Pawieł Własow
Pawieł Siemionowicz Własow (ros. Павел Семёнович Власов, ur. 21 września 1901 w Kysztymie, zm. 18 czerwca 1987 w Nowosybirsku) – radziecki przemysłowiec, dyrektor Nowosybirskiej Fabryki Koncentratów Chemicznych, Bohater Pracy Socjalistycznej (1971).
1916 skończył szkołę w mieście Karabasz, 1920-1923 studiował na fakultecie robotniczym Uralskiego Instytutu Przemysłowego w Swierdłowsku, 1929 ukończył studia na tym instytucie ze specjalnością inżynier metalurg. 1930-1934 asystent katedry teorii procesów metalurgicznych, inżynier w Swierdłowskim Instytucie Metali Kolorowych, 1934-1946 główny inżynier budowy, od 1939 dyrektor fabryki arszeniku w obwodzie czelabińskim, 1946-1951 dyrektor zakładu hutniczego Ministerstwa Metalurgii Kolorowej ZSRR w Karabaszu. Skierowany do pracy w przemyśle atomowym ZSRR, 1951-1953 zastępca szefa zakładu „B” Południowouralskiego Biura Głównego Nadzoru Budowy w mieście Czelabińsk-40, 1953-1956 dyrektor przedsięwzięcia nr 38 w mieście Głazow w Udmurckiej ASRR. Od 26 października 1956 dyrektor Państwowego Zakładu Związkowego 250 (następnie 80), przemianowanego później na Nowosybirską Fabrykę Koncentratów Chemicznych. Od kwietnia 1975 na emeryturze. Kilkakrotnie był deputowanym miejskim i obwodowym w Nowosybirsku. Członek partyjnego komitetu fabrycznego, Komitetu Miejskiego i Komitetu Obwodowego KPZR.
Jego imieniem nazwano ulicę w Nowosybirsku.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (26 kwietnia 1971)
- Order Lenina (dwukrotnie - 1954 i 1971)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (pięciokrotnie - 1939, 1951, 1956, 1962 i 1966)
- Medal „Za pracowniczą wybitność” (1949)
- Medal „Weteran pracy”
I inne.