Per Olov Jansson
 Od lewej Tove Jansson, u dołu Lars Jansson, z prawej strony Per Olov Jansson. | |
| Data i miejsce urodzenia | 22 kwietnia 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 7 lutego 2019 |
| Zawód, zajęcie | fotograf |
| Krewni i powinowaci | Tove Jansson (siostra) Lars Jansson (brat) Sophia Jansson (bratanica) |
Per Olov Jansson (ur. 22 kwietnia 1920 w Helsinkach, zm. 7 lutego 2019 w Vantaa)[1] – fiński fotograf[2] szwedzkiego pochodzenia.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ojciec Pera Olova Janssona, Viktor Jansson był fińskim rzeźbiarzem wywodzącym się ze szwedzkojęzycznej mniejszości w Finlandii, a matka, Signe Hammarsten-Jansson – szwedzką ilustratorką[3][4]. Był bratem pisarki Tove Jansson i rysownika Larsa Janssona. Jego fotografie pojawiły się w książkach autorstwa Tove Jansson, między innymi Skurken i muminhuset (1980), Anteckningar från en ö (1993),[5] a także powieści Lyssnerskan z 1971 roku zadedykowanej jemu samemu.[6] Jest też autorem znakomitej większości zdjęć z udziałem siostry Tove.
Fotografie Janssona opisywane są jako kładące nacisk na akt twórczości artystycznej, a jego technika została w znacznym stopniu oparta na perspektywie i związku między jasnym, ciemnym i średnim kontrastem.[7]
W latach pięćdziesiątych wraz ze swoim bratem Larsem Janssonem założył firmę Aerofoto. Pomimo długiej aktywności w branży jego pierwsza wystawa pojawiła się dopiero w 2000 roku, na osiemdziesiąte urodziny.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ MTV UUTISET, Muumikirjailija Tove Janssonin pikkuveli Per Olov Jansson on kuollut [online], mtvuutiset.fi, 3 marca 2019 [dostęp 2019-05-13] (fiń.).
- ↑ a b Per Olov Jansson, Valolla piirtäjä - 60 vuotta valokuvaajana., 2006 (szw.).
- ↑ Tove Jansson. moomin.com. [dostęp 2020-02-13]. (szw.).
- ↑ Jane Sullivan: Storytime. books.google.pl, 2019. [dostęp 2020-02-13]. (ang.).
- ↑ Arkkitehti arkitekten., wyd. 1-3, t. 102, 2005, s. 13-14.
- ↑ Tove Jansson, Lyssnerskan, 1971 (szw.).
- ↑ Om forholdet mellom ord og bilde i Tove Janssons novelle ”Svart-vitt. Hommage à Edward Gorey”, Uniwersytet w Tromsø, 2010.