Pistolet Steyr M1912
 Steyr M1912 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja | 1911 - ?? |
| Wyprodukowano | ok. 300 000 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 9 mm |
| Nabój | 9 x 23 mm Steyr |
| Magazynek | stały, 8 nab. |
| Wymiary | |
| Długość | 216 mm |
| Masa | |
| broni | 0,99 kg |
| lufy | 130 mm |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 330 m/s |
Steyr M1912 (Steyr M1911) – austro-węgierski pistolet samopowtarzalny, znany też jako Steyr-Hahn. Steyr uważany jest za jedną z najbardziej eklektycznych konstrukcji co najmniej XX wieku[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Firma Steyr próbowała zainteresować armię austro-węgierską pistoletami samopowtarzalnymi własnej konstrukcji od lat 80. XIX wieku, ale przez długi czas bez powodzenia. Pistolety Mannlichera (M1894, M1900, M1901, M1903, M1905) były kupowane przez austro-węgierskich oficerów prywatnie, ale nie zostały przyjęte oficjalnie do uzbrojenia. Co więcej, firma Steyr zmuszona została do produkcji na potrzeby armii konkurencyjnej konstrukcji pistoletu Roth-Krnka[2].
W 1911 roku Steyr rozpoczął produkcję nowego pistoletu M1911 skonstruowanego przez Karla Krnka. Nowy pistolet łączył automatykę broni pistoletu Roth-Krnka M.7 z nowym mechanizmem spustowo-uderzeniowym. Zastosowano mechanizm uderzeniowy z zewnętrznym kurkiem, co zaowocowało popularna nazwą Steyr-Hahn (hahn - niem. kurek).
Początkowo nowy pistolet był sprzedawany na rynku cywilnym pod oznaczeniem M1911, ale z powodu dużych rozmiarów nie odniósł na nim sukcesu. Powodem mogła być konstrukcja, bez precyzyjnego celowania trafiało się poniżej celu[1]. W 1912 roku Steyr M1912 został przyjęty do uzbrojenia armii Austro-Węgier jako przepisowa broń krótka. W tym samym roku dużą partię tych pistoletów zakupiła Rumunia (pistolety dla armii tego kraju były produkowane w latach 1912 - 1914).
W 1916 roku rozpoczęto produkcję pistoletu automatycznego Steyr M1916. Poza mechanizmem spustowym umożliwiającym strzelanie seriami i pojemniejszym magazynkiem nie różnił się on od pistoletu M1911. Pistolet M1916 podobnie jak inne pistolety automatyczne nie był konstrukcją udaną i prawdopodobnie wyprodukowano tylko kilkaset tych pistoletów.
Pistolety M1911 zostały zamówione także przez armię Bawarii, która zakupiła 10 000 tych pistoletów w 1916, a następnie 5000 w 1918 roku.
Po zakończeniu I wojny światowej pistolety Steyr-Hahn pozostały na uzbrojeniu armii austriackiej do Anschlussu w 1938 roku. Po przejęciu austriackich arsenałów przez Wehrmacht część pistoletów M1911 została w zakładach Mausera przystosowana do zasilania nabojami 9 mm Parabellum.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Steyr M1912 był bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o krótki odrzut lufy. Zamek ryglowany przez obrót lufy. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, mechanizm spustowy bez samonapinania.
M1912 był zasilany ze stałego, jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 8 naboi, umieszczonego w chwycie. Ładowanie magazynka przy pomocy łódki.
Lufa gwintowana, posiadała cztery bruzdy prawoskrętne.
Przyrządy celownicze mechaniczne, stałe (muszka i szczerbinka).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Witold Głębowicz: Pistolet Steyr wzór 1912 kalibru 9 mm. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2013-08-24].
- ↑ Leszek Erenfeicht, Pra-pra-Glock: Repetierpistole M.7, w: Strzał nr 1(80)/2010, s.46
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Frederick Myatt, Pistolety i rewolwery. Ilustrowana historia broni krótkiej od szesnastego wieku do czasów współczesnych, ESPADON 1993. ISBN 83-85489-06-1