Potrzeby mobilizacyjne

Potrzeby mobilizacyjne (ang. mobilization requirements of the state) – brakująca w stosunku do należności określonych etatem czasu wojennego i tabelą należności liczba żołnierzy, środków transportowych, maszyn, urządzeń i środków materiałowych niezbędnych do uzupełnienia jednostki w czasie jej mobilizacyjnego rozwijania. Potrzeby mobilizacyjne w zakresie stanu osobowego oraz środków transportowych i maszyn dzielą się na potrzeby etatowe i ponadetatowe^[1].

Etatowe potrzeby mobilizacyjne^[2]

Etatowe potrzeby mobilizacyjne to różnica między etatem wojennym a stanem ewidencyjnym czasu pokojowego i można je obliczyć według następującego wzoru:

Etatowe potrzeby mobilizacyjne = etat wojenny jednostki wojskowej — stan ewidencyjny jednostki w czasie pokoju

Ponadetatowe potrzeby mobilizacyjne^[3]:

• grupy zabezpieczenia ukompletowania (GZU) etatowych potrzeb mobilizacyjnych
• grupy zabezpieczenia dostarczenia (GZD), np. środki transportowe czy maszyny do prac ziemnych
• mobilizacyjne uzupełnienie wakatów (MUW).

Zasoby osobowe stanowią żołnierze pełniący czynną służbę wojskową w czasie pokoju oraz żołnierze rezerwy. Ci ostatni dzielą się na^[3]:

• rezerwę alarmową (osoby posiadające przydziały mobilizacyjne)
  • rezerwa wyszkolona – żołnierze zawodowi, oficerowie do 60 roku życia i podoficerowie do 50 roku życia, będący na przydziałach mobilizacyjnych do 5-7 lat od zakończenia służby wojskowej.
  • rezerwa niewyszkolona
• rezerwę bierną

byli żołnierze służby czynnej bez nadanych przydziałów

• rezerwę ogólną

osoby po kwalifikacji wojskowej bez odbycia czynnej służby wojskowej

• rezerwę niekwalifikowaną.

osoby której ze względu na wiek, stan zdrowia i wyszkolenia nie można wykorzystać do wykonywania zadań obronnych

Przygotowania zasobów rezerw osobowych na potrzeby mobilizacyjne osiągną się poprzez^[2]:

• prowadzenie wnikliwej analizy potrzeb mobilizacyjnych jednostek wojskowych,
• opracowanie właściwej koncepcji, zasad i sposobów pozyskiwania rezerw,
• podejmowanie działań (szkoleń) mających na celu przygotowanie osób funkcyjnych do działania na polu walki.

W celu zapewnienia obsady stanowisk etatowych sił zbrojnych czasu „W”, wytypowanym żołnierzom rezerwy i pracownikom wojska nadaje się przydziały mobilizacyjne i pracownicze przydziały mobilizacyjne w następujący sposób^[4]:

• żołnierzom rezerwy, których w pierwszej kolejności przewiduje się powołać do czynnej służby wojskowej w czasie wojny nadaje się przydziały mobilizacyjne na stanowiska określone w etacie jednostki wojskowej na czas wojny.
• pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych mogą być nadawane w czasie pokoju pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska pracownicze określone w etacie jednostki wojskowej na czas wojny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Jan Wojnarowski, Sylwia Wojnarowska-Szpucha: Przygotowanie i rozwinięcie zasobów potencjału obronnego Polski. Wybrane problemy. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2016. ISBN 978-83-7523-492-3.
• Bogdan Zdrodowski (red.): Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej. Wydział Strategiczno–Obronny, 2008.