Porozumienie 11 Listopada
| Data założenia | 8 lutego 1994 |
|---|---|
| Data rozwiązania | 1995 |
| Ideologia polityczna | konserwatyzm, chrześcijańska demokracja, konserwatywny liberalizm, narodowa demokracja |
| Poglądy gospodarcze |
Porozumienie 11 Listopada – koalicja polskich pozaparlamentarnych ugrupowań centroprawicowych i prawicowych, powołana 8 lutego 1994 w oparciu o wcześniejsze porozumienie międzypartyjne z 11 listopada 1993, działająca do 1995.
W jego skład wchodziły:
- Partia Konserwatywna Aleksandra Halla,
- Stronnictwo Ludowo-Chrześcijańskie Artura Balazsa,
- Partia Chrześcijańskich Demokratów Pawła Łączkowskiego,
- Unia Polityki Realnej Janusza Korwin-Mikkego,
- Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne Jana Zamoyskiego.
Porozumienie było pierwszą sformalizowaną inicjatywą jednoczenia się licznych istniejących w Polsce w pierwszej połowie lat 90. średnich i małych partii prawicy, które po wyborach parlamentarnych w 1993 znalazły się poza Sejmem.
Koalicja powołała radę polityczną i przedstawiła wspólne założenia programowe z hasłami wolnego rynku, ochrony własności prywatnej, obniżki podatków. Nie popierała także przygotowanego przez NSZZ "Solidarność" tzw. obywatelskiego projektu konstytucji.
W styczniu 1995 tworzące ją partie uzgodniły wspólną strategię na wybory prezydenckie razem z większymi ugrupowaniami wchodzącymi w skład konkurencyjnego Przymierza dla Polski. Podpisania porozumienia odmówiła UPR z uwagi na zapisy dopuszczające współpracę z NSZZ "Solidarność". Niezdolność do powzięcia chociażby wstępnych wspólnych ustaleń doprowadziła do zaniku działalności porozumienia.
Ostatecznie w pierwszej turze wyborów prezydenckich w 1995 PChD i SND poparły Lecha Wałęsę, PK i SLCh Hannę Gronkiewicz-Waltz, a UPR wystawiła swojego przewodniczącego Janusza Korwin-Mikkego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krystyna Paszkiewicz (red.): Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004, s. 236–237. ISBN 83-229-2493-3.