Piece szybowe w Nowej Rudzie

Piece szybowe w Nowej Rudzie
Symbol zabytku nr rej. A/952/1424/WŁ z 6.02.1995 r.
Ilustracja
Piece szybowe w Nowej Rudzie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Nowa Ruda

Adres

ul. Obozowa 4

Typ budynku

piece

Ukończenie budowy

1898-1899

Położenie na mapie Nowej Rudy
Mapa konturowa Nowej Rudy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Piece szybowe w Nowej Rudzie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Piece szybowe w Nowej Rudzie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Piece szybowe w Nowej Rudzie”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Piece szybowe w Nowej Rudzie”
Ziemia50°34′45,18″N 16°30′05,25″E/50,579217 16,501458
Multimedia w Wikimedia Commons

Piece szybowe w Nowej Rudzie – bateria unikatowych pieców nr 28-32 do prażenia łupku ogniotrwałego na terenie pola Piast, byłej Kopalni Węgla Kamiennego Nowa Ruda, z lat 1898-1899. Razem z Muzeum Górnictwa, wieżą szybu „Anna” i maszynownią szybu „Lech” stanowią relikty kopalni.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Piece szybowe
Piece do prażenia łupku ogniotrwałego
Piece do prażenia łupku ogniotrwałego
Piec do prażenia łupku ogniotrwałego
Piec do prażenia łupku ogniotrwałego
Piece do prażenia łupku w 2005 r.

Początki kopalnictwa w Drogosławiu sięgają 1742 r., kiedy to Stillfriedowie, właściciele Nowej Rudy, założyli kopalnię Ruben, w której wydobywano węgiel kamienny a później także łupek ogniotrwały. W latach 60. XIX w. Józef Voelkel, nadsztygar z kopalni Ruben badał łupek, znajdujący się w pokładach, który został przedmiotem eksploatacji w Nowej Rudzie od 1879 r. Proces przeróbczy łupku polegał na prażeniu - obróbce ogniotrwałej w piecach, które wybudowano w 1880 r. Pierwszy piec piętrowy w 1883 r. zbudowała firma Kulmitz z Żarowa. Produkcja łupku gwałtownie rosła i w 1897 r. wynosiła 11.935 t. Pierwsze piece szybowe zbudowano w kopalni Ruben na pewno w 1910 r. W roku 1913 oddano sześć pieców piętrowych, rok później 12. W 1917 r. w prażalni było czynnych 11 starych i 17 nowych pieców. W 1923 r. inż. Bühl skonstruował bardziej wydajny piec, co spowodowało przebudowę siedem pieców.

Zabytek techniki, niezabezpieczony przed niszczeniem, popadał w ruinę. W czerwcu 2014 r. zawalił się ostatni stojący zabytkowy piec do prażenia łupku[1][2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zdewastowali ostatni piec. „Tygodnik Noworudzianin”, s. 1, 3, 10.06.2014. 
  2. ↑ Unikatowa kupa gruzu. nowaruda24.pl. [dostęp 2014-06-15].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Historia i kronika Kopalni Węgla Kamiennego "Nowa Ruda". Zarys dziejów, red. Jan Bawecki, Nowa Ruda, Kopalnia Węgla Kamiennego "Nowa Ruda", 1989, ss. 21-22, 44-45
  • Behan Andrzej, Nowa Ruda: przewodnik historyczno-turystyczny, Wydawnictwo Maria, Nowa Ruda 2006, ISBN 83-60478-08-2, ss. 249-250

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zabytki w Nowej Rudzie
Sakralne
Dwory i
pałace
Urzędy i
edukacja
Przemysł i
technologia
Domy i
kamienice
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piece_szybowe_w_Nowej_Rudzie&oldid=68979302”