Po bitwie pod Grunwaldem (obraz)
 | |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania | 1924 |
| Medium | |
| Wymiary | 405 × 610 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Po bitwie pod Grunwaldem (czes. Po bitvě u Grunwaldu) – obraz olejny namalowany przez czeskiego malarza i grafika Alfonsa Muchę w 1924. Dzieło jest częścią Epopei słowiańskiej – cyklu dwudziestu obrazów Muchy z lat 1910–1928, przedstawiających mitologię i historię Czech oraz innych ludów słowiańskich. Obraz znajdujący się w zbiorach Galerii Narodowej w Pradze[1] eksponowany jest w Pałacu wystaw.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Alfons Mucha pokazał nie sam moment bitwy pod Grunwaldem, ale pobojowisko w czasie liczenia strat. Zatroskany król Władysław II Jagiełło w rzymskiej kolczudze i hełmie stoi na pagórku i ogląda zwłoki zabitych zakrywając twarz lewą dłonią. Po prawej u podnóża pagórka z krzyżem na piersi leży martwy wielki mistrz zakonu krzyżackiego Ulrich von Jungingen. Za królem po prawej w zbroi i szerokim hełmie stoi Jan Sokol z Lamberka a po lewej od niego Jan Žižka.
Obraz Muchy to wizja pacyfistyczna pokazująca pożogę, śmierć i zniszczenie.