Pergaminnictwo
Pergaminnictwo – rzemiosło zajmujące się wyrabianiem pergaminów ze skór baranich, koźlich lub cielęcych.
Skórę wapniono, oczyszczano powierzchnie lica i mizdry do wysokiego stopnia gładkości i wypolerowania. Skórę oczyszczoną z mizdry i włosów rozciągano na ramach i wcierano w nią kredę, szlifując pumeksem. W XIV-XV w. pergaminnictwo ustępuje miejsca papiernictwu. Odnotowanym w źródłach pergaminnikiem był wrocławianin żydowskiego pochodzenia Nickel Hanke.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Irena Turnau, Polskie Skórnictwo, Wrocław, Ossolineum, 1983 ISBN 83-04-00813-0.