Piotr Uruski

Piotr Uruski
Ilustracja
Piotr Uruski (2023)
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1976
Sanok

Zawód, zajęcie

polityk, nauczyciel

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Stanowisko

wiceburmistrz Sanoka (2014–2015), poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji (od 2015)

Partia

Solidarna Polska / Suwerenna Polska

Multimedia w Wikimedia Commons
Piotr Uruski podczas obchodów Narodowego Święta Niepodległości w Sanoku (2015). Obok burmistrzowie miasta: pierwszy z lewej Edward Olejko, pierwszy z prawej Tadeusz Pióro

Piotr Marcin Uruski (ur. 11 sierpnia 1976 w Sanoku) – polski polityk, historyk, nauczyciel i samorządowiec, doktor nauk humanistycznych, od 2006 do 2014 radny rady powiatu sanockiego, w latach 2014–2015 wiceburmistrz Sanoka, poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Edwarda (nauczyciela) i Marii[1][2][3][4].

Jest absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku z 1995[5]. W 2001 ukończył studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[6]. Na czwartym roku studiów w 1999 został wybrany rzecznikiem prasowym i przewodniczącym komisji informacyjnej Samorządu Studentów UJ[7], a na początku 2000 został wybrany przez Uczelnianą Radę Samorządu Studentów jednym z czterech posłów z UJ, uprawnionym do reprezentowania w Parlamencie Studentów RP[8]. W 2003 został stypendystą Fundacji im. Jana Pawła II, rekomendowanym przez profesora Władysława Serczyka[9]. W 2007 na Wydziale Socjologiczno-Historycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy pt. Rola Cerkwi w kształtowaniu się państwa ruskiego[6][10][11]. Jest autorem rozdziału Zarys sytuacji politycznej i społecznej na ziemi sanockiej w momencie przybycia zakonu Franciszkanów do Sanoka w 1377 roku w wydanej w 2008 publikacji pt. 630. rocznica przybycia franciszkanów do Sanoka[12].

W 2001 pracował w Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku, sprawując funkcję sekretarza rektora Jana Skoczyńskiego oraz będąc asystentem na Wydziale Kulturoznawstwa. Publikował w uczelnianym czasopiśmie „Zeszyty naukowe PWSZ”[13]. Od 2002 do 2004 był nauczycielem w Zespole Szkół nr 2 im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, w 2005 pracował w Szkole Korepetycji „Edukator”, a w 2007 był pracownikiem kontraktowym Uniwersytetu Rzeszowskiego[11]. Potem objął stanowisko starszego bibliotekarza w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku w dziale biblioteki cyfrowej[6], został również członkiem kolegium programowego i redakcji powołanej w 2008 Sanockiej Biblioteki Cyfrowej[11][14].

Został członkiem sanockiego gniazda Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[15]. 27 listopada 2018 wybrano go na członka zarządu Polskiego Związku Hokeja na Lodzie[16].

W wyborach samorządowych w 2006 zdobył mandat radnego rady powiatu sanockiego III kadencji, startując z listy Prawa i Sprawiedliwości[17]. W wyborach samorządowych w 2010 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję do rady powiatu, także kandydując z ramienia PiS[18]. Dołączył do Solidarnej Polski (w 2023 przemianowanej na Suwerenną Polskę). W 2014 bez powodzenia kandydował z jej ramienia do Parlamentu Europejskiego[19]. W wyborach samorządowych w tym samym roku bezskutecznie ubiegał się o wybór na radnego miejskiego w Sanoku, otrzymując o dwa głosy mniej niż zwycięzca w jego okręgu[20]. 8 grudnia 2014 Piotr Uruski został powołany na stanowisko wiceburmistrza Sanoka[21].

W wyborach parlamentarnych w 2015 startował do Sejmu w okręgu wyborczym nr 22 (Krosno) z ramienia Komitetu Wyborczego PiS (jako członek Solidarnej Polski). Uzyskał mandat posła na Sejm RP VIII kadencji, otrzymując 11 200 głosów[22]. W wyborach w 2019 i 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, zdobywając odpowiednio 20 740 głosów oraz 22 703 głosy[23][24].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Bożeną (była zatrudniona w Podkarpackim Banku Spółdzielczym)[6]. Ma syna Bartłomieja i córkę Gabrielę[6][11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lista kandydatów Miasto Okręg nr 3. tpsizs.sanok.pl. [dostęp 2015-10-26].
  2. ↑ Niektórzy z grona. Władysław Dziduszko. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 271-272. ISBN 83-87450-00-6.
  3. ↑ 70 lat sanockiego „Mechanika”. zs2.sanok.pl, 15 czerwca 2016. [dostęp 2016-09-20].
  4. ↑ Dane osoby pełniącej funkcje publiczne. Piotr Uruski. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-04-03].
  5. ↑ Księga pamiątkowa 1928–2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły. Sanok: 2008, s. 295.
  6. ↑ a b c d e Radni Rady Powiatu kadencja IV (2010–2014). „Tygodnik Sanocki”. Nr 50 (996), s. 10, 17 grudnia 2010. [dostęp 2021-05-23]. 
  7. ↑ Studencki rzecznik. „Tygodnik Sanocki”. Nr 40 (412), s. 9, 1 października 1999. 
  8. ↑ Studencki poseł. „Tygodnik Sanocki”. Nr 6 (431), s. 1, 11 lutego 2000. 
  9. ↑ Stypendium z Fundacji Jana Pawła II do Rzymu. uruscy.republika.pl. [dostęp 2015-11-06].
  10. ↑ Rola Cerkwi w kształtowaniu się państwa ruskiego. sanockabibliotekacyfrowa.pl. [dostęp 2020-08-29].
  11. ↑ a b c d Curriculum Vitae. piotruruski.pl. [dostęp 2015-10-25].
  12. ↑ Piotr Uruski: Zarys sytuacji politycznej i społecznej na ziemi sanockiej w momencie przybycia zakonu Franciszkanów do Sanoka w 1377 roku. W: 630. rocznica przybycia franciszkanów do Sanoka. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2008, s. 23–28. ISBN 978-83-60380-21-5. [dostęp 2020-05-31].
  13. ↑ Nr 5: Prasa ziemi sanockiej – informator. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 208, 2005. Sanok: Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  14. ↑ Oświadczenie majątkowe. powiatsanok.nazwa.pl, 10 września 2014. [dostęp 2015-11-06].
  15. ↑ Sanok ma szansę wybrać posła. sokolsanok.pl, 26 września 2015. [dostęp 2015-09-26].
  16. ↑ Nowe władze PZHL. pzhl.org.pl, 27 listopada 2018. [dostęp 2018-11-27].
  17. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2015-10-30].
  18. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2015-10-30].
  19. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-10-30].
  20. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-10-30].
  21. ↑ RADA MIASTA SANOKA: Edward Olejko i Piotr Uruski zostają nowymi wiceburmistrzami Sanoka! Wybrani wiceprzewodniczący rady oraz przewodniczący komisji. esanok.pl, 8 grudnia 2014. [dostęp 2015-10-26].
  22. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  23. ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-16].
  24. ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-20].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Uruski&oldid=73414194”