Pogwizd
Pogwizd, Pochwist, Pochwiściel – rzekome bóstwo słowiańskie, wzmiankowane po raz pierwszy przez Macieja Miechowitę. Pogwizd miałby być bogiem wiatru.
Bóstwo takie wzmiankuje również Marcin Bielski:
Chwalili za boga i Żywot, Pogodę, Niepogodę, którą zwali Pochwistem, a dziś w Mazowszu zowią jeszcze Pochwiściel, chwalili i Pioruna, Ruś zwłaszcza.
Chłopi w Hrabstwie Tarnowskim:
pracujący w upalne dni (...) z utęsknieniem oczekiwali powiewu chłodzącego wiatru, wołając do siebie: Powiewaj wietrzyku, powiewaj, damy ci Anusię.
Oskar Kolberg przypisywał ten zwyczaj dawnemu składaniu ludzi w ofierze dla boga wiatru[1]. Według Anieli Piszowej Pogwizda czczono w świątyni przygrodowej na terenie obecnej wsi Zawada na Górze św.Marcina. Na wzgórzu płonęły niewygasające światła ofiarne[2]. Jedna ze wsi włączonych w granice Tarnowa nosiła nazwę Pogwizdów[2].
Miejsca kultu[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Niedojadło, Hrabstwo Tarnowskie w XVII i XVIII wieku, 2011, str 198, 199, ISBN 978-83-7631-300-9.
- ↑ a b c Renata Oprac Iwaniec, Tarnów i jego okolice w legendach, Miejska Biblioteka Publiczna im. J. Słowackiego, 2002, ISBN 83-910896-2-2 [dostęp 2016-03-11].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007. ISBN 978-83-7301-973-7.
