Plac Kościelny w Łodzi
 | Ten artykuł od 2022-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| Stare Miasto | |
 Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na Placu Kościelnym | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°46′59,8″N 19°27′13,7″E/51,783275 19,453794 | |
Plac Kościelny w Łodzi – plac położony w najstarszej części Łodzi.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o istnieniu placu sięgają 1414 roku, jednak istnieje prawdopodobieństwo, że plac wraz z kościołem istniał już w II połowie XIV wieku. To właśnie kościół był nierozerwalnym „partnerem” placu przez setki lat, najpierw drewniany we władaniu biskupów włocławskich, dzisiaj już murowany, zbudowany w stylu wiślanym w 1897 roku, wg projektu Konstantego Wojciechowskiego.
Plac Kościelny wraz ze Starym Rynkiem był centrum Łodzi rolniczej, jednak gdy miasteczko zaczęło pod koniec XIX i na początku XX wieku przekształcać się w wielokulturową metropolię, place straciły na ważności na rzecz rynku Nowego Miasta. Większość mieszkańców stanowili Żydzi i najubożsi Polacy, dlatego też w 1940 roku powstało tu łódzkie getto, jedno z największych w Polsce i Europie, gdzie mieszkało przeszło 200 tys. Żydów i Cyganów, w kościele zaś powstała sortownia pierza i puchu.
Po II wojnie światowej plac powrócił do łódzkiej codzienności, jako jeden z szarych zaułków, dzisiaj jednak coraz więcej osób interesuje się okazałą budowlą sakralną w jego centrum.