Pleuratos III
| król iliryjskich Ardiajów | |
| Okres | od 206 p.n.e. |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Żona | Eurydyka z Macedonii |
| Dzieci | Gentios, |
Pleuratos III (gr.: Πλευράτος, Pleurátos) (zm. 181 p.n.e.) – król iliryjskich Ardiajów od r. 206 p.n.e. do swej śmierci. Syn króla Ardiajów Skerdylaidasa i jego nieznanej z imienia żony, córki Amyndara, króla epirskich Atamanów.
Ojciec Skerdylaidas w przymierzu z Rzymem i Związkiem Etolskim przeciw Filipowi V, królowi Macedonii. W r. 206 p.n.e., gdy armia rzymska nie przybyła, Etolowie z greckimi sprzymierzeńcami zawarli pokój z Filipem i jego sprzymierzeńcami. Rzym w tej sytuacji mógł zaatakować Macedonię tylko z Ilirii, wysyłając trzydzieści pięć okrętów i 11 tys. żołnierzy. Filip postanowił zablokować drogi lądowe. W r. 205 p.n.e. doszło do zawarcia pokoju w Fojnike w Epirze dzięki mediacji Związku Epirockiego. Filip V, pozostali członkowie Symmachii i król Bitynii Prusjasz I zawarli pokój z Rzymem, królem Pergamonu Attalosem I Soterem i Pleuratosem, który niedawno został nowym królem Ardiajów.
W r. 196 p.n.e. rzymska komisja senatorska przyznała Ardiajom „Lichnis i Parthos” (prawdopodobnie krainy na północ i zachód od jeziora Lichnitis). Latem r. 189 p.n.e. Rzymianie Ambrakię, twierdzę Etolów. Z tego powodu kazali swym sprzymierzeńcom, w tym Pleuratosowi, dostarczyć im swych wojsk. Później Rzym zawarł z Etolami pokój bez zasięgnięcia opinii swych sprzymierzeńców.
Pleuratos miał z żoną Eurydyką z Macedonii dwóch synów: Gentiosa i Platora (zapewne zniekształcone imię Pleuratos). Żona jego miała syna Karawantiosa, zapewne z poprzedniego małżeństwa. Gdy Pleuratos zmarł w r. 181 p.n.e., następcą na tronie został syn Gentios.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hammond N.G.L., Starożytna Macedonia. Początki, instytucje, dzieje, przeł. A. S. Chankowski, PIW, Warszawa 1999, s. 311, 325-326, ISBN 83-06-02691-8.
- Tytus Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta, [t. VI:] Księgi XLI-XLV. Periochy (Streszczenia) ksiąg XLVI-CXLII (ks. XLIV 11 i 30), przekł. i oprac. M. Brożek, Ossolineum & Wydawnictwo PAN, Wrocław 1982, s. 154 i 173.
- Wilkes J., The Illyrians, Blackwell, Oxford UK & Cambridge USA 1995 (repr. 2010), s. 121, 167, 170-171 i 189, ISBN 978-0-631-19807-9.