Pokonanie
Pokonanie (ang. penetration) – forma manewru taktycznego[1] polegającą na szybkim i zdecydowanym ruchu wojsk w celu rozcięcia zgrupowań przeciwnika i wyjścia na jego tyły[2][3][4][5][6].
Pokonanie to działania zaczepne wojsk lądowych prowadzone w celu rozbicia broniącego się nieprzyjaciela. Odbywa się przez rozbicie przeciwnika drogą oddziaływania na jego wojska wszelkimi środkami rażenia, wykonanie uderzeń wojsk lądowych i lotnictwa w celu rozczłonkowania jego zgrupowań przez wyjście na skrzydła i tyły oraz niszczenie częściami. Głównym czynnikiem zapewniającym pokonanie jest szybki i zdecydowany ruch wojsk w głąb ugrupowania nieprzyjaciela[2].
Pokonanie stosuje się w przypadku słabej, doraźnie przygotowanej obrony. Uderzenie wykonywane jest w wyznaczonym pasie natarcia, wojska przeciwnika są izolowane, rozbijane, a atakujący wychodzą na ich tyły i przechodzą do pościgu. Niekiedy wojska pokonują obronę na szerokim froncie w ugrupowaniu przedbojowym. Dzieje się to zazwyczaj w sytuacjach dynamicznych i przy stosowaniu powietrznolądowego charakteru natarcia.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Regulamin działań 1999 ↓, s. 13.
- ↑ a b Laprus (red.) 1979 ↓, s. 316.
- ↑ Polak i Joniak 2014 ↓, s. 232.
- ↑ Huzarski 2001 ↓, s. 26.
- ↑ Regulamin działań 1999 ↓, s. 14.
- ↑ Huzarski (red.) i Wołejszo (red.) 2014 ↓, s. 22.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Michał Huzarski: Taktyka ogólna wojsk lądowych. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-91-3.
- Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014, s. 22. ISBN 978-83-11-13382-2.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Andrzej Polak, Jacek Joniak: Sztuka wojenna. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-273-8.
- Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd16/99.