3
Niegowa W 6625 4
Niwka W 7422 2
Rokitno Szlacheckie W 6154 4
Włodowice W 4724 5
Zagórze W 10715 6
Żarki W 11985 6

Przypisy[edytuj | edytuj kod]