Poroniec (demon)
Poroniec – w wierzeniach słowiańskich złośliwy i wrogi ludziom demon wywodzący się z duszy poronionego dziecka lub spędzonego płodu[1].
Porońcem stawała się dusza dziecka poronionego lub spędzonego płodu, a także dziecko urodzone martwe, zmarłe lub zabite przez matkę wkrótce po urodzeniu, niepochowane zgodnie z obyczajem[1]. Porońce były uważane za niezwykle potężne demony, w związku z obecnym w nich potencjałem niezrealizowanego życia[2].
Z wiarą w porońce związane były liczne tabu dotyczące kobiet ciężarnych i znajdujących się w okresie połogu, m.in. zakaz zaglądania przez nie do studni i czerpania z niej wody, zakaz wychodzenia z noworodkiem z domu (zwłaszcza na pole) i odbywania stosunków płciowych[2]. Nowo narodzone dziecko poddawano szeregowi praktyk magicznych, jak wycieranie go wiechciem słomy[2]. Dopiero po upływie szóstego tygodnia życia wyprowadzano położnicę, a dziecko stawało się człowiekiem i nadawano mu imię[2].
Poronione dziecko pochowane pod progiem domu jako ofiara zakładzinowa stawało się przychylnym kłobukiem i nie zmieniało się w porońca[2].
Postać porońca występuje w jednym z zadań w grze Wiedźmin 3: Dziki Gon[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Barbara i Adam Podgórscy: Wielka Księga Demonów Polskich – leksykon i antologia demonologii ludowej. Katowice: Wydawnictwo KOS, 2005, s. 368. ISBN 83-89375-40-0.
- ↑ a b c d e Andrzej Szyjewski: Religia Słowian. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2004, s. 195-198. ISBN 83-7318-205-5.
- ↑ Michał Basta, Wiedźmin 3 – Akt I: Velen – Sprawy rodzinne (cz. 2) [online], Eurogamer.pl, 6 marca 2019 [dostęp 2021-08-17].
