Albatros żółtodzioby – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny
albatrosów. Po raz pierwszy albatrosa żółtodziobego opisał
Johann Friedrich Gmelin w 1789 roku. Występuje w południowej części
Oceanu Atlantyckiego, między
Ameryką Południową a
Afryką. Długość ciała wynosi 80 cm. Jasno ubarwiony z ciemnymi skrzydłami. Górna krawędź dzioba, będąca cechą charakterystyczną gatunku jest koloru żółtego. Gatunek wyglądem zbliżony do innych albatrosów z rodzaju
Thalassarche. Żywi się głównie
głowonogami,
rybami i
skorupiakami, a także padliną zwierząt morskich i odpadkami z łodzi rybackich. W okresie lęgowym składa jedno jajo w gnieździe naziemnym zbudowanym najczęściej z błota,
torfu, piór i roślin. Oboje rodzice wysiadują na zmianę. Młode powracają do kolonii po 5 latach. Gatunek jest zagrożony wyginięciem. Jego liczebność wykazuje znaczny trend spadkowy.
Ciąg dalszy...