Pomnik Czynu Rewolucyjnego w Sosnowcu

Pomnik Czynu Rewolucyjnego w Sosnowcu
(nieistniejący)
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sosnowiec

Miejsce

Park Sielecki

Typ obiektu

rzeźba

Projektant

Helena Husarska, Roman Husarski, Witold Cęckiewicz

Całkowita wysokość

56[1] m

Data odsłonięcia

16 września 1967 r.[1]

Data likwidacji

maj 1991

Położenie na mapie Sosnowca
Mapa konturowa Sosnowca, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pomnik Czynu Rewolucyjnego w Sosnowcu(nieistniejący)”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Pomnik Czynu Rewolucyjnego w Sosnowcu(nieistniejący)”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pomnik Czynu Rewolucyjnego w Sosnowcu(nieistniejący)”
Ziemia50°16′58,915″N 19°08′22,596″E/50,283032 19,139610

Pomnik Czynu Rewolucyjnego w Sosnowcu – pomnik zbudowany, według projektu Heleny i Romana Husarskich oraz Witolda Cęckiewicza, w należącym do sosnowieckiej dzielnicy Sielec Parku Sieleckim, w 50 rocznicę Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej i 25 rocznicę powołania Polskiej Partii Robotniczej[1].

W uroczystym odsłonięciu pomnika, które miało miejsce 16 września 1967 r., udział wzięli przedstawiciele najwyższych władz partyjnych i państwowych oraz tłumy mieszkańców Sosnowca. Do stolicy Zagłębia przyjechali m.in.: Ryszard Strzelecki, Jerzy Ziętek, Edward Babiuch, Grzegorz Korczyński, Mieczysław Moczar, Stefan Skrzydło oraz wspomniany już Władysław Gomułka i urodzony w Sosnowcu Edward Gierek[2].

Pomnik Czynu Rewolucyjnego został wzniesiony z inicjatywy władz komunistycznych, które chciały oddać chwałę walczącym robotnikom[2]. Jego konstrukcja zdominowana została przez strzeliste rury, na drugim planie sjenitowa bryła, obrazująca zaciśniętą pięść robotnika. Na bryle umieszczone zostały płaskorzeźby przedstawiające walkę robotników Czerwonego Zagłębia[1]. Projekt uczestniczył w konkursie na katowicki pomnik, upamiętniający powstańców śląskich, w którym zajął drugie miejsce.

W okresie Polski Ludowej zapoczątkowano tradycję organizowania pod jego cokołem uroczystości państwowych i miejskich. Gościli pod nim Leonid Breżniew (w 1974 r.), Fidel Castro, podczas pierwszomajowego pochodu w 1972 r., a także Mirosław Hermaszewski i Piotr Klimuk[3].

Sosnowiecki Pomnik Czynu Rewolucyjnego przez blisko 20 lat był symbolem i wizytówką miasta. W czasie jego istnienia odbywały się w jego otoczeniu coroczne pochody pierwszomajowe oraz obchody Narodowego Święta Odrodzenia Polski. Mieszkańcy chętnie przychodzili do Parku Sieleckiego i spędzali tam swój wolny czas. Pomnik nazywany był ironicznie, w mowie potocznej przez mieszkańców Sosnowca „Hydraulikiem”, „Rurami” lub od nazwiska ambasadora Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w Japonii w 1981 r., „Pomnikiem Rurarza”.

26 października 1990 r. Rada Miejska w Sosnowcu, na fali rozliczeń z PRL i Czerwonym Zagłębiem, podjęła decyzję o usunięciu pomnika. Prace demontażowe przeprowadzono w maju 1991 r.[3]

Obecnie w miejscu Pomnika Czynu Rewolucyjnego stoi pomnik „Wolność, Praca, Godność”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Wielką manifestacją uczciło społeczeństwo woj. katowickiego symbol Czynu Rewolucyjnego w: Dziennik Bałtycki nr 220 (7214) z 17–18 września 1967, s. 1; on-line: [1].
  2. ↑ a b Mateusz Załęski, Czy Pomnik Czynu Rewolucyjnego był wizytówką Sosnowca? [online], Twoje Zagłębie, 17 września 2017 [dostęp 2024-01-05] (pol.).
  3. ↑ a b Tomasz Szymczyk, 50 lat temu w Parku Sieleckim w Sosnowcu stanął Pomnik Czynu Rewolucyjnego. [online], www.dziennikzachodni.pl, 17 września 2017 [dostęp 2024-01-05] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pomnik_Czynu_Rewolucyjnego_w_Sosnowcu&oldid=72919594”