Piotr Chwaliński
| Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 stycznia 1958 |
| Zawód, zajęcie | polityk, rolnik |
| Stanowisko | poseł na Sejm I i II kadencji (1922–1930) oraz na Sejm Ustawodawczy (1947–1950) |
| Partia | PSL „Wyzwolenie”, PSL „Piast”, PZL, ZCh, SCh, PSL „Piast”, SL, PSL, ZSL |
Piotr Chwaliński (ur. 15 marca 1889 w Krzyworzece, zm. 10 stycznia 1958 w Warszawie) – polski rolnik i samorządowiec, poseł na Sejm I i II kadencji (1922–1930) oraz na Sejm Ustawodawczy (1947–1950).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie rolniczej jako syn Andrzeja i Józefy. Ukończył szkołę ludową w Krzyworzece. W 1904 wyemigrował do Niemiec, gdzie był zatrudniony w charakterze robotnika i strażnika przy budowie dróg i kolei. Pracował również w Niderlandach. Po powrocie do Wielkopolski w 1914 objął funkcję sołtysa rodzinnej miejscowości. Jako samorządowiec zasłużył się m.in. powołaniem do życia spółdzielni zajmującej się pszczelarstwem. Za jego kadencji powstała we wsi biblioteka. W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii, służył w 48 Pułku Piechoty.
Był aktywnym działaczem PSL „Wyzwolenie”. W 1919 znalazł się w PSL „Piast”, jednak opuścił jego szeregi w 1923, wstępując do Polskiego Związku Ludowców, który w 1924 współtworzył Związek Chłopski. Od 1926 należał do Stronnictwa Chłopskiego. W 1927 ponownie w szeregach „Piasta”, a od 1931 w Stronnictwie Ludowym. Był prezesem zarządu powiatowego SL w Wieluniu (1931–1939). Zasiadał w Sejmie I i II kadencji (reprezentując okręg Kalisz).
Był delegatem Powiatowej Delegatury Rządu Wieluń, aresztowany 4 października 1943[1]. Więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau, Sachsenhausen, Bergen-Belsen i Dachau.
Po wyzwoleniu pełnił obowiązki prezesa powiatowego PSL w Wieluniu. W latach 1946–1949 zasiadał w Radzie Naczelnej Stronnictwa. W 1947 został wybrany na posła na Sejm Ustawodawczy w okręgu Pabianice. W maju 1949 został wykluczony z PSL, jednak w tym samym roku został członkiem ZSL. W październiku 1950 zrezygnował z mandatu posła.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Waldemar Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940–1945, Warszawa 2003, s. 297.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Małgorzata Smogorzewska, Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939: słownik biograficzny. T. 1, A–D (red. naukowa Andrzej Krzysztof Kunert, Warszawa 1998
- Romuald Turkowski, Opozycja parlamentarna w Krajowej Radzie Narodowej i Sejmie Ustawodawczym 1945–1947, Warszawa 1997